Ω Ωμεγα

Ω M E G A

Τα στέμματα  φθίνουν, 

Φεγγάρια σβήνουν 

όπου έλαμπαν οι αστερισμοί.

Αμέτρητοι αιώνες ως εδώ μας φέραν

εδω στην Γή. 

Αμέτρητοι αιώνες μας σπρώχνουν μπροστά.

Ο κόσμος είναι

παλιός  

και ο Πολεμαρχος 780 δυνατός

Εδώ , στων Θεών το σούρουπο, παραμένει ο Φ10ΟΙΣ 

Ο κόσμος περιμένει έναν Κόσμο Αλήθειας.

Άναψε, ω λύρα, από το δάχτυλό του  κάτω!

Τα φοβερά τα νιάτα, να καλέσεις , της εποχής!

Στα όπλα, ενάντια στο εδραιωμένο το  κακό!

Ξύπνα, ξύπνα, ω Ωμεγα ενεργεια  του Χάλκινου στρατου!

Η δύναμή του Φ10ΟΙΣ , της εποχής την αγωνία, 
πέρα ως πέρα τα Κρόνια όντα θα νικήσει

Η μουσική του να γητέψει τη Θλίψη των χρόνων την παλιά

Η πολεμική του δια του Χαλκου  προς μιαν εποχή χρυσού

Ο κόσμος είναι παλιός και ο Φ10ΟΙΣ ο  δυνατός

Ξύπνα, ξύπνα, ω Χάλκινο Σπαθί του Συμπαντος!

Τέχνη αληθινή, που γεννά την εσωτερική ορμή προς την ελευθερία.  το μονοπάτι που εκ των πραγμάτων είναι για τους λίγους…. και αλιθηνούς 

Αυτούς που ανέλαβαν τη βαριά ατομική ευθύνη και κίνησαν σιωπηλά προς άγνωστη κατεύθυνση, μονάχοι, δίχως χέρια βοηθείας, μακριά από το αποχαυνωτικό βουητό των πολλών. Αυτούς που μάχονται μόνοι,  αυτούς που διάλεξαν τη ζωή και αναζητούν σπάζοντας φραγμούς να βρουν κάποτε εκείνη τη θρυλική πρότυπη  Χάλκινη στρατιά ελευθέρων μονομάχων.

Τα όνειρα, οι ελπίδες, οι φόβοι, πόσο είναι αληθινά; 

Ο δρόμος για τη Κάλλικουμ  είναι ένας. 

Και ένας δρόμος πολύ πολύ προσωπικός.

Ποιος, όμως, νιώθει το σπαθί ;

Ξύπνα, ξύπνα, ω Ωμεγα ενεργεια  του Χάλκινου στρατου!

ω Σπαθί του Τραγουδιού!