RESTWORLD
Έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση για την επιστημονική βάση του αισθητού κόσμου. Μετά όμως τα ερωτήματα σας, σήμερα θα γράψω για τον ρόλο του παρατηρητή. Παρατηρητής είναι αυτός ο οποίος έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται με τις αισθήσεις του αυτό που ονομάζουμε πια «αισθητός κόσμος». Είναι αυτός ο οποίος όχι μόνο βλέπει (παρατηρεί ειδικά) αλλά αισθάνεται γενικά. Χρησιμοποιώ τον όρο της κβαντικής φυσικής «παρατηρητής», αλλά ο όρος αυτός, είναι στην ουσία λανθασμένος. Διότι κανονικά θα έπρεπε να ονομάζεται «αισθητήρας».
Ο παρατηρητής για τον αισθητό κόσμο είναι η οντότητα κλειδί. Γιατί;
Ο παρατηρητής για τον αισθητό κόσμο είναι η οντότητα κλειδί. Γιατί;
Διότι φέρει ψυχή… Φέρει δηλαδή μέσα του την πληροφορία ολόκληρης της δημιουργίας. Φέρει δηλαδή ενεργειακά, την πληροφορία της δημιουργίας της πηγής ή του Ων, όπως και την πληροφορία της δημιουργίας του κόσμου αυτού. Και τι σημαίνει αυτό; Η ψυχή είναι ένα είδος αισθητήρα, ο οποίος μπορεί και
ρυθμίζει την επικοινωνία της με την πηγή της και συγχρόνως διαχειρίζεται την ενέργεια που μπορεί να υλοποιεί τον κόσμο.
Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τη διαφορά του αισθητού κόσμου από την υπόλοιπη δημιουργία, (το έχω ξαναγράψει) θα πρέπει να τον διαχωρίσουμε από το Θεϊκό σχέδιο. Άσχετα αν δέχονται κάποιοι ή όχι τη λέξη Θεϊκό, αυτό υπάρχει. Για αυτό ας το πουν όπως θέλουν. Η ουσία του παραμένει η ίδια. Ας το πούμε λοιπόν «πηγή των πάντων». Αυτή η πηγή είναι κάτι που «Υπάρχει». Σε αρκετά κείμενα αναφέρεται σαν το άκρο του «Ων». Και αυτό το κάνουν για να διαχωρίσουν από το άλλο άκρο του «Μη Ων». Του εικονικού. Τι σημαίνει όμως Μη Ων ή εικονικό.
Η «πηγή» σαν δημιουργία των πάντων, δημιούργησε και ένα τμήμα του συνολικού κόσμου, το οποίο λειτουργεί διαφορετικά. Δημιούργησε ένα κόσμο (αυτόν εδώ), ο οποίος από ενεργειακός που είναι, θα μετατρέπεται σε «κάτι» μέσω ειδικών σημάτων. Και αυτό το κάτι, αυτό το σήμα, θα μπορεί ο κάθε ένας να το μεταφράσει διαφορετικά. Δηλαδή στα όντα που θα μεταφέρουν την πληροφορία από αυτόν τον κόσμο προς την πηγή τους, έδωσε την ελεύθερη βούληση να το κάνουν αυτό με κάθε ελευθερία. Έτσι ένα μέρος της «πηγής» ένα «κύτταρο του σύμπαντος της δημιουργίας» μεταφέρεται κάθε φορά σε κάποιο σώμα όντος και αρχίζει να αλληλεπιδρά με τον κόσμο αυτό μεταφέροντας την πληροφορία στην πηγή του ελεύθερα.
Η ψυχή λοιπόν εισέρχεται μέσα σε έναν «παρατηρητή» του κόσμου ή καλύτερα όπως προανέφερα σε έναν «αισθητήρα» μιας και χρησιμοποιεί τις αισθήσεις του. Για να μην αρχίσω από το μηδέν πάλι, ξεκινώ από το σημείο όπου υπάρχει η συνειδητότητα. Τι είπαμε είναι συνειδητότητα; Είναι η πληροφορία που έχει διαμορφωθεί από τις συνειδήσεις όλων των όντων που πέρασαν από τον χώρο αυτό του αισθητού κόσμου. (ας διαβάσουμε και τις άλλες αναρτήσεις που έχω γράψει σχετικά). Η ερώτηση κλειδί τώρα: Έστω ότι έχουν εξαφανιστεί από ένα μαγικό χέρι όλοι οι παρατηρητές κάποια στιγμή από τον κόσμο αυτό (τον αισθητό). Τι θα συμβαίνει; Αν όλοι (υποθετικά) οι παρατηρητές απουσιάζουν, τότε απουσιάζει και ο κόσμος αυτός. Και τότε ο πρώτος που θα ξαναμπεί τι θα δει; Τι θα αισθανθεί, τι θα καταλάβει;
Πριν μπει, ο νέος αυτός παρατηρητής, στον τρισδιάστατο κόσμο, δεν υπάρχει τίποτε. Δεν υπάρχει. Αυτή η φράση «δεν υπάρχει», περιγράφει την πραγματική έννοια του κόσμου. Αυτό σημαίνει εικονικό και αυτό σημαίνει «το άκρο του Μη Ων». Μπορεί να σας ακούγεται «κουφό» αλλά αυτό συμβαίνει… Και τότε αυτός ο νέος παρατηρητής, το ξαναγράφω… τι θα δει; Για σκεφτείτε λίγο… Μόλις εισέλθει, τον απειροστό αυτό αρχικό χρόνο, θα αλληλεπιδράσει η ψυχή με την ενέργεια της συνειδητότητας η οποία απλά είναι ένα software. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή που η ενέργεια της ψυχής θα αντανακλάσει πάνω στη συνειδητότητα και θα επιστρέψει πίσω στον παρατηρητή, θα δημιουργηθεί η πρώτη πληροφορία της συνείδησής του για τον κόσμο αυτό. Ακριβώς τότε, θα υπάρξει ξαφνικά πάλι ο κόσμος, εκεί, μονάχα για αυτόν.
Ένας νέος αναγνώστης, είναι αδύνατον να το δεχθεί αυτό με την πρώτη ματιά. Είναι όμως, σαν να άνοιξες μια σβηστή οθόνη, τη στιγμή που ο υπολογιστής (από πίσω) έπαιζε αυτόματα ένα παιχνίδι από τον σκληρό δίσκο του. Αυτό τον συνειρμό μπορεί να τον κάνει ο αναγνώστης για να αρχίσει να κατανοεί τι συμβαίνει; Δεν υπάρχει ο κόσμος, σημαίνει δεν γίνεται αισθητός. Η πληροφορία που τον δημιουργεί υπάρχει ενεργειακά στην τέταρτη και πέμπτη διάσταση αλλά εσύ είναι αδύνατον να το δεις αυτό. Όπως είναι αδύνατον να δεις τα bits που σχηματίζουν το παιχνίδι. Αυτά συμβαίνουν στο παρασκήνιο. Στο αόρατο μέρος του υπολογιστή σου. Εσύ αυτό που βλέπεις είναι εικόνες και γράμματα στην οθόνη σου.
Εδώ πως δέχεσαι τον όρο εικονικό; Μα το ίδιο συμβαίνει και με τον αισθητό κόσμο. Το καταλάβαμε τώρα τι είναι αυτό που βλέπουμε; Όχι μόνο βλέπουμε αλλά και ακούμε και αγγίζουμε και γευόμαστε και μυρίζουμε. Για αυτό λέμε αισθανόμαστε. Το καταγράφουν οι αισθήσεις μας. Και ακόμη καλύτερα προσθέτοντας μέσα και την φράση διαισθανόμαστε η οποία λέξη αυτή αναφέρεται στο αόρατο μέρος του κόσμου, της τέταρτης και πέμπτης διάστασης. Τον βλέπουμε λοιπόν τον κόσμο, τον χαιρόμαστε και στο τέλος της περιόδου αλληλεπίδρασής μας (όταν πεθάνει το σώμα μας), βγαίνουμε από αυτόν. Τι θα συμβεί μόλις ο μοναδικός μας παρατηρητής βγει πάλι από τον τρισδιάστατο κόσμο; Σωστά αρχίσατε να μαντεύετε… Θα εξαφανιστεί πάλι… Πάλι; Και τι θα υπάρχει στον τρισδιάστατο χώρο μας; Τίποτε; Δεν θα υπάρχει τίποτε; Θέλετε πάλι εγώ να απαντήσω τώρα; Ακόμη κάνετε την ίδια ερώτηση; Φυσικά τίποτε…
Σας κάνει ακόμη μεγάλη εντύπωση ε; Το κατανοώ… Δεν είστε οι μόνοι που έχετε αυτή την αντίδραση… Ας γυρίζουμε λοιπόν στον παρατηρητή μας και την ψυχή του… Όπως καταλαβαίνετε πια έχει πάψει να υπάρχει παρατηρητής, αλλά υπάρχει μόνο ψυχή, η οποία ξεκινώντας το ταξίδι της επιστροφής της στην πηγή της, θα περάσει σε αντίστροφη φορά, πρώτα από την τέταρτη διάσταση, ύστερα από την πέμπτη και ύστερα θα περάσει στον πραγματικά υπερβατικό κόσμο του «Ων». Θυμάστε τη διαφήμιση; «Το χάσαμε το κορμί πατριώτη»… Το σώμα μας τέλος… υπάρχει μόνο σαν πληροφορία στην συνειδητότητα η οποία πλέον, μη έχοντας κάποιον παρατηρητή στις τρεις διαστάσει, παραμένει σε αναμονή στην τέταρτη. Η οθόνη έχει σβήσει και ο σκληρός βρίσκεται σε «αναμονή» νέου παρατηρητή. Η ψυχή επιστρέφει πίσω (η επιστροφή της είναι ολόκληρη διαδικασία φυσικά που θα εξετάσουμε σε άλλη ανάρτηση, γιατί αλλιώς θα μπλεχτούμε πάλι) και μένει ο κόσμος άδειος κι έρημος.
Αν έχετε ερωτηματικά ακόμη μέχρι εδώ, καλύτερα να το ξαναδιαβάσετε, ώστε να κατανοήσετε τις έννοιες «εικονικός», «δεν υπάρχει», «τίποτε», άδειος κι έρημος. Η συνειδητότητα, παραμένει σε αναμονή στην τέταρτη διάσταση για κάποιο αρκετά μεγάλο διάστημα, αλλά μη έχοντας διαθέσιμη ενέργεια, κάποια στιγμή αποσύρεται στην πέμπτη. Ο σκληρός σβήνει, αλλά διαθέτει ακόμη πληροφορίες… Όπως όμως έχουμε ξαναπεί σε άλλες αναρτήσεις, η πέμπτη διάσταση είναι χαοτική. Αυτό σημαίνει ότι από εδώ και μετά είναι αδύνατον να δημιουργηθεί ο κόσμος ακριβώς όπως υπήρχε και πριν. Στο σημείο αυτό, όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, έχουμε εισέλθει σε ένα τομέα όπου η σύγχρονη επιστήμη, είναι παντελώς απούσα. Η εμφανής… Του συστήματος… Αυτή που αποδέχεται η μεγάλη μάζα της ανθρωπότητας… διότι η επιστήμη πάντοτε είναι παρούσα… Πάντοτε… Κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το κρατήσει ο αναγνώστης. Η επιστήμη, περνά κρίσεις όπως όλα, αλλά πάντα είναι αυτή που ερευνά. Με διαφορετική μορφή κάθε φορά, αλλά είναι αυτή.
Επιστρέφουμε… Είπαμε ότι για να υπάρξει ο κόσμος χρειάζεται έναν κάτοικο, έναν ένοικο, έναν παρατηρητή, κάποιον που να κρατήσει τον κόσμο σε λειτουργία… Ας κάνουμε μερικές ερωτήσεις… Την ενδιαφέρει την ψυχή αυτό; Την απασχολεί την ψυχή, αν υπάρχει ή όχι αυτός ο αισθητός κόσμος ή αν συνεχίσει να υπάρχει αφού εκείνη φύγει από αυτόν; Φυσικά και όχι. Η ψυχή, είναι θα λέγαμε σε διατεταγμένη υπηρεσία, μέσω της οποίας συμμετέχει στη δημιουργία του κόσμου. Το αν υπάρχει ή όχι κάποιο μέρος του, είναι θέματα που είναι αδύνατον να απασχολήσουν ποτέ την ψυχή. Διότι η ψυχή γνωρίζει την πραγματική δημιουργία της πηγής της,
Ποιόν απασχολούν τότε; Απασχολούν το είδωλο της ψυχής… Απασχολούν αυτό που εκλαμβάνει σαν μόνιμο, το σήμα που έρχεται από τη συνειδητότητα… Και ποιο είναι αυτό; Είναι το Εγώ μας… Αυτό που έχουμε και ονομάζουμε Εγώ ή προσωπικότητα. Αυτό είναι που αντιδρά αμέσως μόλις λαμβάνουμε την πληροφορία περί μη πραγματικού κόσμου. Διότι αν ο κόσμος γύρω είναι εικονικός, τότε το Εγώ τι είναι; Τι δουλειά κάνει; Που ζει; Για το Εγώ, αυτή η σκέψη είναι επικίνδυνη, διότι θέτει σε αμφισβήτηση την κυριαρχία και την ύπαρξή του… Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα με τις αδελφότητες. Οι οποίες γνωρίζουν πολύ καλά πώς να χειραγωγούν ένα κυρίαρχο Εγώ. Αν μου απαντήσετε ότι μιλούν και αυτοί για το Εγώ, θα συμφωνήσω μαζί σας. Φυσικά και μιλούν… Και μάλιστα λένε και αρκετές αλήθειες σχετικά με αυτό…
Όμως για αυτούς σημασία έχει να προσπαθήσουν να κρατήσουν τις ψυχές στο κόσμο αυτό. Και για να το πετύχουν αυτό χρειάζονται την εμπιστοσύνη μας, Για αυτό, χρειάζονται αλήθειες που τους είναι ακίνδυνες. Τι κάνουν λοιπόν; Όλα ξεκίνησαν από τον μεγάλο Αρχαίο. Το όν που επαναστάτησε του θεϊκού σχεδίου και αποφάσισε να κυριαρχήσει σε αυτό το δημιούργημα. Γνωρίζοντας τον τρόπο που είναι σχεδιασμένος αυτός ο κόσμος, αποφάσισε νασ κυριαρχήσει στο εικονικό μέρος της ψυχής. Στο Εγώ… Όταν η ψυχή είναι ανώριμη, το Εγώ μπορεί να λάβει κυρίαρχη θέση επάνω της. Κι ένα κυρίαρχο Εγώ, το πρώτο που θέλει είναι να γίνει αθάνατο σαν κι εκείνη. Όμως το Εγώ σχηματίζεται από τη συνειδητότητα, κι εφόσον η συνειδητότητα είναι ανεξάρτητη του Θεϊκού σχεδίου, υπάρχει μόνο στον εικονικό κόσμο που ζούμε εδώ. Άρα είναι αδύνατον να γίνει αθάνατο. Εκτός εάν… Εκτός εάν κατορθώσει και μιμηθεί την ψυχή…
Έτσι λοιπόν, κυριαρχεί στην ψυχή και προσπαθεί να την κρατήσει μόνιμα εδώ. Όσο υπάρχει ψυχή που αλληλεπιδρά σε αυτό τον κόσμο υπάρχει και Εγώ. Έτσι, αρχής γενομένης τότε, όταν σχηματιζόταν το εδώ σύστημα, ο μεγάλος Αρχαίος, φρόντισε μέσα από τη συνειδητότητα που από το χαοτικό της πεδίο (όπου είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτός), να μεταβιβάσει πληροφορίες και σε άλλα όντα ώστε να τους πείσει να παραμείνουν εδώ. Ένοικους. Τους εκπεσόντες αγγέλους. Τον Κρύων ή Κρόνο για παράδειγμα. Αυτοί με τη σειρά τους, βρίσκουν τους κατάλληλους ανθρώπους, οι άνθρωποι οργανώνουν τις αδελφότητες, οι αδελφότητες παγιδεύουν τις ανώριμες ψυχές, δυναμώνουν το Εγώ τους, και το Εγώ με τη σειρά του αναλαμβάνει να δημιουργήσει την τελική παραπλάνηση στην ψυχή, με ενίσχυση της πληροφορίας περί του υλικού κόσμου, ώστε αυτή να παραμείνει με τη βούλησή της στο χώρο του αισθητού κόσμου.
Τότε, αφού η ψυχή, μετά το θάνατο του σώματος εγκλωβιστεί στην πέμπτη διάσταση (έχω ξαναγράψει και θα ξαναγράψω για αυτό), οι αδελφότητες μπορούν να τη διαχειριστούν με την ησυχία τους. Διότι είναι αδύνατον για κάθε βιολογικό σώμα να περάσει σε ένα ενεργειακό χώρο όπως της τέταρτης ή πέμπτης διάστασης. Κι όταν λέμε αδελφότητες, εννοούμε ανθρώπους που με κυρίαρχο Εγώ, εξέλαβαν τον κόσμο σαν αποκλειστικά υλικό, και αποφάσισαν να κυριαρχήσουν όλων των άλλων, αδιαφορώντας για τις συνέπειες… Το 1982, για πρώτη φορά, στα γραφεία του ΟΗΕ στη Βιέννη, η οργάνωση με το όνομα «Εργάτες του Φωτός», τόλμησε και ανακοίνωσε ανοικτά την επιτυχία τους σχετικά με την απόφασή τους να επαναφέρουν την παραγωγή των ανθρώπινων κλώνων στην ανθρωπότητα. Το είχαν ξανακάνει και στην εποχή της παντοκρατορίας τους στην Ατλαντίδα, όπου κι τότε, είχαν πετύχει την κλωνοποίηση ανθρώπων τους οποίους ονόμαζαν «οι άλλοι».
Και τότε, η δέσμευση της ψυχής γινόταν με τεχνολογικά μέσα (κρυστάλλους) ενώ η εμφύτευση της μέσα στους κλώνους αυτούς με επίκληση. Έτσι και σήμερα, μπόρεσαν και κατασκεύασαν ειδικές κάψουλες τις οποίες παρουσίασαν στις αδελφότητες πριν μερικούς μήνες, με τις οποίες, αφού τοποθετήσουν μέσα (με τη θέλησή του) κάποιον άνθρωπο, του δεσμεύουν την ψυχή και τη ζωτικότητα αφήνοντάς τον ένα αποξηραμένο σκελετό… Πως το κατάφεραν όλο αυτό; Πως κατάφεραν και καταφέρνουν να πείσουν τους ανθρώπους να μπουν μέσα στις κάψουλες αυτές;
Εδώ ξεκινάει η παραπληροφόρηση για την πέμπτη διάσταση. Μέσα από τους «εργάτες του φωτός» έπεισαν (και έχουν πείσει) ένα μεγάλο μέρος οπαδών τους, ότι ο πλανήτης εισέρχεται σε μια περίοδο όπου θα ανοίξει η πέμπτη διάσταση, η οποία προσφέρει πνευματική ανέλιξη της ψυχής. Με όλες αυτές τις αναρτήσεις που έχω πλέον γράψει, ο αναγνώστης πια έχει όλα τα δεδομένα να αντιληφθεί, ότι όλο αυτό είναι απλά μια απάτη. Διότι, η πέμπτη διάσταση, ήταν πάντα εκεί, πάντα εκεί θα είναι, και πάντα θα είναι ανεξάρτητη της ανέλιξης της ψυχής του, μιας και είναι απλά η είσοδος και η έξοδος από τον κόσμο μας. Παρόλα αυτά τον έπεισε όμως, ότι αν κάποιος αποτύχει να το πετύχει αυτό με πνευματικό τρόπο, αυτοί θα τον βοηθήσουν ώστε να περάσει το σώμα του στην πέμπτη αυτή διάσταση, με μηχανικό τρόπο.
Πως; Με τις γνωστές κάψουλες ανέλιξης, τις οποίες μάλιστα, ενημέρωσαν τους οπαδούς τους ότι κατασκεύαζαν στην έσω γη (!!!!!). Με τις κάψουλες αυτές δηλαδή, οι αδελφότητες, από την αρχή του σεναρίου γνώριζαν τον σκοπό της ύπαρξής τους. Ενημέρωσαν τους οπαδούς τους ότι, η κλωνοποίηση του ανθρώπου έχει ξεκινήσει, ότι αυτό είναι αδύνατον να ανατραπεί και ότι όπως τότε πριν χιλιάδες χρόνια στην Ατλαντίδα, έτσι και τώρα, οι κλώνοι αυτοί, θα μπορέσουν να πάρουν αυτό που τους αξίζει. Και έλεγαν αλήθεια. Μια αλήθεια που η ανάγκη των ανθρώπων για προστασία και αγάπη, τους οδηγούσε στην αποδοχή οτιδήποτε άκουγαν από αυτούς.
Οι κλώνοι είναι έτοιμοι. Υπάρχουν ήδη πειραματικά μοντέλα που έχουν βγει σε κυκλοφορία. Οι κλώνοι αυτοί, έχουν αντί ψυχής, ένα ενεργειακό λειτουργικό σύστημα (software) το οποίο βασίζεται σε σύνθεση αμινοξέων. Αντί δηλαδή πυριτίου χαλαζία που έχουν οι υπολογιστές, οι κλώνοι έχουν ένα πρωτοποριακό υπόστρωμα αμινοξέων (παρόμοια με το DNA), το οποίο όμως είναι περιορισμένου χρόνου ζωής και δυναμικότητας. Οι παρατηρητές δηλαδή που είναι κλώνοι, μπορούν να αισθανθούν τον κόσμο γύρω τους αλλά αδυνατούν να διαχειριστούν την ενέργεια της ζωτικότητας κι έτσι πέφτουν σε κατάσταση αστάθειας και καταστρέφονται σχετικά σύντομα.
Θυμάστε στην προηγούμενη ανάρτηση, τη σχέση μάζας, ταχύτητας εμφάνισης της ύλης (ταχύτητας υλοποίησης) και ελάχιστης ενέργειας διατήρησης της μορφής; Μιλάμε απλά για τη θεωρία της σχετικότητας, με διαφορετική ανάγνωση. Έτσι έχουμε τους κλώνους, έχουμε απομονώσει τις ψυχές και την ζωτικότητα, τις έχουμε αποθηκεύσει σε ειδικούς χώρους για να τις χρησιμοποιήσουμε όταν θέλουμε, τι μας μένει; Τι παραμένει ακόμη σε εκκρεμότητα για να υλοποιηθεί; Η εμφύτευση της ψυχής στον κλώνο. Πως το είχαν πετύχει αυτό στην Ατλαντίδα; Με επίκληση… Δηλαδή ιερουργικά… Ελάτε.. Τώρα είναι εύκολο… Έχετε όλες τις πληροφορίες πλέον… Τι μένει να κάνουν; Μα φυσικά… Να ορίσουν τον εωσφορισμό σαν την επίσημη θρησκεία και να αρχίσουν να ιερουργούν στο όνομα του μεγάλου Αρχαίου.
Έτσι από παρατηρητές κλώνοι, θα μετατραπούν σε δημιουργούς του εικονικού κόσμου. Διότι ο εικονικός κόσμος θα συνεχίσει να είναι εικονικός. Αυτό είναι αδύνατον να αλλάξει. Τι θα έχει συμβεί δηλαδή. Θα έχει δημιουργηθεί το άκρο του Μη Ων. Ο Μη Υπαρκτός κόσμος, θα έχει ξεκινήσει να υπάρχει. Δηλαδή πλέον, θα υπάρχουν πάντα κάποιοι (κλώνοι) οι οποίοι θα διατηρούν τον εικονικό και φανταστικό αυτό κόσμο σε λειτουργία. Οι ψυχές όμως που θα συμμετέχουν σε αυτή την αντιγραφή του κόσμου θα έχουν αποκοπεί από την πηγή τους. Οι δρόμοι επιστροφής θα είναι πλέον διαγραμμένοι. Και στο τέλος ίσως, έχοντας τις ψυχές διαθέσιμες μόνιμα στο χώρο εδώ, θα υπάρχει ίσως κάποια στιγμή η πιθανότητα να μπορέσουν να αντιγράψουν την πληροφορία και να δημιουργούν έτοιμους κλώνους με αντιγραμμένη ψυχή, το οποίο είναι και ο τελικός στόχος των αδελφοτήτων για κυριαρχία.
Το ξαναγράφω. Οι εποχές μας ξεπέρασαν. Όλοι μας βρεθήκαμε με την ελεύθερη επιλογή μας σε ένα χώρο, που ενώ έχει δημιουργηθεί και υπάγεται στο θεϊκό σχέδιο, αυτός προσπαθεί –ήδη ο ίδιος αποκομμένος- να κυριαρχήσει εις βάρος του δημιουργού του. Κι εμείς, κάθε φορά, βρισκόμαστε στο χώρο αυτό, προσπαθώντας να πετύχουμε να φτάσουμε σε ένα σημείο να παρατηρούμε τον κόσμο και συγχρόνως να ελέγχουμε τα Εγώ μας. Γιατί; Γιατί γίνεται όλο αυτό; Προς τι όλο αυτό το ρίσκο που παίρνουμε όλοι μας επισκεπτόμενοι ένα εικονικό χώρο που θα μπορούσε να αποτελεί ένα υπέροχο σημείο του σύμπαντος;
Είμαστε εδώ, για να κατορθώσουμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό ακριβώς που συζητάμε τόσες μέρες. Να δημιουργήσουμε τη βάση της αρχής καταγραφής μιας ολοκληρωμένης πληροφορίας, η οποία να ξεκινήσει να γράφει στην συνειδητότητα, όχι μόνο αυτό που αισθανόμαστε για τον κόσμο από αντανάκλαση, αλλά αυτό που συνειδητοποιούμε συνθέτοντας τη διάνοια με το συναίσθημα και τις αισθήσεις.
Ρισκάρουμε τις ψυχές μας, για να κάνουμε αυτή την πρώτη καταγραφή. Δίνουμε μια καθημερινή μάχη με τα αναρίθμητα Εγώ που μαστίζουν τη σκέψη μας, ήρεμα, άηχα, αθόρυβα. Μια μάχη καθαρά πνευματική. Απαλλαγμένη από τη εφήμερη δόξα του ονόματος, της καριέρας και της ατομικής καταξίωσης. Και κάθε μέρα που το κάνουμε, γινόμαστε περισσότερο σίγουροι, ότι αυτή η επόμενη μέρα, υπάρχει ήδη…
Αλκιρέας
(Συνεχίζεται)
Πηγή: codepetalouda.blogspot.gr
ρυθμίζει την επικοινωνία της με την πηγή της και συγχρόνως διαχειρίζεται την ενέργεια που μπορεί να υλοποιεί τον κόσμο.
Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τη διαφορά του αισθητού κόσμου από την υπόλοιπη δημιουργία, (το έχω ξαναγράψει) θα πρέπει να τον διαχωρίσουμε από το Θεϊκό σχέδιο. Άσχετα αν δέχονται κάποιοι ή όχι τη λέξη Θεϊκό, αυτό υπάρχει. Για αυτό ας το πουν όπως θέλουν. Η ουσία του παραμένει η ίδια. Ας το πούμε λοιπόν «πηγή των πάντων». Αυτή η πηγή είναι κάτι που «Υπάρχει». Σε αρκετά κείμενα αναφέρεται σαν το άκρο του «Ων». Και αυτό το κάνουν για να διαχωρίσουν από το άλλο άκρο του «Μη Ων». Του εικονικού. Τι σημαίνει όμως Μη Ων ή εικονικό.
Η «πηγή» σαν δημιουργία των πάντων, δημιούργησε και ένα τμήμα του συνολικού κόσμου, το οποίο λειτουργεί διαφορετικά. Δημιούργησε ένα κόσμο (αυτόν εδώ), ο οποίος από ενεργειακός που είναι, θα μετατρέπεται σε «κάτι» μέσω ειδικών σημάτων. Και αυτό το κάτι, αυτό το σήμα, θα μπορεί ο κάθε ένας να το μεταφράσει διαφορετικά. Δηλαδή στα όντα που θα μεταφέρουν την πληροφορία από αυτόν τον κόσμο προς την πηγή τους, έδωσε την ελεύθερη βούληση να το κάνουν αυτό με κάθε ελευθερία. Έτσι ένα μέρος της «πηγής» ένα «κύτταρο του σύμπαντος της δημιουργίας» μεταφέρεται κάθε φορά σε κάποιο σώμα όντος και αρχίζει να αλληλεπιδρά με τον κόσμο αυτό μεταφέροντας την πληροφορία στην πηγή του ελεύθερα.
Η ψυχή λοιπόν εισέρχεται μέσα σε έναν «παρατηρητή» του κόσμου ή καλύτερα όπως προανέφερα σε έναν «αισθητήρα» μιας και χρησιμοποιεί τις αισθήσεις του. Για να μην αρχίσω από το μηδέν πάλι, ξεκινώ από το σημείο όπου υπάρχει η συνειδητότητα. Τι είπαμε είναι συνειδητότητα; Είναι η πληροφορία που έχει διαμορφωθεί από τις συνειδήσεις όλων των όντων που πέρασαν από τον χώρο αυτό του αισθητού κόσμου. (ας διαβάσουμε και τις άλλες αναρτήσεις που έχω γράψει σχετικά). Η ερώτηση κλειδί τώρα: Έστω ότι έχουν εξαφανιστεί από ένα μαγικό χέρι όλοι οι παρατηρητές κάποια στιγμή από τον κόσμο αυτό (τον αισθητό). Τι θα συμβαίνει; Αν όλοι (υποθετικά) οι παρατηρητές απουσιάζουν, τότε απουσιάζει και ο κόσμος αυτός. Και τότε ο πρώτος που θα ξαναμπεί τι θα δει; Τι θα αισθανθεί, τι θα καταλάβει;
Πριν μπει, ο νέος αυτός παρατηρητής, στον τρισδιάστατο κόσμο, δεν υπάρχει τίποτε. Δεν υπάρχει. Αυτή η φράση «δεν υπάρχει», περιγράφει την πραγματική έννοια του κόσμου. Αυτό σημαίνει εικονικό και αυτό σημαίνει «το άκρο του Μη Ων». Μπορεί να σας ακούγεται «κουφό» αλλά αυτό συμβαίνει… Και τότε αυτός ο νέος παρατηρητής, το ξαναγράφω… τι θα δει; Για σκεφτείτε λίγο… Μόλις εισέλθει, τον απειροστό αυτό αρχικό χρόνο, θα αλληλεπιδράσει η ψυχή με την ενέργεια της συνειδητότητας η οποία απλά είναι ένα software. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή που η ενέργεια της ψυχής θα αντανακλάσει πάνω στη συνειδητότητα και θα επιστρέψει πίσω στον παρατηρητή, θα δημιουργηθεί η πρώτη πληροφορία της συνείδησής του για τον κόσμο αυτό. Ακριβώς τότε, θα υπάρξει ξαφνικά πάλι ο κόσμος, εκεί, μονάχα για αυτόν.
Ένας νέος αναγνώστης, είναι αδύνατον να το δεχθεί αυτό με την πρώτη ματιά. Είναι όμως, σαν να άνοιξες μια σβηστή οθόνη, τη στιγμή που ο υπολογιστής (από πίσω) έπαιζε αυτόματα ένα παιχνίδι από τον σκληρό δίσκο του. Αυτό τον συνειρμό μπορεί να τον κάνει ο αναγνώστης για να αρχίσει να κατανοεί τι συμβαίνει; Δεν υπάρχει ο κόσμος, σημαίνει δεν γίνεται αισθητός. Η πληροφορία που τον δημιουργεί υπάρχει ενεργειακά στην τέταρτη και πέμπτη διάσταση αλλά εσύ είναι αδύνατον να το δεις αυτό. Όπως είναι αδύνατον να δεις τα bits που σχηματίζουν το παιχνίδι. Αυτά συμβαίνουν στο παρασκήνιο. Στο αόρατο μέρος του υπολογιστή σου. Εσύ αυτό που βλέπεις είναι εικόνες και γράμματα στην οθόνη σου.
Εδώ πως δέχεσαι τον όρο εικονικό; Μα το ίδιο συμβαίνει και με τον αισθητό κόσμο. Το καταλάβαμε τώρα τι είναι αυτό που βλέπουμε; Όχι μόνο βλέπουμε αλλά και ακούμε και αγγίζουμε και γευόμαστε και μυρίζουμε. Για αυτό λέμε αισθανόμαστε. Το καταγράφουν οι αισθήσεις μας. Και ακόμη καλύτερα προσθέτοντας μέσα και την φράση διαισθανόμαστε η οποία λέξη αυτή αναφέρεται στο αόρατο μέρος του κόσμου, της τέταρτης και πέμπτης διάστασης. Τον βλέπουμε λοιπόν τον κόσμο, τον χαιρόμαστε και στο τέλος της περιόδου αλληλεπίδρασής μας (όταν πεθάνει το σώμα μας), βγαίνουμε από αυτόν. Τι θα συμβεί μόλις ο μοναδικός μας παρατηρητής βγει πάλι από τον τρισδιάστατο κόσμο; Σωστά αρχίσατε να μαντεύετε… Θα εξαφανιστεί πάλι… Πάλι; Και τι θα υπάρχει στον τρισδιάστατο χώρο μας; Τίποτε; Δεν θα υπάρχει τίποτε; Θέλετε πάλι εγώ να απαντήσω τώρα; Ακόμη κάνετε την ίδια ερώτηση; Φυσικά τίποτε…
Σας κάνει ακόμη μεγάλη εντύπωση ε; Το κατανοώ… Δεν είστε οι μόνοι που έχετε αυτή την αντίδραση… Ας γυρίζουμε λοιπόν στον παρατηρητή μας και την ψυχή του… Όπως καταλαβαίνετε πια έχει πάψει να υπάρχει παρατηρητής, αλλά υπάρχει μόνο ψυχή, η οποία ξεκινώντας το ταξίδι της επιστροφής της στην πηγή της, θα περάσει σε αντίστροφη φορά, πρώτα από την τέταρτη διάσταση, ύστερα από την πέμπτη και ύστερα θα περάσει στον πραγματικά υπερβατικό κόσμο του «Ων». Θυμάστε τη διαφήμιση; «Το χάσαμε το κορμί πατριώτη»… Το σώμα μας τέλος… υπάρχει μόνο σαν πληροφορία στην συνειδητότητα η οποία πλέον, μη έχοντας κάποιον παρατηρητή στις τρεις διαστάσει, παραμένει σε αναμονή στην τέταρτη. Η οθόνη έχει σβήσει και ο σκληρός βρίσκεται σε «αναμονή» νέου παρατηρητή. Η ψυχή επιστρέφει πίσω (η επιστροφή της είναι ολόκληρη διαδικασία φυσικά που θα εξετάσουμε σε άλλη ανάρτηση, γιατί αλλιώς θα μπλεχτούμε πάλι) και μένει ο κόσμος άδειος κι έρημος.
Αν έχετε ερωτηματικά ακόμη μέχρι εδώ, καλύτερα να το ξαναδιαβάσετε, ώστε να κατανοήσετε τις έννοιες «εικονικός», «δεν υπάρχει», «τίποτε», άδειος κι έρημος. Η συνειδητότητα, παραμένει σε αναμονή στην τέταρτη διάσταση για κάποιο αρκετά μεγάλο διάστημα, αλλά μη έχοντας διαθέσιμη ενέργεια, κάποια στιγμή αποσύρεται στην πέμπτη. Ο σκληρός σβήνει, αλλά διαθέτει ακόμη πληροφορίες… Όπως όμως έχουμε ξαναπεί σε άλλες αναρτήσεις, η πέμπτη διάσταση είναι χαοτική. Αυτό σημαίνει ότι από εδώ και μετά είναι αδύνατον να δημιουργηθεί ο κόσμος ακριβώς όπως υπήρχε και πριν. Στο σημείο αυτό, όπως καταλαβαίνει ο αναγνώστης, έχουμε εισέλθει σε ένα τομέα όπου η σύγχρονη επιστήμη, είναι παντελώς απούσα. Η εμφανής… Του συστήματος… Αυτή που αποδέχεται η μεγάλη μάζα της ανθρωπότητας… διότι η επιστήμη πάντοτε είναι παρούσα… Πάντοτε… Κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το κρατήσει ο αναγνώστης. Η επιστήμη, περνά κρίσεις όπως όλα, αλλά πάντα είναι αυτή που ερευνά. Με διαφορετική μορφή κάθε φορά, αλλά είναι αυτή.
Επιστρέφουμε… Είπαμε ότι για να υπάρξει ο κόσμος χρειάζεται έναν κάτοικο, έναν ένοικο, έναν παρατηρητή, κάποιον που να κρατήσει τον κόσμο σε λειτουργία… Ας κάνουμε μερικές ερωτήσεις… Την ενδιαφέρει την ψυχή αυτό; Την απασχολεί την ψυχή, αν υπάρχει ή όχι αυτός ο αισθητός κόσμος ή αν συνεχίσει να υπάρχει αφού εκείνη φύγει από αυτόν; Φυσικά και όχι. Η ψυχή, είναι θα λέγαμε σε διατεταγμένη υπηρεσία, μέσω της οποίας συμμετέχει στη δημιουργία του κόσμου. Το αν υπάρχει ή όχι κάποιο μέρος του, είναι θέματα που είναι αδύνατον να απασχολήσουν ποτέ την ψυχή. Διότι η ψυχή γνωρίζει την πραγματική δημιουργία της πηγής της,
Ποιόν απασχολούν τότε; Απασχολούν το είδωλο της ψυχής… Απασχολούν αυτό που εκλαμβάνει σαν μόνιμο, το σήμα που έρχεται από τη συνειδητότητα… Και ποιο είναι αυτό; Είναι το Εγώ μας… Αυτό που έχουμε και ονομάζουμε Εγώ ή προσωπικότητα. Αυτό είναι που αντιδρά αμέσως μόλις λαμβάνουμε την πληροφορία περί μη πραγματικού κόσμου. Διότι αν ο κόσμος γύρω είναι εικονικός, τότε το Εγώ τι είναι; Τι δουλειά κάνει; Που ζει; Για το Εγώ, αυτή η σκέψη είναι επικίνδυνη, διότι θέτει σε αμφισβήτηση την κυριαρχία και την ύπαρξή του… Κι εδώ αρχίζει το πρόβλημα με τις αδελφότητες. Οι οποίες γνωρίζουν πολύ καλά πώς να χειραγωγούν ένα κυρίαρχο Εγώ. Αν μου απαντήσετε ότι μιλούν και αυτοί για το Εγώ, θα συμφωνήσω μαζί σας. Φυσικά και μιλούν… Και μάλιστα λένε και αρκετές αλήθειες σχετικά με αυτό…
Όμως για αυτούς σημασία έχει να προσπαθήσουν να κρατήσουν τις ψυχές στο κόσμο αυτό. Και για να το πετύχουν αυτό χρειάζονται την εμπιστοσύνη μας, Για αυτό, χρειάζονται αλήθειες που τους είναι ακίνδυνες. Τι κάνουν λοιπόν; Όλα ξεκίνησαν από τον μεγάλο Αρχαίο. Το όν που επαναστάτησε του θεϊκού σχεδίου και αποφάσισε να κυριαρχήσει σε αυτό το δημιούργημα. Γνωρίζοντας τον τρόπο που είναι σχεδιασμένος αυτός ο κόσμος, αποφάσισε νασ κυριαρχήσει στο εικονικό μέρος της ψυχής. Στο Εγώ… Όταν η ψυχή είναι ανώριμη, το Εγώ μπορεί να λάβει κυρίαρχη θέση επάνω της. Κι ένα κυρίαρχο Εγώ, το πρώτο που θέλει είναι να γίνει αθάνατο σαν κι εκείνη. Όμως το Εγώ σχηματίζεται από τη συνειδητότητα, κι εφόσον η συνειδητότητα είναι ανεξάρτητη του Θεϊκού σχεδίου, υπάρχει μόνο στον εικονικό κόσμο που ζούμε εδώ. Άρα είναι αδύνατον να γίνει αθάνατο. Εκτός εάν… Εκτός εάν κατορθώσει και μιμηθεί την ψυχή…
Έτσι λοιπόν, κυριαρχεί στην ψυχή και προσπαθεί να την κρατήσει μόνιμα εδώ. Όσο υπάρχει ψυχή που αλληλεπιδρά σε αυτό τον κόσμο υπάρχει και Εγώ. Έτσι, αρχής γενομένης τότε, όταν σχηματιζόταν το εδώ σύστημα, ο μεγάλος Αρχαίος, φρόντισε μέσα από τη συνειδητότητα που από το χαοτικό της πεδίο (όπου είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτός), να μεταβιβάσει πληροφορίες και σε άλλα όντα ώστε να τους πείσει να παραμείνουν εδώ. Ένοικους. Τους εκπεσόντες αγγέλους. Τον Κρύων ή Κρόνο για παράδειγμα. Αυτοί με τη σειρά τους, βρίσκουν τους κατάλληλους ανθρώπους, οι άνθρωποι οργανώνουν τις αδελφότητες, οι αδελφότητες παγιδεύουν τις ανώριμες ψυχές, δυναμώνουν το Εγώ τους, και το Εγώ με τη σειρά του αναλαμβάνει να δημιουργήσει την τελική παραπλάνηση στην ψυχή, με ενίσχυση της πληροφορίας περί του υλικού κόσμου, ώστε αυτή να παραμείνει με τη βούλησή της στο χώρο του αισθητού κόσμου.
Τότε, αφού η ψυχή, μετά το θάνατο του σώματος εγκλωβιστεί στην πέμπτη διάσταση (έχω ξαναγράψει και θα ξαναγράψω για αυτό), οι αδελφότητες μπορούν να τη διαχειριστούν με την ησυχία τους. Διότι είναι αδύνατον για κάθε βιολογικό σώμα να περάσει σε ένα ενεργειακό χώρο όπως της τέταρτης ή πέμπτης διάστασης. Κι όταν λέμε αδελφότητες, εννοούμε ανθρώπους που με κυρίαρχο Εγώ, εξέλαβαν τον κόσμο σαν αποκλειστικά υλικό, και αποφάσισαν να κυριαρχήσουν όλων των άλλων, αδιαφορώντας για τις συνέπειες… Το 1982, για πρώτη φορά, στα γραφεία του ΟΗΕ στη Βιέννη, η οργάνωση με το όνομα «Εργάτες του Φωτός», τόλμησε και ανακοίνωσε ανοικτά την επιτυχία τους σχετικά με την απόφασή τους να επαναφέρουν την παραγωγή των ανθρώπινων κλώνων στην ανθρωπότητα. Το είχαν ξανακάνει και στην εποχή της παντοκρατορίας τους στην Ατλαντίδα, όπου κι τότε, είχαν πετύχει την κλωνοποίηση ανθρώπων τους οποίους ονόμαζαν «οι άλλοι».
Και τότε, η δέσμευση της ψυχής γινόταν με τεχνολογικά μέσα (κρυστάλλους) ενώ η εμφύτευση της μέσα στους κλώνους αυτούς με επίκληση. Έτσι και σήμερα, μπόρεσαν και κατασκεύασαν ειδικές κάψουλες τις οποίες παρουσίασαν στις αδελφότητες πριν μερικούς μήνες, με τις οποίες, αφού τοποθετήσουν μέσα (με τη θέλησή του) κάποιον άνθρωπο, του δεσμεύουν την ψυχή και τη ζωτικότητα αφήνοντάς τον ένα αποξηραμένο σκελετό… Πως το κατάφεραν όλο αυτό; Πως κατάφεραν και καταφέρνουν να πείσουν τους ανθρώπους να μπουν μέσα στις κάψουλες αυτές;
Εδώ ξεκινάει η παραπληροφόρηση για την πέμπτη διάσταση. Μέσα από τους «εργάτες του φωτός» έπεισαν (και έχουν πείσει) ένα μεγάλο μέρος οπαδών τους, ότι ο πλανήτης εισέρχεται σε μια περίοδο όπου θα ανοίξει η πέμπτη διάσταση, η οποία προσφέρει πνευματική ανέλιξη της ψυχής. Με όλες αυτές τις αναρτήσεις που έχω πλέον γράψει, ο αναγνώστης πια έχει όλα τα δεδομένα να αντιληφθεί, ότι όλο αυτό είναι απλά μια απάτη. Διότι, η πέμπτη διάσταση, ήταν πάντα εκεί, πάντα εκεί θα είναι, και πάντα θα είναι ανεξάρτητη της ανέλιξης της ψυχής του, μιας και είναι απλά η είσοδος και η έξοδος από τον κόσμο μας. Παρόλα αυτά τον έπεισε όμως, ότι αν κάποιος αποτύχει να το πετύχει αυτό με πνευματικό τρόπο, αυτοί θα τον βοηθήσουν ώστε να περάσει το σώμα του στην πέμπτη αυτή διάσταση, με μηχανικό τρόπο.
Πως; Με τις γνωστές κάψουλες ανέλιξης, τις οποίες μάλιστα, ενημέρωσαν τους οπαδούς τους ότι κατασκεύαζαν στην έσω γη (!!!!!). Με τις κάψουλες αυτές δηλαδή, οι αδελφότητες, από την αρχή του σεναρίου γνώριζαν τον σκοπό της ύπαρξής τους. Ενημέρωσαν τους οπαδούς τους ότι, η κλωνοποίηση του ανθρώπου έχει ξεκινήσει, ότι αυτό είναι αδύνατον να ανατραπεί και ότι όπως τότε πριν χιλιάδες χρόνια στην Ατλαντίδα, έτσι και τώρα, οι κλώνοι αυτοί, θα μπορέσουν να πάρουν αυτό που τους αξίζει. Και έλεγαν αλήθεια. Μια αλήθεια που η ανάγκη των ανθρώπων για προστασία και αγάπη, τους οδηγούσε στην αποδοχή οτιδήποτε άκουγαν από αυτούς.
Οι κλώνοι είναι έτοιμοι. Υπάρχουν ήδη πειραματικά μοντέλα που έχουν βγει σε κυκλοφορία. Οι κλώνοι αυτοί, έχουν αντί ψυχής, ένα ενεργειακό λειτουργικό σύστημα (software) το οποίο βασίζεται σε σύνθεση αμινοξέων. Αντί δηλαδή πυριτίου χαλαζία που έχουν οι υπολογιστές, οι κλώνοι έχουν ένα πρωτοποριακό υπόστρωμα αμινοξέων (παρόμοια με το DNA), το οποίο όμως είναι περιορισμένου χρόνου ζωής και δυναμικότητας. Οι παρατηρητές δηλαδή που είναι κλώνοι, μπορούν να αισθανθούν τον κόσμο γύρω τους αλλά αδυνατούν να διαχειριστούν την ενέργεια της ζωτικότητας κι έτσι πέφτουν σε κατάσταση αστάθειας και καταστρέφονται σχετικά σύντομα.
Θυμάστε στην προηγούμενη ανάρτηση, τη σχέση μάζας, ταχύτητας εμφάνισης της ύλης (ταχύτητας υλοποίησης) και ελάχιστης ενέργειας διατήρησης της μορφής; Μιλάμε απλά για τη θεωρία της σχετικότητας, με διαφορετική ανάγνωση. Έτσι έχουμε τους κλώνους, έχουμε απομονώσει τις ψυχές και την ζωτικότητα, τις έχουμε αποθηκεύσει σε ειδικούς χώρους για να τις χρησιμοποιήσουμε όταν θέλουμε, τι μας μένει; Τι παραμένει ακόμη σε εκκρεμότητα για να υλοποιηθεί; Η εμφύτευση της ψυχής στον κλώνο. Πως το είχαν πετύχει αυτό στην Ατλαντίδα; Με επίκληση… Δηλαδή ιερουργικά… Ελάτε.. Τώρα είναι εύκολο… Έχετε όλες τις πληροφορίες πλέον… Τι μένει να κάνουν; Μα φυσικά… Να ορίσουν τον εωσφορισμό σαν την επίσημη θρησκεία και να αρχίσουν να ιερουργούν στο όνομα του μεγάλου Αρχαίου.
Έτσι από παρατηρητές κλώνοι, θα μετατραπούν σε δημιουργούς του εικονικού κόσμου. Διότι ο εικονικός κόσμος θα συνεχίσει να είναι εικονικός. Αυτό είναι αδύνατον να αλλάξει. Τι θα έχει συμβεί δηλαδή. Θα έχει δημιουργηθεί το άκρο του Μη Ων. Ο Μη Υπαρκτός κόσμος, θα έχει ξεκινήσει να υπάρχει. Δηλαδή πλέον, θα υπάρχουν πάντα κάποιοι (κλώνοι) οι οποίοι θα διατηρούν τον εικονικό και φανταστικό αυτό κόσμο σε λειτουργία. Οι ψυχές όμως που θα συμμετέχουν σε αυτή την αντιγραφή του κόσμου θα έχουν αποκοπεί από την πηγή τους. Οι δρόμοι επιστροφής θα είναι πλέον διαγραμμένοι. Και στο τέλος ίσως, έχοντας τις ψυχές διαθέσιμες μόνιμα στο χώρο εδώ, θα υπάρχει ίσως κάποια στιγμή η πιθανότητα να μπορέσουν να αντιγράψουν την πληροφορία και να δημιουργούν έτοιμους κλώνους με αντιγραμμένη ψυχή, το οποίο είναι και ο τελικός στόχος των αδελφοτήτων για κυριαρχία.
Το ξαναγράφω. Οι εποχές μας ξεπέρασαν. Όλοι μας βρεθήκαμε με την ελεύθερη επιλογή μας σε ένα χώρο, που ενώ έχει δημιουργηθεί και υπάγεται στο θεϊκό σχέδιο, αυτός προσπαθεί –ήδη ο ίδιος αποκομμένος- να κυριαρχήσει εις βάρος του δημιουργού του. Κι εμείς, κάθε φορά, βρισκόμαστε στο χώρο αυτό, προσπαθώντας να πετύχουμε να φτάσουμε σε ένα σημείο να παρατηρούμε τον κόσμο και συγχρόνως να ελέγχουμε τα Εγώ μας. Γιατί; Γιατί γίνεται όλο αυτό; Προς τι όλο αυτό το ρίσκο που παίρνουμε όλοι μας επισκεπτόμενοι ένα εικονικό χώρο που θα μπορούσε να αποτελεί ένα υπέροχο σημείο του σύμπαντος;
Είμαστε εδώ, για να κατορθώσουμε να συνειδητοποιήσουμε αυτό ακριβώς που συζητάμε τόσες μέρες. Να δημιουργήσουμε τη βάση της αρχής καταγραφής μιας ολοκληρωμένης πληροφορίας, η οποία να ξεκινήσει να γράφει στην συνειδητότητα, όχι μόνο αυτό που αισθανόμαστε για τον κόσμο από αντανάκλαση, αλλά αυτό που συνειδητοποιούμε συνθέτοντας τη διάνοια με το συναίσθημα και τις αισθήσεις.
Ρισκάρουμε τις ψυχές μας, για να κάνουμε αυτή την πρώτη καταγραφή. Δίνουμε μια καθημερινή μάχη με τα αναρίθμητα Εγώ που μαστίζουν τη σκέψη μας, ήρεμα, άηχα, αθόρυβα. Μια μάχη καθαρά πνευματική. Απαλλαγμένη από τη εφήμερη δόξα του ονόματος, της καριέρας και της ατομικής καταξίωσης. Και κάθε μέρα που το κάνουμε, γινόμαστε περισσότερο σίγουροι, ότι αυτή η επόμενη μέρα, υπάρχει ήδη…
Αλκιρέας
(Συνεχίζεται)
Πηγή: codepetalouda.blogspot.gr
Πηγή: http://www.awakengr.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου