Η μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση ειδών ευνόησε την εξέλιξή μας

EVOLUTION

Η μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση ειδών, που αφάνισε το 90% της θαλάσσιας και το 70% της της επίγειας ζωής, πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια, ήταν ο λόγος που υπάρχουμε σήμερα εμείς, ισχυρίζεται μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the Royal Society of Biological Sciences. Οι αρχαίοι στενότεροι συγγενείς μας, τα κυνοδόντια, επιβίωσαν και άκμασαν στον απόηχο των γεγονότων, οδηγώντας στην εξέλιξη των θηλαστικών. Τα πρώτα κυνοδόντια ήταν μικρά ζώα, σαν μυγαλές. Είχαν κοφτερά, διαφοροποιημένα δόντια, συμπεριλαμβανομένων κοπτήρων, κυνοδόντων και τραπεζιτών και ήταν, πιθανότατα, θερμόαιμα και καλυμμένα από γούνα, γεγονός που τα βοήθησε να κυριαρχήσουν στον πλανήτη. Κατά τη διάρκεια της εξέλιξής τους, πολλά από τα τυπικά χαρακτηριστικά των θηλαστικών έκαναν την εμφάνισή τους.

Αυτή η σειρά από μοναδικά χαρακτηριστικά εξελίχθηκε σταδιακά, στη διάρκεια ενός μεγάλου χρονικού διαστήματος. Η ανάπτυξή τους μπορεί να πυροδοτήθηκε από την τεραστίων διαστάσεων καταστροφή, στο τέλος της εποχής που είναι

γνωστή γεωλογικά ως Πέρμια περίοδος. Αν και η αιτία για την εξαφάνιση σχεδόν του συνόλου της τότε ζωής στον πλανήτη παραμένει μυστήριο, έχει πιθανολογηθεί ότι ευθύνονται εκρήξεις ηφαιστείων της Σιβηρίας.

Η μεγαλύτερη μαζική εξαφάνιση ειδών στην ιστορία του πλανήτη, ίσως, προήλθε από τις εκρήξεις ηφαιστείων της Σιβηρίας

“Οι μαζικές εξαφανίσεις ειδών αντιμετωπίζονται ως κάτι εντελώς αρνητικό”, είπε ο εξελικτικός παλαιοβιολόγος Δρ Marcello Ruta, του Πανεπιστημίου του Lincoln, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, στην Daily Mail. “Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση, τα κυνοδόντια θηριαψιδωτά, τα οποία είχαν ένα πολύ μικρό αριθμό ειδών πριν από τη μαζική εξαφάνιση, μπόρεσαν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες και πραγματικά απογειώθηκαν, γεμίζοντας πολλές κενές θέσεις, στην Τριαδική περίοδο”.

Chiniquodon - Ένα από τα κυνοδόντια που εξελίχθηκαν μετά τη μαζική εξαφάνιση και έζησαν στην Τριαδική περίοδο

Οι ερευνητές συνέκριναν 150 χαρακτηριστικά των σκελετών κυνοδόντιων, που πέρασαν το DNA τους σε δισεκατομμύρια απογόνους, συμπεριλαμβανομένων ημών. “Κατά τη διάρκεια της Τριαδικής περιόδου, τα κυνοδόντια χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η πρώτη αποτελούνταν, κυρίως, από φυτοφάγα και η δεύτερη από σαρκοφάγα. Και οι δύο ομάδες φαίνεται ότι αυξάνονταν ή μειώνονταν σε αριθμό, τυχαία”, δήλωσε η Δρ Jennifer Botha-Brink, του Εθνικού Μουσείου Νότιας Αφρικής.

“Είδαμε ότι, όταν μία μεγάλη ομάδα, όπως τα κυνοδόντια, διαφοροποιείται, είναι το σχήμα του σώματος ή το εύρος των προσαρμογών που επεκτείνονται πρώτα”, πρόσθεσε ο εκ των συγγραφέων της μελέτης, καθηγητής Michael Benton, του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ. “Η ποικιλομορφία ή ο αριθμός των ειδών, ανεβαίνει μετά που όλες οι διαθέσιμες στην ομάδα μορφολογίες έχουν δοκιμαστεί”.

Belesodon magnificus - Οι ερευνητές μελέτησαν 150 σκελετικά χαρακτηριστικά κυνοδόντιων

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η ποικιλομορφία των κυνοδόντιων αυξήθηκε σταθερά, κατά τη διάρκεια της ανάκαμψης της ζωής, μετά τη μαζική εξαφάνιση, με το εύρος των μορφών τους να αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς, στα πρώτα στάδια της περιόδου που ακολούθησε. “Τελικά, η ομάδα των σαρκοφάγων έγινε η πιο ποικιλόμορφη και πιο πλούσια σε προσαρμογές και από αυτή, εξελίχθηκαν τα πρώτα θηλαστικά, περίπου, 25 εκατομμύρια χρόνια μετά τη μαζική εξαφάνιση”, κατέληξε η Δρ Botha-Brink. 

Πηγή