I N D I G O
Σίγουρα έχετε διαβάσει κι άλλες σχετικές αναρτήσεις για τα παιδιά ίντιγκο. Σίγουρα κάποιοι από σας τυχαίνει να γνωρίζετε κάποια από αυτά. Η ανάρτηση αυτή είναι τόσο για όλους εμάς, όσο και για τα ίδια τα ίντιγκο. Μάλλον για τους ίντιγκο μιας και θα μιλήσουμε για ενήλικες ανθρώπους και όχι για παιδιά. Μπορεί δηλαδή το θέμα να έγινε γνωστό τα τελευταία χρόνια, όμως είναι μια ιστορία που έχει ξεκινήσει αρκετά παλιά και απλά σήμερα ζούμε την κορύφωσή της. Για το λόγο αυτό, θα αρνηθώ να τα αναφέρω σαν ίντιγκο και θα προτιμήσω το απλό όνομα της γενιάς της αλλαγής της συνείδησης της ανθρωπότητας. Αυτή η νέα γενιά συνείδησης λοιπόν, σε αντίθεση με ότι έχει λεχθεί γενικά στον τύπο, έχει ξεκινήσει να εμφανίζεται στον πλανήτη τα τελευταία 80-160 χρόνια περίπου και όχι μόνο τα τελευταία 25-50. Σε αντίθεση πάλι με όσα οι αδελφότητες θα ήθελαν να πιστέψουμε, η παρουσία τους στη γη είναι παντελώς άσχετη με εξωγήινους πολιτισμούς και γαλαξιακές συμμαχίες, όπως επίσης άσχετη με οργανώσεις του τύπου «οι πολεμιστές του φωτός», Ελ, Ολύμπιοι
κλπ.
Είναι παιδιά καθαρώς της συνειδητότητας. Δημιουργήθηκαν αυτόματα από ελεύθερη επιλογή της δύναμης που υλοποιεί τα πάντα στον κόσμο που ζούμε κι απλά ο κάθε ένας προσπαθεί να προσεταιριστεί για λογαριασμό του, τις ιδιότητες του χαρακτήρα τους. Το τελικό προφίλ μιας τέτοιας προσωπικότητας αναπτύχθηκε σε όλη την πάροδο των 160 αυτών τελευταίων ετών, σιγά-σιγά φτάνοντας στις μέρες μας το μέγιστο επίπεδο αλλαγής του. Είναι οι καταλύτες της συνείδησης. Οι άνθρωποι που ανέκαθεν, είχαν και έχουν την ικανότητα να αλλάξουν την εικόνα του πλανήτη, καταστρέφοντας τα μέχρι εκείνη την εποχή δεδομένα και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια αλλαγή η οποία θα επηρεάσει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη, για τα επόμενα περίπου 2000 χρόνια. Είναι άτομα τα οποία έχουν ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων από τους υπόλοιπους και αυτός είναι ο κύριος λόγος που παρουσιάζουν αυτή τη διαφορετικότητα με την μεγάλη μάζα των ανθρώπων.
Οι αδελφότητες εσκεμμένα, διέσπειραν την πληροφορία ότι οι άνθρωποι αυτοί, έρχονται από άλλους γαλαξίες για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα να κάνει το επόμενο βήμα προς την κατεύθυνση που επιθυμούσαν. Όμως η αλήθεια είναι ότι άνθρωποι με παρόμοια χαρακτηριστικά γεννιούνται κάθε φορά, που η συνειδητότητα ετοιμάζεται να αλλάξει πεδίο. Κάθε φορά δηλαδή, που η συνειδητότητα ετοιμάζεται να μπει σε μια καινούργια περίοδο δημιουργίας και αντίληψης, δημιουργεί αυτόματα, από μόνη της, μια γενιά ανθρώπων οι οποίοι θα προετοιμάσουν και θα ολοκληρώσουν αυτή την αλλαγή . Αλλιώς πως θα γίνει; Πως φαντάζεται ο αναγνώστης ότι γίνονται τέτοιου είδους αλλαγές στον πλανήτη; Ξαφνικά είναι αδύνατον. Ούτε ξαφνικά γίνεται, ούτε με τη σοφή παρέμβαση κάποιων ολίγων γίνεται, ούτε με την εισβολή από άλλους πλανήτες γίνεται. Κι ας έχουν δημιουργήσει γύρω από αυτό το θέμα όλη αυτή την ιστορία.
Η συνειδητότητα, ακολουθεί κύκλους. Μικρούς ή μεγαλύτερους χρονικούς κύκλους, τους οποίους επαναλαμβάνει έτσι όπως έχει προγραμματιστεί από τις συνειδήσεις των όντων που την δημιούργησαν. Στους κύκλους αυτούς μεταβάλλεται το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της, και άρα και ο τρόπος που υλοποιεί τα πάντα. Σε αυτή τη μεταβολή η ανθρωπότητα βιώνει μια αλλαγή στην αντίληψη των πραγμάτων για τον κόσμο και τον εαυτό της. Στη συγκεκριμένη περίπου θέση λοιπόν, η συνειδητότητα έχει ξαναβρεθεί ακριβώς πριν από 25000 χρόνια. Υπάρχουν και μικρότεροι κύκλοι –θέσεις- οι οποίοι συμβαίνουν κάθε 12.000 ή κάθε 2.000 χρόνια και μία από αυτές τις εποχές βιώνουμε κι εμείς. Η συνειδητότητα δηλαδή αυτή την εποχή κλείνει δύο κύκλους. Ένα μεγάλο κύκλο που έχει διαρκέσει γύρω στα 25.000 χρόνια όπου ισοδυναμεί με μια πλήρη περιστροφή της ελλειπτικής τροχιάς του άξονα της γης και ένα μικρό 2000 χρόνων, όπου ισοδυναμεί με μια πορεία 30 περίπου μοιρών του κύκλου της ελλειπτικής. Ο αναγνώστης εδώ θα πρέπει να σώσει ιδιαίτερη προσοχή στη λέξη «μοίρες». Διότι στο σημείο κάθε 10 μοιρών της τροχιάς αυτής (δεκανός) αλλάζει και το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της συνειδητότητας με αποτέλεσμα να τροποποιείται και η συμπεριφορά των ανθρώπων. Οι μοίρες δηλαδή του κύκλου αυτού έχουν άμεση σχέση με τις «μοίρες» που για τους ανθρώπους έχουν έννοια πεπρωμένου ή ειμαρμένης. Κι αυτό είναι κάτι που θα έρθει πάλι μπροστά μας.
Έτσι λοιπόν, κάθε φορά, η συνειδητότητα ξεκινά και δημιουργεί μια γενιά αλλαγής και μια γενιά αποδοχής. Μια γενιά που θα αλλάξει το σκηνικό με ήπιο ή άγριο τρόπο και μια γενιά που θα υποταχθεί στην αλλαγή αυτή ώστε να αρχίσει πλέον η ανθρωπότητα να πάλλεται στη νέα συχνότητα της συνειδητότητας. Μια γενιά που αλλάζει τη ρουτίνα και μια γενιά που δέχεται τη νέα ρουτίνα υλοποίησης. Η πρώτη γενιά της αλλαγής έχει χαρακτηριστικά των γνωστών μας ίντιγκο και η δεύτερη αυτών που ονομάζουν κρυστάλλινα. Τι είναι αυτά τα χαρακτηριστικά όμως; Τι μαγικό και διαφορετικό έχουν που κατάφεραν μερικοί να πείσουν τους ανθρώπους ότι πρόκειται για παιδιά που έρχονται από άλλους γαλαξίες; Οι άνθρωποι της γενιάς αυτής έχουν ένα και μόνο κύριο χαρακτηριστικό. Η συνειδητότητα ξεκινά και τροποποιεί την ισορροπία «λογική-συναίσθημα», με αποτέλεσμα σταδιακά να μειώνει την «ωρίμανση» της συναισθηματικής ηλικίας των ανθρώπων αυτών ενώ παράλληλα να αυξάνει την «λογική» ηλικία τους. Οι άνθρωποι αυτοί δηλαδή στην κορύφωση του πληθυσμού τους, έχουν ένα συναισθηματικό κόσμο παιδιού και ένα λογικό κόσμο υπερενήλικα.
Είναι πλάσματα με ένα υπερευαίσθητο συναισθηματικό κόσμο και συγχρόνως τετράγωνη λογική. Η αντίθεση όμως αυτή, αποτελεί και το εκρηκτικό μίγμα στην προσωπικότητά τους. Μπορεί τώρα ο αναγνώστης να αρχίσει να κατανοεί περί τίνος μιλάμε; Μπορεί να αρχίσει να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της παραπλάνησης από τις αδελφότητες και τις οργανώσεις τους, σχετικά με τα άτομα αυτά; Τα άτομα αυτά που γεννιόνται με τέτοια χαρακτηριστικά, είναι σε κάθε κύκλο τα ίδια. Σε όλους τους αιώνες, σε όλες τις αλλαγές της συνειδητότητας στο τέλος κάθε κύκλου, τα άτομα αυτά γεννιούνται πάντα. Όχι πάντα με το ίδιο προφίλ, αλλά πάντα κάποιοι οι οποίοι ξεκινούν την αλλαγή. Πάντα τα άτομα καταλύτες της συνειδητότητας. Απλά μέχρι σήμερα, αυτό που γνώριζαν μόνο οι αδελφότητες, το μάθαμε όλοι. Τα σημερινά άτομα αυτά, έχουν έναν συναισθηματικό κόσμο ανώριμο και υπερευαίσθητο, όπως ενός μικρού παιδιού και συγχρόνως μια λογική αντίληψη και σοφία ενός έμπειρου και ώριμου ενήλικα. Τι κακό έχει αυτός ο συνδυασμός; Κακό κανένα. Απλά είναι διαφορετικοί από τους υπόλοιπους. Διότι μπορούν με τον «ανοικτό» και ανώριμο παιδικό συναισθηματικό τους κόσμο να αντιλαμβάνονται πράγματα που οι ενήλικες έχουν χάσει από τη στιγμή που μπήκαν στην εφηβεία, ενώ συγχρόνως με την υπεραυξημένη λογική τους, οι απαντήσεις και ο τρόπος συμπεριφοράς και γενικότερης επιβίωσης των ανθρώπων να μπαίνει αμέσως σε αμφισβήτηση.
Διότι οι άνθρωποι αυτοί για παράδειγμα, γνωρίζουν ακριβώς –όπως και τα μικρά παιδιά- τι σημαίνει αγάπη. Μπορούν να διαχωρίσουν την επιτηδευμένη και γεμάτη υποκρισία ευγένεια των χειραγωγών, οι οποίοι υποτάσσουν τις μάζες της ανθρωπότητας, απλά με την ανάπτυξη «ανάγκης» για αγάπη. Οι άνθρωποι αυτοί, μόλις βρεθούν σε ένα καθοδηγούμενο πλήθος, αντιλαμβάνονται αμέσως το στόχο της ροής της αγάπης. Μπορούν αν αντιληφθούν την πραγματική της φύση και λειτουργία της, απλά παρατηρώντας τον ευαίσθητο συναισθηματικά εσωτερικό τους κόσμο. Αντιλαμβάνονται διαισθητικά δηλαδή, ότι η αγάπη είναι μια ενέργεια η οποία απλά δίνει κίνηση στη συνειδητότητα. Διαισθάνονται ότι, για να υλοποιηθεί οτιδήποτε, και να διατηρηθεί η υλοποίηση αυτή στον αισθητό κόσμο, χρειάζεται ενέργεια. Η κάθε μορφή που υλοποιείται. Την «ενέργεια διατήρησης της μορφής». Διαισθάνονται οτι, αν αυτό το ποσό της ενέργειας είναι μικρότερο από αυτό που απαιτείται, τότε η μορφή θα αρχίσει να γίνεται ασταθής και να καταρρέει. Αυτό που γράφω εδώ είναι και το μεγάλο μυστικό που ζούμε. Για το λόγο αυτό, ο αναγνώστης θα πρέπει να δώσει μεγάλη προσοχή και να αντιληφθεί τι συμβαίνει. Τι είναι αυτό που αντιλαμβάνονται αυτοί οι άνθρωποι και που είναι η δυσκολία για τους υπόλοιπους. Αν και θα υπάρξει ειδική ανάρτηση για αυτό, θα γράψω μερικά λόγια για να αρχίσει να γίνεται αντιληπτό.
Κάθε μορφή που υπάρχει υλοποιημένη στον αισθητό κόσμο που ζούμε, για να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί -στον κόσμο αυτό- για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, απαιτεί ένα ποσό ενέργειας. Είναι αντιληπτό αυτό; Η ενέργεια αυτή καλείται «ενέργεια διατήρησης της μορφής». Αν το ποσό ενέργειας είναι μεγαλύτερο από ένα συγκεκριμένο όριο, η μορφή, η κατάσταση, η κατασκευή, το σχέδιο, το οτιδήποτε δημιουργείται στον κόσμο μας, αυξάνεται και αναπτύσσεται. Αν η ενέργεια είναι ακριβώς στο όριο, απλώς διατηρείται και αν η ενέργεια πέσει κάτω του ορίου αυτού, η μορφή γίνεται ασταθής και καταρρέει. Όταν λέμε μορφή εδώ μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, ένας οργανισμός, ένα οικοδόμημα, μια αυτοκρατορία, ένας πολιτισμός ολόκληρος (θα δώσω σε άλλη ανάρτηση λεπτομέρειες). Τώρα θέλω την προσοχή του αναγνώστη σε αυτό που θα γράψω: Το μεγαλύτερο ποσό ελεύθερης ενέργειας που χρησιμοποιείται από τη συνειδητότητα για τον παραπάνω σκοπό, είναι η ενέργεια που λέγεται «αγάπη». Η αγάπη δηλαδή είναι ενέργεια που ρέει ελεύθερη στο σύμπαν, την οποία όποιος γνωρίζει τη φύση και τις ιδιότητές της, μπορεί να την κατευθύνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να τροφοδοτήσει συγκεκριμένα έργα. Έργα υλικά και καταστάσεις. Έμψυχα ή άψυχα…
Πως θα την κατευθύνει; Με το μεγαλύτερο και καλύτερο εργαλείο που υπάρχει για το σκοπό αυτό στο σύμπαν. Τον άνθρωπο… Τον άνθρωπο ο οποίος δρα σαν κανάλι… Ένα κανάλι που με τους κατάλληλους χειρισμούς στο συναισθηματικό του πεδίο, μπορείς να το στρέψεις σε συγκεκριμένα σημεία και να το φέρεις σε μια τέτοια κατάσταση όπου να «ανοίξει», να εστιάσει και να διοχετεύσει όλη την ενέργεια που θα καταφέρεις να περάσει από μέσα του, πάνω στο έργο που θέλεις να αναπτύξεις. Με μοναδικό δικό του κέρδος, την απέραντη εσωτερική γαλήνη. Αυτό τώρα, θα ήθελα να το αντιληφθεί ο αναγνώστης σε μια κλίμακα ενός μεγάλου πλήθους. Μιας μάζας εκατομμυρίων ανθρώπων, τους οποίους θα τους εστιάσεις σε αυτό που θέλεις να δημιουργήσεις. Να το θαυμάσουν και να το «αγαπήσουν» ή να το λατρέψουν. Να τους δημιουργήσεις την «ανάγκη» να μιλάνε συνέχεια για αυτό. Με μόνη πεποίθησή τους, ότι αυτό για το οποίο μιλάνε και στο οποίο εστιάζουν, τους φροντίζει και τους αγαπά…
Με αυτή την παράγραφο, έχω την βεβαιότητα ότι μάλλον τα έχω πει όλα. Ένας αναγνώστης που μπορεί τώρα, να κάνει μερικά βήματα πίσω και να παραμείνει ψύχραιμος ώστε να αντιληφθεί ακριβώς αυτό που διάβασε, μπορεί να δει πια –έστω και αχνά- την εικόνα που υπάρχει από πίσω. Τον τρόπο που εργάζονται οι αδελφότητες σε βάθος χρόνου, το λόγο που χρησιμοποιούν συνεχώς τη λέξη «αγάπη» και το λόγο που οι ίντιγκο, αποφασίζουν τελικά να κάνουν την αλλαγή. Διότι οι ίντιγκο έχουν την ικανότητα να «πιάνουν» αυτό το στημένο παιχνίδι. Με τις παιδικές καρδιές τους, μπορούν να αισθανθούν το στόχο της ροής της αγάπης. Και συγκρίνοντας το με την ευφυή λογική τους, αντιλαμβάνονται την ανακολουθία. Βλέπουν κατάματα το ψέμα και την υποκρισία. Διαβάζουν την ανοησία και την αφέλεια των ανθρώπων γύρω τους, αλλά ακούνε τις εξηγήσεις που τους δίνουν και αδυνατούν να πιστέψουν ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δυσκολεύονται να δεχθούν την κοινή σε όλους τους άλλους λογική παραδοχή.
Μέχρι να βρεθεί κάποιος ή κάποιοι οι οποίοι να δημιουργήσουν το κατάλληλο υπόβαθρο, ώστε να τους προτρέψουν να αντιλαμβάνονται τα πράγματα με το δικό τους τρόπο. Διότι το μειονέκτημα στην όλη υπόθεση, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί, έλκονται και μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα το διαφορετικό. Και αυτό το γνωρίζουν οι άνθρωποι των αδελφοτήτων, οι οποίοι περιμένουν την εμφάνιση αυτών των ανθρώπων για να τους εντάξουν στα σχέδιά τους. Να τους κάνουν –εν αγνεία τους- δυναμικά εργαλεία τους. Να τους μετατρέψουν με έντεχνο τρόπο σε «επαναστάτες χωρίς αιτία», σε καταδρομείς της συνείδησης χωρίς ορατό σχέδιο αντικατάστασης. Να δημιουργήσουν το δυναμικό που θα καταστρέψει τις υπάρχουσες δομές.
Για να σας κάνω μια σύνδεση με το παρελθόν, όμοιοι πληθυσμοί ανθρώπων είχαν γεννηθεί και πριν από 2000 χρόνια περίπου, όταν είχε ξεκινήσει ο κύκλος αυτός της συνειδητότητας που τώρα φτάνει στο τέλος του. Οι άνθρωποι εκείνοι, ήταν οι άνθρωποι που έφεραν μέσα τους την αντίληψη της ενέργειας της ψυχής και την διαφορά της φύσης της σε σχέση με το Εγώ και την αλληλεπίδρασή του με τους άλλους. Ήταν η γενιά που στην προσπάθειά της να δημιουργήσει μια καινούργια θεώρηση για τον κόσμο, άφησε να αναπτυχθεί ο φόβος και η ανάγκη της σωτηρίας της ψυχής των ανθρώπων, βοηθώντας (χωρίς τη θέλησή τους πάλι ίσως) συγκεκριμένη οργανωτική δομή, το ρόλο της οποίας κατάφερε να πάρει η εκκλησία μέσω της θρησκείας. Οι μαθητές του Απολλώνιου Τιανέα, του Χριστού, του Παύλου, οι Ευαγγελιστές, οι οπαδοί τους όπως και πολλοί άλλοι είναι μερικοί ελάχιστοι από αυτούς. Μερικοί ελάχιστοι από τους καταλύτες της τότε αλλαγής που δημιούργησε η ίδια συνειδητότητα. Ο αναγνώστης θα αρχίσει να καταλαβαίνει ότι όπως και τώρα, έτσι και τότε, οι άνθρωποι αντιλαμβανόμενοι οτι βρισκόντουσαν σε μια καμπή κατάρρευσης του υπάρχοντος πολιτισμού, περίμεναν τη νέα γενιά αυτή των ανθρώπων, ως εκείνους που θα βοηθούσαν την ανθρωπότητα να κάνει το επόμενο βήμα. Και φυσικά η ιστορία κατέγραψε το είδος του βήματος αυτού…
Πως έγινε αυτό; Πως κατάφερε τελικά -μια κατά τα άλλα ισχυρή πνευματική κίνηση- να οδηγήσει τον κόσμο σε μια περίοδο είκοσι αιώνων, όπου τα ιδεώδη των πρωτεργατών της, καταπατήθηκαν από οργανωμένα συμφέροντα και οδήγησαν την ανθρωπότητα στον σκοταδισμό, τον φόβο, τη φτώχεια, τους πολέμους και την εξαθλίωση ξανά και ξανά και ξανά; Μα με τον ίδιο τρόπο που προσπαθούν να το καταφέρουν και σήμερα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που οι αδελφότητες γύρισαν ολόκληρη την προσπάθεια σε ένα εσωτερικό τους παιχνίδι, την κορύφωση του οποίου ζούμε στις μέρες μας. Το τέλος και την προσπάθεια αλλαγής του ντεκόρ του. Της εικόνας του. Το τέλος και την προσπάθεια συνέχισής του με άλλο τρόπο. Οι αδελφότητες, οι οποίες παρά τα σενάρια που κυκλοφορούν αποτελούνται από ανθρώπους και όχι από τέρατα. Και με την ευκαιρία θα ήθελα να πω (αν και θα υπάρξει ειδική ανάρτηση για αυτό) ότι, μπορεί να σας φαντάζει μαγικό και εντυπωσιακό το γεγονός να υπάρχουν μέσα ή πίσω από τις αδελφότητες, πλάσματα υπερφυσικά, όμως μια τέτοια παραδοχή από την ανθρωπότητα, απλά κάνει το παιχνίδι δυσκολότερο για εκείνη.
Αποτελώντας εμείς, τα μέλη μιας γενιά που έτυχε να ζει ανάμεσα στις εποχές του φόβου και της συνείδησης, θα πρέπει (σταδιακά τουλάχιστον), να απεμπλακούμε από το υπερφυσικό μέρος της συνομωσιολογίας και να δούμε καθαρά ότι τα μέλη των αδελφοτήτων αποτελούνται μονάχα από ανθρώπους. Πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι. Οι μόνοι που έχουν συμφέρον σε μια υπερφυσική θεώρηση περί ερπετών και τα λοιπά, είναι οι ίδιες οι αδελφότητες, οι οποίες με αυτό τον τρόπο, αντιμετωπίζονται πλέον σαν τον μόνιμα διαρκή φόβο της ανθρωπότητας. Όμως, ακόμη και έτσι να είναι, ακόμη κι αν υπάρχουν κάποιες οντότητες αρχαίες και υπερφυσικές πια, σας λέω, χωρίς τους ανθρώπους συνεργάτες τους, είναι παντελώς αδύναμες. Έτσι, όταν μιλάμε για αδελφότητες, μιλάμε για αυτούς τους ανθρώπους. Για όλους αυτούς που κυκλοφορούν δίπλα μας, σαν άνθρωποι υπεράνω υποψίας. Μόνο αυτοί, οφείλουμε να υπάρχουν για μας.
Έχω ξαναγράψει ότι η συνειδητότητα ετοιμάζεται να συμπληρώσει ένα εσωτερικό της κύκλο 2000 περίπου ετών και να εισέλθει σε μια περίοδο όπου ο πληθυσμός της ανθρωπότητας θα έχει μια μεγαλύτερη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται τον τρόπο που υπάρχει πάνω στον πλανήτη. Να αντιλαμβάνεται δηλαδή το ρόλο και το σκοπό του εδώ, με εντελώς διαφορετικό τρόπο από αυτόν που είχε δεχθεί μέχρι σήμερα. Και οι καταλύτες της συνείδησης, τα ίντιγκο, το γνωρίζουν αυτό ήδη. Όπως γνωρίζουν και την συναισθηματική χειραγώγηση του πληθυσμού των ανθρώπων. Αντιλαμβάνονται ότι έχουν γεννηθεί για να συμμετέχουν ενεργά στην αλλαγή αλλά τους είναι αδύνατον να αντιληφθούν το ρόλο που οι αδελφότητες τους βάζουν να παίξουν. Οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) από τα άτομα που συμμετέχουν στην αντιπαλότητα των θρησκευτικών ζητημάτων για παράδειγμα, είναι ίντιγκο άτομα. Θέλουν να μάθουν, να διδαχθούν, να καταλάβουν, να ζήσουν την αλλαγή που ήρθαν για να κάνουν, αλλά το μόνο που μαθαίνουν είναι η ανάγκη για «αποικοδόμηση των ιδεών». Για αποικοδόμηση των αξιών, των δομών, των μέχρι σήμερα δεδομένων.
Η συνειδητότητα όμως υλοποιεί συνεχώς και στερείται «κενού» υλοποίησης. Αν καταστρέψεις κάτι που υπάρχει μέσα της, χωρίς να βάλεις αμέσως κάτι άλλο στη θέση του ώστε να το αντικαταστήσεις, τότε η ίδια η συνειδητότητα το «γεμίζει» χαοτικά. Αν δεν υπάρχει σχέδιο και επιλογή από το επίπεδο της τέταρτης διάστασης, τότε η ίδια η συνειδητότητα, αυτόματα, κατεβάζει υλοποίηση κατ ευθείαν από την πέμπτη διάσταση για να γεμίσει το κενό. Αλλά η πέμπτη είναι χαοτική διάσταση. Αδιαμόρφωτη... Σχέδιο όμως υπάρχει... Από τις αδελφότητες... Ακόμη κρυφό, μη ορατό σε όλους... Το οποίο, αφού δημιουργηθεί πρώτα -(κυρίως) από τους ίντιγκο- η πλήρης χαοτική κατάσταση, θα εμφανιστεί ως η μοναδική λύση. Και πράγματι είναι η μοναδική λύση. Αφού απουσιάζει κάθε άλλη. Διότι σχεδόν όλες οι λύσεις που παρουσιάζονται σε μια χαοτική κατάσταση είναι απλά εναλλακτικές της κατεστραμμένης. Όλες όσες δημιουργούνται στη διάρκεια μιας καταστροφής από εμάς, προσπαθούν να επαναφέρουν την προηγούμενη κατάσταση πάλι. Αυτή που καταστράφηκε. Αυτό όμως είναι αδύνατον. Όταν καταστρέφεται μια δομή, είναι σχεδόν αδύνατον να την επαναφέρεις όπως ήταν. Χρειάζεται αντικατάσταση. Όσοι προσπαθούν να επαναφέρουν μια κατεστραμμένη δομή, απλά αγνοούν ή αρνούνται να δουν το λόγο και την αιτία που καταστράφηκε. Στην συνειδητότητα όμως, είναι αδύνατον να επαναλάβεις ένα προηγούμενο αποτέλεσμα, όταν υπάρχει ακόμη ενεργή, η αιτία που το κατέστρεψε. Μα οι αιτίες είναι εδώ…
Και τότε, εκείνη τη στιγμή του αιώνα, είναι πια η στιγμή που θα κυριαρχήσουν οι κρυστάλλινοι. Η γενιά εκείνη που της έδωσαν το όνομα κρυστάλλινοι. Το οποίο φυσικά το επαναλαμβάνουμε χωρίς να γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι. Χωρίς να αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης ότι με τον όρο κρυστάλλινοι, εννοούμε «διαφανείς», «αόρατοι» και συγχρόνως «εύθραυστοι» «ευαίσθητοι». Είναι ήδη ανάμεσά μας. Αλλά είναι σαν αόρατοι. Κινούνται τόσο αθόρυβα και αποτραβηγμένα που είναι σαν να μην υπάρχουν. Είναι δίπλα σου, μπορεί να σου μιλήσουν, αλλά αδυνατείς να θυμάσαι το πρόσωπό τους. Φυσικά. Διότι είναι το αντίθετο του ίντιγκο. Έχουν ένα πλούσιο συναισθηματικό κόσμο αλλά αρνούνται τη λογική. Τους είναι αδύνατον να την κατανοήσουν. Είναι η γενιά της αποδοχής των πάντων… Είναι αυτοί που θα αναλάβουν την κατάσταση, μόλις αρχίσουν και αποχωρούν οι καταλύτες, έτσι ώστε η χημική αντίδραση, να έρθει σε ηρεμία…
Όμως εκτός από τα ίντιγκο και τα κρυστάλλινα, είναι και ο υπόλοιπος πληθυσμός της ανθρωπότητας εδώ. Ένας πληθυσμός που αρχίζει πια να αντιλαμβάνεται την όλη κατάσταση περισσότερο σφαιρικά από πριν. Ένας πληθυσμός ανθρώπων που αντιδρά και συγχρόνως σιωπά. Κι αυτός ο «υπόλοιπος» πληθυσμός της ανθρωπότητας, παραμένει ακόμη, το ίδιο σημαντικός σήμερα όσο τα ίντιγκο και τα κρυστάλλινα παιδιά…
Αλκιρέας
(Συνεχίζεται…)
Πηγή: codepetalouda.blogspot.gr
Πηγή: http://www.awakengr.com
κλπ.
Είναι παιδιά καθαρώς της συνειδητότητας. Δημιουργήθηκαν αυτόματα από ελεύθερη επιλογή της δύναμης που υλοποιεί τα πάντα στον κόσμο που ζούμε κι απλά ο κάθε ένας προσπαθεί να προσεταιριστεί για λογαριασμό του, τις ιδιότητες του χαρακτήρα τους. Το τελικό προφίλ μιας τέτοιας προσωπικότητας αναπτύχθηκε σε όλη την πάροδο των 160 αυτών τελευταίων ετών, σιγά-σιγά φτάνοντας στις μέρες μας το μέγιστο επίπεδο αλλαγής του. Είναι οι καταλύτες της συνείδησης. Οι άνθρωποι που ανέκαθεν, είχαν και έχουν την ικανότητα να αλλάξουν την εικόνα του πλανήτη, καταστρέφοντας τα μέχρι εκείνη την εποχή δεδομένα και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για μια αλλαγή η οποία θα επηρεάσει την ανθρωπότητα και τον πλανήτη, για τα επόμενα περίπου 2000 χρόνια. Είναι άτομα τα οποία έχουν ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο αντίληψης των πραγμάτων από τους υπόλοιπους και αυτός είναι ο κύριος λόγος που παρουσιάζουν αυτή τη διαφορετικότητα με την μεγάλη μάζα των ανθρώπων.
Οι αδελφότητες εσκεμμένα, διέσπειραν την πληροφορία ότι οι άνθρωποι αυτοί, έρχονται από άλλους γαλαξίες για να βοηθήσουν την ανθρωπότητα να κάνει το επόμενο βήμα προς την κατεύθυνση που επιθυμούσαν. Όμως η αλήθεια είναι ότι άνθρωποι με παρόμοια χαρακτηριστικά γεννιούνται κάθε φορά, που η συνειδητότητα ετοιμάζεται να αλλάξει πεδίο. Κάθε φορά δηλαδή, που η συνειδητότητα ετοιμάζεται να μπει σε μια καινούργια περίοδο δημιουργίας και αντίληψης, δημιουργεί αυτόματα, από μόνη της, μια γενιά ανθρώπων οι οποίοι θα προετοιμάσουν και θα ολοκληρώσουν αυτή την αλλαγή . Αλλιώς πως θα γίνει; Πως φαντάζεται ο αναγνώστης ότι γίνονται τέτοιου είδους αλλαγές στον πλανήτη; Ξαφνικά είναι αδύνατον. Ούτε ξαφνικά γίνεται, ούτε με τη σοφή παρέμβαση κάποιων ολίγων γίνεται, ούτε με την εισβολή από άλλους πλανήτες γίνεται. Κι ας έχουν δημιουργήσει γύρω από αυτό το θέμα όλη αυτή την ιστορία.
Η συνειδητότητα, ακολουθεί κύκλους. Μικρούς ή μεγαλύτερους χρονικούς κύκλους, τους οποίους επαναλαμβάνει έτσι όπως έχει προγραμματιστεί από τις συνειδήσεις των όντων που την δημιούργησαν. Στους κύκλους αυτούς μεταβάλλεται το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της, και άρα και ο τρόπος που υλοποιεί τα πάντα. Σε αυτή τη μεταβολή η ανθρωπότητα βιώνει μια αλλαγή στην αντίληψη των πραγμάτων για τον κόσμο και τον εαυτό της. Στη συγκεκριμένη περίπου θέση λοιπόν, η συνειδητότητα έχει ξαναβρεθεί ακριβώς πριν από 25000 χρόνια. Υπάρχουν και μικρότεροι κύκλοι –θέσεις- οι οποίοι συμβαίνουν κάθε 12.000 ή κάθε 2.000 χρόνια και μία από αυτές τις εποχές βιώνουμε κι εμείς. Η συνειδητότητα δηλαδή αυτή την εποχή κλείνει δύο κύκλους. Ένα μεγάλο κύκλο που έχει διαρκέσει γύρω στα 25.000 χρόνια όπου ισοδυναμεί με μια πλήρη περιστροφή της ελλειπτικής τροχιάς του άξονα της γης και ένα μικρό 2000 χρόνων, όπου ισοδυναμεί με μια πορεία 30 περίπου μοιρών του κύκλου της ελλειπτικής. Ο αναγνώστης εδώ θα πρέπει να σώσει ιδιαίτερη προσοχή στη λέξη «μοίρες». Διότι στο σημείο κάθε 10 μοιρών της τροχιάς αυτής (δεκανός) αλλάζει και το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της συνειδητότητας με αποτέλεσμα να τροποποιείται και η συμπεριφορά των ανθρώπων. Οι μοίρες δηλαδή του κύκλου αυτού έχουν άμεση σχέση με τις «μοίρες» που για τους ανθρώπους έχουν έννοια πεπρωμένου ή ειμαρμένης. Κι αυτό είναι κάτι που θα έρθει πάλι μπροστά μας.
Έτσι λοιπόν, κάθε φορά, η συνειδητότητα ξεκινά και δημιουργεί μια γενιά αλλαγής και μια γενιά αποδοχής. Μια γενιά που θα αλλάξει το σκηνικό με ήπιο ή άγριο τρόπο και μια γενιά που θα υποταχθεί στην αλλαγή αυτή ώστε να αρχίσει πλέον η ανθρωπότητα να πάλλεται στη νέα συχνότητα της συνειδητότητας. Μια γενιά που αλλάζει τη ρουτίνα και μια γενιά που δέχεται τη νέα ρουτίνα υλοποίησης. Η πρώτη γενιά της αλλαγής έχει χαρακτηριστικά των γνωστών μας ίντιγκο και η δεύτερη αυτών που ονομάζουν κρυστάλλινα. Τι είναι αυτά τα χαρακτηριστικά όμως; Τι μαγικό και διαφορετικό έχουν που κατάφεραν μερικοί να πείσουν τους ανθρώπους ότι πρόκειται για παιδιά που έρχονται από άλλους γαλαξίες; Οι άνθρωποι της γενιάς αυτής έχουν ένα και μόνο κύριο χαρακτηριστικό. Η συνειδητότητα ξεκινά και τροποποιεί την ισορροπία «λογική-συναίσθημα», με αποτέλεσμα σταδιακά να μειώνει την «ωρίμανση» της συναισθηματικής ηλικίας των ανθρώπων αυτών ενώ παράλληλα να αυξάνει την «λογική» ηλικία τους. Οι άνθρωποι αυτοί δηλαδή στην κορύφωση του πληθυσμού τους, έχουν ένα συναισθηματικό κόσμο παιδιού και ένα λογικό κόσμο υπερενήλικα.
Είναι πλάσματα με ένα υπερευαίσθητο συναισθηματικό κόσμο και συγχρόνως τετράγωνη λογική. Η αντίθεση όμως αυτή, αποτελεί και το εκρηκτικό μίγμα στην προσωπικότητά τους. Μπορεί τώρα ο αναγνώστης να αρχίσει να κατανοεί περί τίνος μιλάμε; Μπορεί να αρχίσει να αντιλαμβάνεται το μέγεθος της παραπλάνησης από τις αδελφότητες και τις οργανώσεις τους, σχετικά με τα άτομα αυτά; Τα άτομα αυτά που γεννιόνται με τέτοια χαρακτηριστικά, είναι σε κάθε κύκλο τα ίδια. Σε όλους τους αιώνες, σε όλες τις αλλαγές της συνειδητότητας στο τέλος κάθε κύκλου, τα άτομα αυτά γεννιούνται πάντα. Όχι πάντα με το ίδιο προφίλ, αλλά πάντα κάποιοι οι οποίοι ξεκινούν την αλλαγή. Πάντα τα άτομα καταλύτες της συνειδητότητας. Απλά μέχρι σήμερα, αυτό που γνώριζαν μόνο οι αδελφότητες, το μάθαμε όλοι. Τα σημερινά άτομα αυτά, έχουν έναν συναισθηματικό κόσμο ανώριμο και υπερευαίσθητο, όπως ενός μικρού παιδιού και συγχρόνως μια λογική αντίληψη και σοφία ενός έμπειρου και ώριμου ενήλικα. Τι κακό έχει αυτός ο συνδυασμός; Κακό κανένα. Απλά είναι διαφορετικοί από τους υπόλοιπους. Διότι μπορούν με τον «ανοικτό» και ανώριμο παιδικό συναισθηματικό τους κόσμο να αντιλαμβάνονται πράγματα που οι ενήλικες έχουν χάσει από τη στιγμή που μπήκαν στην εφηβεία, ενώ συγχρόνως με την υπεραυξημένη λογική τους, οι απαντήσεις και ο τρόπος συμπεριφοράς και γενικότερης επιβίωσης των ανθρώπων να μπαίνει αμέσως σε αμφισβήτηση.
Διότι οι άνθρωποι αυτοί για παράδειγμα, γνωρίζουν ακριβώς –όπως και τα μικρά παιδιά- τι σημαίνει αγάπη. Μπορούν να διαχωρίσουν την επιτηδευμένη και γεμάτη υποκρισία ευγένεια των χειραγωγών, οι οποίοι υποτάσσουν τις μάζες της ανθρωπότητας, απλά με την ανάπτυξη «ανάγκης» για αγάπη. Οι άνθρωποι αυτοί, μόλις βρεθούν σε ένα καθοδηγούμενο πλήθος, αντιλαμβάνονται αμέσως το στόχο της ροής της αγάπης. Μπορούν αν αντιληφθούν την πραγματική της φύση και λειτουργία της, απλά παρατηρώντας τον ευαίσθητο συναισθηματικά εσωτερικό τους κόσμο. Αντιλαμβάνονται διαισθητικά δηλαδή, ότι η αγάπη είναι μια ενέργεια η οποία απλά δίνει κίνηση στη συνειδητότητα. Διαισθάνονται ότι, για να υλοποιηθεί οτιδήποτε, και να διατηρηθεί η υλοποίηση αυτή στον αισθητό κόσμο, χρειάζεται ενέργεια. Η κάθε μορφή που υλοποιείται. Την «ενέργεια διατήρησης της μορφής». Διαισθάνονται οτι, αν αυτό το ποσό της ενέργειας είναι μικρότερο από αυτό που απαιτείται, τότε η μορφή θα αρχίσει να γίνεται ασταθής και να καταρρέει. Αυτό που γράφω εδώ είναι και το μεγάλο μυστικό που ζούμε. Για το λόγο αυτό, ο αναγνώστης θα πρέπει να δώσει μεγάλη προσοχή και να αντιληφθεί τι συμβαίνει. Τι είναι αυτό που αντιλαμβάνονται αυτοί οι άνθρωποι και που είναι η δυσκολία για τους υπόλοιπους. Αν και θα υπάρξει ειδική ανάρτηση για αυτό, θα γράψω μερικά λόγια για να αρχίσει να γίνεται αντιληπτό.
Κάθε μορφή που υπάρχει υλοποιημένη στον αισθητό κόσμο που ζούμε, για να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί -στον κόσμο αυτό- για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, απαιτεί ένα ποσό ενέργειας. Είναι αντιληπτό αυτό; Η ενέργεια αυτή καλείται «ενέργεια διατήρησης της μορφής». Αν το ποσό ενέργειας είναι μεγαλύτερο από ένα συγκεκριμένο όριο, η μορφή, η κατάσταση, η κατασκευή, το σχέδιο, το οτιδήποτε δημιουργείται στον κόσμο μας, αυξάνεται και αναπτύσσεται. Αν η ενέργεια είναι ακριβώς στο όριο, απλώς διατηρείται και αν η ενέργεια πέσει κάτω του ορίου αυτού, η μορφή γίνεται ασταθής και καταρρέει. Όταν λέμε μορφή εδώ μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, ένας οργανισμός, ένα οικοδόμημα, μια αυτοκρατορία, ένας πολιτισμός ολόκληρος (θα δώσω σε άλλη ανάρτηση λεπτομέρειες). Τώρα θέλω την προσοχή του αναγνώστη σε αυτό που θα γράψω: Το μεγαλύτερο ποσό ελεύθερης ενέργειας που χρησιμοποιείται από τη συνειδητότητα για τον παραπάνω σκοπό, είναι η ενέργεια που λέγεται «αγάπη». Η αγάπη δηλαδή είναι ενέργεια που ρέει ελεύθερη στο σύμπαν, την οποία όποιος γνωρίζει τη φύση και τις ιδιότητές της, μπορεί να την κατευθύνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να τροφοδοτήσει συγκεκριμένα έργα. Έργα υλικά και καταστάσεις. Έμψυχα ή άψυχα…
Πως θα την κατευθύνει; Με το μεγαλύτερο και καλύτερο εργαλείο που υπάρχει για το σκοπό αυτό στο σύμπαν. Τον άνθρωπο… Τον άνθρωπο ο οποίος δρα σαν κανάλι… Ένα κανάλι που με τους κατάλληλους χειρισμούς στο συναισθηματικό του πεδίο, μπορείς να το στρέψεις σε συγκεκριμένα σημεία και να το φέρεις σε μια τέτοια κατάσταση όπου να «ανοίξει», να εστιάσει και να διοχετεύσει όλη την ενέργεια που θα καταφέρεις να περάσει από μέσα του, πάνω στο έργο που θέλεις να αναπτύξεις. Με μοναδικό δικό του κέρδος, την απέραντη εσωτερική γαλήνη. Αυτό τώρα, θα ήθελα να το αντιληφθεί ο αναγνώστης σε μια κλίμακα ενός μεγάλου πλήθους. Μιας μάζας εκατομμυρίων ανθρώπων, τους οποίους θα τους εστιάσεις σε αυτό που θέλεις να δημιουργήσεις. Να το θαυμάσουν και να το «αγαπήσουν» ή να το λατρέψουν. Να τους δημιουργήσεις την «ανάγκη» να μιλάνε συνέχεια για αυτό. Με μόνη πεποίθησή τους, ότι αυτό για το οποίο μιλάνε και στο οποίο εστιάζουν, τους φροντίζει και τους αγαπά…
Με αυτή την παράγραφο, έχω την βεβαιότητα ότι μάλλον τα έχω πει όλα. Ένας αναγνώστης που μπορεί τώρα, να κάνει μερικά βήματα πίσω και να παραμείνει ψύχραιμος ώστε να αντιληφθεί ακριβώς αυτό που διάβασε, μπορεί να δει πια –έστω και αχνά- την εικόνα που υπάρχει από πίσω. Τον τρόπο που εργάζονται οι αδελφότητες σε βάθος χρόνου, το λόγο που χρησιμοποιούν συνεχώς τη λέξη «αγάπη» και το λόγο που οι ίντιγκο, αποφασίζουν τελικά να κάνουν την αλλαγή. Διότι οι ίντιγκο έχουν την ικανότητα να «πιάνουν» αυτό το στημένο παιχνίδι. Με τις παιδικές καρδιές τους, μπορούν να αισθανθούν το στόχο της ροής της αγάπης. Και συγκρίνοντας το με την ευφυή λογική τους, αντιλαμβάνονται την ανακολουθία. Βλέπουν κατάματα το ψέμα και την υποκρισία. Διαβάζουν την ανοησία και την αφέλεια των ανθρώπων γύρω τους, αλλά ακούνε τις εξηγήσεις που τους δίνουν και αδυνατούν να πιστέψουν ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Δυσκολεύονται να δεχθούν την κοινή σε όλους τους άλλους λογική παραδοχή.
Μέχρι να βρεθεί κάποιος ή κάποιοι οι οποίοι να δημιουργήσουν το κατάλληλο υπόβαθρο, ώστε να τους προτρέψουν να αντιλαμβάνονται τα πράγματα με το δικό τους τρόπο. Διότι το μειονέκτημα στην όλη υπόθεση, είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί, έλκονται και μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα το διαφορετικό. Και αυτό το γνωρίζουν οι άνθρωποι των αδελφοτήτων, οι οποίοι περιμένουν την εμφάνιση αυτών των ανθρώπων για να τους εντάξουν στα σχέδιά τους. Να τους κάνουν –εν αγνεία τους- δυναμικά εργαλεία τους. Να τους μετατρέψουν με έντεχνο τρόπο σε «επαναστάτες χωρίς αιτία», σε καταδρομείς της συνείδησης χωρίς ορατό σχέδιο αντικατάστασης. Να δημιουργήσουν το δυναμικό που θα καταστρέψει τις υπάρχουσες δομές.
Για να σας κάνω μια σύνδεση με το παρελθόν, όμοιοι πληθυσμοί ανθρώπων είχαν γεννηθεί και πριν από 2000 χρόνια περίπου, όταν είχε ξεκινήσει ο κύκλος αυτός της συνειδητότητας που τώρα φτάνει στο τέλος του. Οι άνθρωποι εκείνοι, ήταν οι άνθρωποι που έφεραν μέσα τους την αντίληψη της ενέργειας της ψυχής και την διαφορά της φύσης της σε σχέση με το Εγώ και την αλληλεπίδρασή του με τους άλλους. Ήταν η γενιά που στην προσπάθειά της να δημιουργήσει μια καινούργια θεώρηση για τον κόσμο, άφησε να αναπτυχθεί ο φόβος και η ανάγκη της σωτηρίας της ψυχής των ανθρώπων, βοηθώντας (χωρίς τη θέλησή τους πάλι ίσως) συγκεκριμένη οργανωτική δομή, το ρόλο της οποίας κατάφερε να πάρει η εκκλησία μέσω της θρησκείας. Οι μαθητές του Απολλώνιου Τιανέα, του Χριστού, του Παύλου, οι Ευαγγελιστές, οι οπαδοί τους όπως και πολλοί άλλοι είναι μερικοί ελάχιστοι από αυτούς. Μερικοί ελάχιστοι από τους καταλύτες της τότε αλλαγής που δημιούργησε η ίδια συνειδητότητα. Ο αναγνώστης θα αρχίσει να καταλαβαίνει ότι όπως και τώρα, έτσι και τότε, οι άνθρωποι αντιλαμβανόμενοι οτι βρισκόντουσαν σε μια καμπή κατάρρευσης του υπάρχοντος πολιτισμού, περίμεναν τη νέα γενιά αυτή των ανθρώπων, ως εκείνους που θα βοηθούσαν την ανθρωπότητα να κάνει το επόμενο βήμα. Και φυσικά η ιστορία κατέγραψε το είδος του βήματος αυτού…
Πως έγινε αυτό; Πως κατάφερε τελικά -μια κατά τα άλλα ισχυρή πνευματική κίνηση- να οδηγήσει τον κόσμο σε μια περίοδο είκοσι αιώνων, όπου τα ιδεώδη των πρωτεργατών της, καταπατήθηκαν από οργανωμένα συμφέροντα και οδήγησαν την ανθρωπότητα στον σκοταδισμό, τον φόβο, τη φτώχεια, τους πολέμους και την εξαθλίωση ξανά και ξανά και ξανά; Μα με τον ίδιο τρόπο που προσπαθούν να το καταφέρουν και σήμερα. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, που οι αδελφότητες γύρισαν ολόκληρη την προσπάθεια σε ένα εσωτερικό τους παιχνίδι, την κορύφωση του οποίου ζούμε στις μέρες μας. Το τέλος και την προσπάθεια αλλαγής του ντεκόρ του. Της εικόνας του. Το τέλος και την προσπάθεια συνέχισής του με άλλο τρόπο. Οι αδελφότητες, οι οποίες παρά τα σενάρια που κυκλοφορούν αποτελούνται από ανθρώπους και όχι από τέρατα. Και με την ευκαιρία θα ήθελα να πω (αν και θα υπάρξει ειδική ανάρτηση για αυτό) ότι, μπορεί να σας φαντάζει μαγικό και εντυπωσιακό το γεγονός να υπάρχουν μέσα ή πίσω από τις αδελφότητες, πλάσματα υπερφυσικά, όμως μια τέτοια παραδοχή από την ανθρωπότητα, απλά κάνει το παιχνίδι δυσκολότερο για εκείνη.
Αποτελώντας εμείς, τα μέλη μιας γενιά που έτυχε να ζει ανάμεσα στις εποχές του φόβου και της συνείδησης, θα πρέπει (σταδιακά τουλάχιστον), να απεμπλακούμε από το υπερφυσικό μέρος της συνομωσιολογίας και να δούμε καθαρά ότι τα μέλη των αδελφοτήτων αποτελούνται μονάχα από ανθρώπους. Πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι. Οι μόνοι που έχουν συμφέρον σε μια υπερφυσική θεώρηση περί ερπετών και τα λοιπά, είναι οι ίδιες οι αδελφότητες, οι οποίες με αυτό τον τρόπο, αντιμετωπίζονται πλέον σαν τον μόνιμα διαρκή φόβο της ανθρωπότητας. Όμως, ακόμη και έτσι να είναι, ακόμη κι αν υπάρχουν κάποιες οντότητες αρχαίες και υπερφυσικές πια, σας λέω, χωρίς τους ανθρώπους συνεργάτες τους, είναι παντελώς αδύναμες. Έτσι, όταν μιλάμε για αδελφότητες, μιλάμε για αυτούς τους ανθρώπους. Για όλους αυτούς που κυκλοφορούν δίπλα μας, σαν άνθρωποι υπεράνω υποψίας. Μόνο αυτοί, οφείλουμε να υπάρχουν για μας.
Έχω ξαναγράψει ότι η συνειδητότητα ετοιμάζεται να συμπληρώσει ένα εσωτερικό της κύκλο 2000 περίπου ετών και να εισέλθει σε μια περίοδο όπου ο πληθυσμός της ανθρωπότητας θα έχει μια μεγαλύτερη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται τον τρόπο που υπάρχει πάνω στον πλανήτη. Να αντιλαμβάνεται δηλαδή το ρόλο και το σκοπό του εδώ, με εντελώς διαφορετικό τρόπο από αυτόν που είχε δεχθεί μέχρι σήμερα. Και οι καταλύτες της συνείδησης, τα ίντιγκο, το γνωρίζουν αυτό ήδη. Όπως γνωρίζουν και την συναισθηματική χειραγώγηση του πληθυσμού των ανθρώπων. Αντιλαμβάνονται ότι έχουν γεννηθεί για να συμμετέχουν ενεργά στην αλλαγή αλλά τους είναι αδύνατον να αντιληφθούν το ρόλο που οι αδελφότητες τους βάζουν να παίξουν. Οι περισσότεροι (αν όχι όλοι) από τα άτομα που συμμετέχουν στην αντιπαλότητα των θρησκευτικών ζητημάτων για παράδειγμα, είναι ίντιγκο άτομα. Θέλουν να μάθουν, να διδαχθούν, να καταλάβουν, να ζήσουν την αλλαγή που ήρθαν για να κάνουν, αλλά το μόνο που μαθαίνουν είναι η ανάγκη για «αποικοδόμηση των ιδεών». Για αποικοδόμηση των αξιών, των δομών, των μέχρι σήμερα δεδομένων.
Η συνειδητότητα όμως υλοποιεί συνεχώς και στερείται «κενού» υλοποίησης. Αν καταστρέψεις κάτι που υπάρχει μέσα της, χωρίς να βάλεις αμέσως κάτι άλλο στη θέση του ώστε να το αντικαταστήσεις, τότε η ίδια η συνειδητότητα το «γεμίζει» χαοτικά. Αν δεν υπάρχει σχέδιο και επιλογή από το επίπεδο της τέταρτης διάστασης, τότε η ίδια η συνειδητότητα, αυτόματα, κατεβάζει υλοποίηση κατ ευθείαν από την πέμπτη διάσταση για να γεμίσει το κενό. Αλλά η πέμπτη είναι χαοτική διάσταση. Αδιαμόρφωτη... Σχέδιο όμως υπάρχει... Από τις αδελφότητες... Ακόμη κρυφό, μη ορατό σε όλους... Το οποίο, αφού δημιουργηθεί πρώτα -(κυρίως) από τους ίντιγκο- η πλήρης χαοτική κατάσταση, θα εμφανιστεί ως η μοναδική λύση. Και πράγματι είναι η μοναδική λύση. Αφού απουσιάζει κάθε άλλη. Διότι σχεδόν όλες οι λύσεις που παρουσιάζονται σε μια χαοτική κατάσταση είναι απλά εναλλακτικές της κατεστραμμένης. Όλες όσες δημιουργούνται στη διάρκεια μιας καταστροφής από εμάς, προσπαθούν να επαναφέρουν την προηγούμενη κατάσταση πάλι. Αυτή που καταστράφηκε. Αυτό όμως είναι αδύνατον. Όταν καταστρέφεται μια δομή, είναι σχεδόν αδύνατον να την επαναφέρεις όπως ήταν. Χρειάζεται αντικατάσταση. Όσοι προσπαθούν να επαναφέρουν μια κατεστραμμένη δομή, απλά αγνοούν ή αρνούνται να δουν το λόγο και την αιτία που καταστράφηκε. Στην συνειδητότητα όμως, είναι αδύνατον να επαναλάβεις ένα προηγούμενο αποτέλεσμα, όταν υπάρχει ακόμη ενεργή, η αιτία που το κατέστρεψε. Μα οι αιτίες είναι εδώ…
Και τότε, εκείνη τη στιγμή του αιώνα, είναι πια η στιγμή που θα κυριαρχήσουν οι κρυστάλλινοι. Η γενιά εκείνη που της έδωσαν το όνομα κρυστάλλινοι. Το οποίο φυσικά το επαναλαμβάνουμε χωρίς να γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι. Χωρίς να αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης ότι με τον όρο κρυστάλλινοι, εννοούμε «διαφανείς», «αόρατοι» και συγχρόνως «εύθραυστοι» «ευαίσθητοι». Είναι ήδη ανάμεσά μας. Αλλά είναι σαν αόρατοι. Κινούνται τόσο αθόρυβα και αποτραβηγμένα που είναι σαν να μην υπάρχουν. Είναι δίπλα σου, μπορεί να σου μιλήσουν, αλλά αδυνατείς να θυμάσαι το πρόσωπό τους. Φυσικά. Διότι είναι το αντίθετο του ίντιγκο. Έχουν ένα πλούσιο συναισθηματικό κόσμο αλλά αρνούνται τη λογική. Τους είναι αδύνατον να την κατανοήσουν. Είναι η γενιά της αποδοχής των πάντων… Είναι αυτοί που θα αναλάβουν την κατάσταση, μόλις αρχίσουν και αποχωρούν οι καταλύτες, έτσι ώστε η χημική αντίδραση, να έρθει σε ηρεμία…
Όμως εκτός από τα ίντιγκο και τα κρυστάλλινα, είναι και ο υπόλοιπος πληθυσμός της ανθρωπότητας εδώ. Ένας πληθυσμός που αρχίζει πια να αντιλαμβάνεται την όλη κατάσταση περισσότερο σφαιρικά από πριν. Ένας πληθυσμός ανθρώπων που αντιδρά και συγχρόνως σιωπά. Κι αυτός ο «υπόλοιπος» πληθυσμός της ανθρωπότητας, παραμένει ακόμη, το ίδιο σημαντικός σήμερα όσο τα ίντιγκο και τα κρυστάλλινα παιδιά…
Αλκιρέας
(Συνεχίζεται…)
Πηγή: codepetalouda.blogspot.gr
Πηγή: http://www.awakengr.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου