Το ΑΣΤΡΟΠΛΟΙΟ Φ10 = 522

Α Σ Τ Ρ Ο Π Λ Ο Ι Ο

        Κανένας δε μπορούσε να πει... 

    το πόσο καιρό το πλοίο παρέμενε εκεί.

                Έναν αιώνα;

Διότι το πλοίο ήταν εκεί 

όταν ο άνθρωπος ήρθε γα πρώτη φορά σ’ αυτήν την ακτή.

Ίσως να ήταν εκεί τη στιγμή της γέννησης 

Ίσως ακόμα παλαιότερα από αυτήν. 

Το (ΆΣΤΡΟ) ΠΛΟΙΟ

Σαν ένα αδιανόητα πελώριο θαλάσσιο τέρας,

 το πλοίο ήταν αραγμένο στην ακτή.

Για μια απόσταση χιλίων ποδιών,

ήταν η ακτή – ένας κοίλος μαύρος γκρεμός που αναδυόταν από την άμμο,

δέκα φορές το ύψος ενός ψηλού άνδρα.

Οι πρώτοι άνθρωποι που το είδαν 

είχαν συρθεί μέσα στις σκιές του 

με πόδια όλο ένταση από το δέος και το φόβο.

Παρότι νόες σκληραγωγημένοι στα θαύματα των παλαιών φυλών της Γης,

 είχαν τρανταχτεί από το θαύμα του σιωπηλού γίγαντα.

Ο δρόμος της θάλασσας είναι ο δρόμος του αγνώστου...
Όταν χάνεται η στεριά όταν φαίνεται μονάχα ο ορίζοντας, ο άνθρωπος 
της θάλασσας καλείται να υπερβεί τις δυνάμεις του... 

Το υδάτινο στοιχείο είναι ο βασικός εκπρόσωπος του φόβου και οι μάχες με τα στοιχειά του νερού - η μάχη με το φόβο -  είναι αμέτρητες στον ανοιχτό ωκεανό. Όσοι μένουν πίσω στην ασφαλή γνώριμη γη ζουν μια ασφαλή γνώριμη ζωή. Όσοι όμως επιβιβάζονται στο ατομικό τους πλοίο αναζητούν πράγματα και μυστικά πέρα από τα γνώριμα... και τα ασφαλή. Διαβαίνουν το χρόνο γιατί δεν υπάρχει τόπος στη μέση του γκρίζου πουθενά. Και μέσα στο ταξίδι στο χρόνο αναζητούν μνήμες - το θησαυρό της ζωής. 
Όταν η περιπέτεια τελειώσει ο θησαυρός θα στοιβαχτεί μέσα σε πελώρια σεντούκια ...