Αντιμέτωποι με μια γεωργική κρίση στο άμεσο μέλλον

   
Ένας συνδυασμός υπερκατανάλωσης, ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας και φυσικών καταστροφών λόγω της κλιματικής αλλαγής προκαλεί σημαντικά προβλήματα στην παγκόσμια παραγωγή τροφίμων με αποτέλεσμα αυτή να μην αυξάνεται με τον αντίστοιχο ρυθμό που αυξάνεται ο παγκόσμιος πληθυσμός. Επιστήμονες εκφράζουν ανησυχίες για μια νέα μεγάλη επισιτιστική κρίση.

Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Plos OΝΕ, η μείωση της γεωργικής παραγωγής αναμένεται να συνεχιστεί στο άμεσο μέλλον ως αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής.

Προηγούμενη έρευνα ανέφερε πως η παγκόσμια γεωργική παραγωγή θα πρέπει να αυξηθεί κατά 60 έως 110% μέχρι το 2050 προκειμένου να συμβαδίσει με τις εκτιμήσεις της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού. Ωστόσο σύμφωνα με την τελευταία μελέτη η παραγωγή των τεσσάρων σημαντικότερων καλλιεργειών παγκοσμίως –καλαμπόκι, ρύζι, σιτάρι και σόγια- αναμένεται να αυξηθεί  μόλις 38% έως 67% μέχρι το 2050.

Οι τρεις χώρες - μεγαλύτεροι παραγωγοί ρυζιού και σιταριού  παγκοσμίως καταγράφουν πολύ μικρά ποσοστά αύξησης της απόδοσης των καλλιεργειών τους. Ιδιαίτερα ανησυχητικά είναι τα αποτελέσματα που προκύπτουν σε χώρες, στις οποίες γεωργική παραγωγή και αύξηση πληθυσμού ακολουθούν αντίστοιχες τροχιές.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Γουατεμάλα, όπως αναφέρεται στο Planet Save, όπου ο πληθυσμός που εξαρτάται από το καλαμπόκι αυξάνεται, ενώ η ετήσια παραγωγή καλαμποκιού μειώνεται.

Στους χάρτες παρουσιάζονται οι αλλαγές στην απόδοση ανά είδος και περιοχή, δείχνοντας ποιες περιοχές θα πρέπει να εντείνουν την παραγωγή τους. Οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν πως στόχος είναι η αύξηση των αποδόσεων και όχι η περαιτέρω αποψίλωση εκτάσεων για γεωργική χρήση.

«Είναι γεγονός πως ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια επικείμενη κρίση στη γεωργική παραγωγή καθώς η αύξηση της απόδοσης δεν μπορεί να καλύψει τις προβλεπόμενες απαιτήσεις», τονίζει ο Jon Foley, ένας εκ των συντακτών της έκθεσης. «Τα καλά νέα είναι πως υπάρχουν δυνατότητες για να αυξηθεί η παραγωγή με αποτελεσματικότερη χρήση των υφιστάμενων καλλιεργήσιμων εκτάσεων και της βελτίωσης των πρακτικών διαχείρισης. Αν θέλουμε να αυξήσουμε την παραγωγή στις βασικές καλλιέργειες ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο», τονίζουν.  



ΠΗΓΗ