Πρίν από εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια η Ελληνική Γη ήταν σκεπασμένη από θάλασσα.Πρίν από 150 εκατομμύρια χρόνια μια γιγαντιαία ανοδική ορογενετική κίνηση ανύψωσε την Πελαγονική οροσειρά από την Μακεδονία έως την Βόρειο Εύβοια με κέντρο τον Όλυμπο, ο οποίος θεωρείται η πρώτη Γη μας που βλέπει το φως του Ήλιου., και ο παλαιότερος ο παππούς της Γεωλογίας! Εδώ κατοίκησαν οι θεοί ,που έτρεχαν ή εκινούντο ταχέως (θέω = τρέχω). Αυτοί οι θεοί γονιμοποίησαν την ανθρωπότητα.Από την Γένεσι ενός Ανθρώπου της Πανδώρας: «Έτσι είπε και δυνατά εγέλασε ο Πατήρ θεών και ανθρώπων. Και τον Ήφαιστο πρόσταξε τον ξακουσμένο, όσο πιο γρήγορα, χώμα και νερό να ενώσει και σ’ αυτό να βάλη φωνή και δύναμη, και να μοιάζει στην όψη με τις αθάνατες θεές»… «εκ γαίης πλάσσε… Γαίαν ύδει φύρειν, εν δ ‘ ανθρώπου θέμεν αυδήν…» (Ησιόδου Έργα και Ημέραι, στ. 61)
Το υψηλότερο όρος της Αιγηίδος (μετά τον Όλυμπο) ευρίσκετο στην Κρήτη, «Αιγαίω όρει πεπυκασμένω υλή εντι»(Ησιόδου Θεογονία, στ. 484), δηλαδή, «Αιγαίον Όρος το κατάφυτο». Εκεί γεννήθηκε ο Δίας. Το νεογέννητο τέκνο της Ρέας επρόκειτο να
φονευθεί από τον πατέρα του Κρόνο, ο οποίος «φρονέων ίνα μη τις άλλος έχοι βασιληίδα τιμήν» (στ. 462 Θεογονία), αναγκάζει την μάνα του Διός να καταφύγει κρυφά «ες Λύκτον Κρήτης… κρύψεν δε ε χερσί λαβούσα εν άντρω, …Αιγαίω εν όρει» (στ. 482), και έτσι στο όρος Ίδη της Κρήτης ( Ιδαίον Άντρον ) τίκτεται εν σπηλαίω ο μικρός Δεύς (γενική του Διός)!
φονευθεί από τον πατέρα του Κρόνο, ο οποίος «φρονέων ίνα μη τις άλλος έχοι βασιληίδα τιμήν» (στ. 462 Θεογονία), αναγκάζει την μάνα του Διός να καταφύγει κρυφά «ες Λύκτον Κρήτης… κρύψεν δε ε χερσί λαβούσα εν άντρω, …Αιγαίω εν όρει» (στ. 482), και έτσι στο όρος Ίδη της Κρήτης ( Ιδαίον Άντρον ) τίκτεται εν σπηλαίω ο μικρός Δεύς (γενική του Διός)!
Παγκοσμίως ονομαστός Βασιλέας αναφέρεται κατ’αρχήν ο Ουρανός με τον Οικουμενικό του πολιτισμό,που διέδωσε σε όλη την Γη,και τον οποίο ελάτρευσαν όλοι οι λαοί στις Μυθολογίες τους (ως Anu, Tien, Urakan, …). Κατόπιν οΆτλας και
ο Κρόνος, τα τέκνα του Ουρανού,μοιράζουν το Βασίλειο, «τούτον δε τον μέν Άτλαντα λαχείν τους παρά τον Ωκεανόν τόπους και τους τε λαούς Ατλαντίους ονομάσαι» (Διόδωρος Σικελιώτης Γ,60,1). Ο Κρόνος εβασίλεψε με ασέβεια και πλεονεξία. Ακολουθεί η Τιτανομαχία και η κατάληψη της εξουσίας του Κρόνου από τονΔία, ο οποίος εισήγαγε την Δικαιοσύνη «τους μέν ληστάς και ασεβείς αναιρούντα,την δ’Ισότητα και την Δημοκρατίαν εισηγούμενον»! (Διοδ. Σικελιώτης Ε,71,2). Τόσο ωφέλησε τους ανθρώπους «παρεχόμενος εαυτόν πάσιν επιεική και φιλάνθρωπον, ώστε υπό του πλήθους Πατέρα προσαγορευθήναι» (Διοδ. Σικελ. Γ,61,4). Όλες οι γενεές της Οικουμένης τον ετίμησαν και μετά θάνατον τον αποθέωσαν. Όχι μόνο η ηθική και η ευνομία είχαν φθάσει σε υψηλά επίπεδα,αλλά και η τεχνολογία,ώστε «παράγειν ότε βουλοιντο νέφη τε και όμβρους και χαλάζας, ομοίως δε και χιόνια εφέλκεσθαι» (Διοδ.Σικελ. Ε,55,3), γι’αυτό το σύμβολο του Διός είναι ο κεραυνός (καταιγίδα).Οι Ορφικοί διδάσκουν ότι η φύση της ψυχής προέρχεται από τον αιθέρα,την πέμπτη ουσία, και ότι η ψυχή είναι πραγματικό όν, κοσμικής και ταυτόχρονα θείας προέλευσης. Οι παρατηρήσεις των Ορφικών εισδύουν βαθιά στην εξέταση των φαινομένων του ουρανού.Διδάσκουν το σφαιρικό σχήμα της Γης,την κίνηση της Γης γύρω από τον άξονά της, το ηλιοκεντρικό σύστημα, τους ζωδιακούς αστερισμούς, τη διάκριση των αστέρων σε απλανείς και πλανήτες, την αστρολογία (αφού τ’αστέρια ορίζουν το πεπρωμένο, σημαίνοντας τη μοίρα και ρυθμίζοντας τη ζωή των ανθρώπων). Διδάσκουν τη σπουδαιότητα του νόμου, και εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγαλείο, το μήνυμα της Ορφικής διδασκαλίας που προσπαθούσε να περάσει στους μύστες της: θεωρούσε τις δυνάμεις της φύσης σαν εκφράσεις ενός μόνο Θεού. Ο παγκόσμιος φυσικός νόμος λοιπόν, σύμφωνα με τους Ορφικούς, είναι αυτό που διέπει τα πάντα και στον ουρανό και στη γή, αυτός που διατηρεί τη σταθερότητα της φύσης, αυτός που φέρνει το τέλος στη ζωή. Πρόκειται για υψηλά, ασύλληπτα νοήματα, για εκπληκτικές γνώσεις, τις οποίες είχαν αποκτήσει οι Ορφικοί σχετικά με τη φύση, τη ζωή, το σύμπαν, την ψυχή, τον μονοθεισμό πρίν καν εμφανιστούν οι ανατολικοί λαοί της Μεσογείου.
ο Κρόνος, τα τέκνα του Ουρανού,μοιράζουν το Βασίλειο, «τούτον δε τον μέν Άτλαντα λαχείν τους παρά τον Ωκεανόν τόπους και τους τε λαούς Ατλαντίους ονομάσαι» (Διόδωρος Σικελιώτης Γ,60,1). Ο Κρόνος εβασίλεψε με ασέβεια και πλεονεξία. Ακολουθεί η Τιτανομαχία και η κατάληψη της εξουσίας του Κρόνου από τονΔία, ο οποίος εισήγαγε την Δικαιοσύνη «τους μέν ληστάς και ασεβείς αναιρούντα,την δ’Ισότητα και την Δημοκρατίαν εισηγούμενον»! (Διοδ. Σικελιώτης Ε,71,2). Τόσο ωφέλησε τους ανθρώπους «παρεχόμενος εαυτόν πάσιν επιεική και φιλάνθρωπον, ώστε υπό του πλήθους Πατέρα προσαγορευθήναι» (Διοδ. Σικελ. Γ,61,4). Όλες οι γενεές της Οικουμένης τον ετίμησαν και μετά θάνατον τον αποθέωσαν. Όχι μόνο η ηθική και η ευνομία είχαν φθάσει σε υψηλά επίπεδα,αλλά και η τεχνολογία,ώστε «παράγειν ότε βουλοιντο νέφη τε και όμβρους και χαλάζας, ομοίως δε και χιόνια εφέλκεσθαι» (Διοδ.Σικελ. Ε,55,3), γι’αυτό το σύμβολο του Διός είναι ο κεραυνός (καταιγίδα).Οι Ορφικοί διδάσκουν ότι η φύση της ψυχής προέρχεται από τον αιθέρα,την πέμπτη ουσία, και ότι η ψυχή είναι πραγματικό όν, κοσμικής και ταυτόχρονα θείας προέλευσης. Οι παρατηρήσεις των Ορφικών εισδύουν βαθιά στην εξέταση των φαινομένων του ουρανού.Διδάσκουν το σφαιρικό σχήμα της Γης,την κίνηση της Γης γύρω από τον άξονά της, το ηλιοκεντρικό σύστημα, τους ζωδιακούς αστερισμούς, τη διάκριση των αστέρων σε απλανείς και πλανήτες, την αστρολογία (αφού τ’αστέρια ορίζουν το πεπρωμένο, σημαίνοντας τη μοίρα και ρυθμίζοντας τη ζωή των ανθρώπων). Διδάσκουν τη σπουδαιότητα του νόμου, και εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγαλείο, το μήνυμα της Ορφικής διδασκαλίας που προσπαθούσε να περάσει στους μύστες της: θεωρούσε τις δυνάμεις της φύσης σαν εκφράσεις ενός μόνο Θεού. Ο παγκόσμιος φυσικός νόμος λοιπόν, σύμφωνα με τους Ορφικούς, είναι αυτό που διέπει τα πάντα και στον ουρανό και στη γή, αυτός που διατηρεί τη σταθερότητα της φύσης, αυτός που φέρνει το τέλος στη ζωή. Πρόκειται για υψηλά, ασύλληπτα νοήματα, για εκπληκτικές γνώσεις, τις οποίες είχαν αποκτήσει οι Ορφικοί σχετικά με τη φύση, τη ζωή, το σύμπαν, την ψυχή, τον μονοθεισμό πρίν καν εμφανιστούν οι ανατολικοί λαοί της Μεσογείου.
Ο Ορφέας ως αρχηγός των «Καβείρων Μυστηρίων» της Σαμοθράκης, θεωρούνταν και εισηγητής των «Ελευσινίων Μυστηρίων». Ο Διόδωρος Σικελιώτης αναφέρει για τη νήσο Σαμοθράκη ότι στην ελληνική γλώσσα η ονομασία της σημαίνει «Ιερά νήσος»: «Ονομάσαι δ’ αυτήν Σαμοθράκην, όπερ είναι μεθερμηνευόμενον εις την Ελληνικήν διάλεκτον ιεράν νήσον». Οι θεωρίες του Ορφισμού είχαν καταγραφεί σε «Ιερά Βιβλία», που περιείχαν θείες αποκαλύψεις, ύμνους στους θεούς και στις προσωποιημένες δυνάμεις της φύσης, καθώς και έννοιες της ηθικής τάξης, της θεογονίας, της κοσμογονίας κλπ. Τα βιβλία αυτά κατατάσσονται σε δύο κατηγορίες: σε αυτά που αναλύουν τις δογματικές θεωρίες και τη διδασκαλία των Ορφικών και σε αυτά που περιλαμβάνουν καθαρμούς και τελετές και απευθύνονται στις μάζες των πιστών. Ο Ορφέας, ο θεολόγος των Ελλήνων, διδάσκων τα Μυστήρια έως την Ελληνική Αίγυπτο («ηδ’όσον εν Αιγύπτω ιερόν λόγον εξελόχευσα», όπως λέγει ο ίδιος στα Αργοναυτικά του), «κατά τάς τελετάς παρέδωκε (Διόνυσον) διασπώμενον υπό των Τιτάνων» (Διόδωρος Σικελιώτης Ε,75,4), δηλαδή κατά την τέλεση των Μυστηρίων ο Ορφέας εδίδαξε συμβολικώς εκ Παραδόσεως να τεμαχίζεται το σώμα του Διονύσου (Υιού του Διός) και να διανέμεται (παραβάλατε το «λάβεται φάγετε τούτο έστι το Σώμα μου» του Μυστικού Δείπνου και του Μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας).
Αλλά και στα Ελευσίνια Μυστήρια επίσης, η Νηστεία (προετοιμασία σώματος και ψυχής), καθώς και η Θεία Κοινωνία: «ενήστευσα, έπιον τον κυκεώνα, έλαβον εκ κίστης εγγευσάμενος…». Η Ελληνική Θρησκεία παραμένει ίδια ανά τους αιώνες, μόνο τα ονόματα αλλάζουν, αναλόγως με τις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες που επικρατούν. Από την Μεγάλη Μητέρα (Δά, Δαείρα, Δήμητρα, Παναγία Δέσποινα),όπως η λατρεία του Ιησού με την λατρεία του Διονύσου, επρόκειτο για όμοια θρησκευτικά περιεχόμενα. Η ουσία παραμένει ίδια. Η Παναγία ως άλλη «Πρόμαχος Αθηνά» θα υπερασπιστεί το έθνος μας ως Υπέρμαχο Στρατηγό. Ο Πατήρ ημών παραμένει ΕΙΣ, με τις ιδιότητες Του ίδιες και απαράλλαχτες πριν από χιλιετίες. Είναι ο ΖΕΥΣ! Ο δίδων την Ζωήν. Και ο «Ζεύς έστιν ο τά πάντα διοικών Λόγος», ώστε «Διός εκ πάντα τέτυκται» και «Ενός Λόγου του ταύτα κοσμούντος και μιάς Προνοίης επιτροπευσούσης».Μέσα από τα Αρχαία μας Κείμενα αποδεικνύεται ο Τριαδικός Θεός των Ελλήνων (Πατήρ – Δημιουργός, Υιός – Λόγος, Άγιον Πνεύμα – Θεία Πρόνοια). Για να «αυτομυηθούμε» στην αληθινή Θρησκεία μας εισερχόμαστε στα«Ελευσίνια Μυστήρια». Τότε μας αποκαλύπτεται και μας ελευθερώνει, γιατί «ελεύθω» αυτό σημαίνει. Εκ του μέλλοντος «ελεύσομαι» παράγεται η Έλευσις. Αν αλλάξουμε τα ονόματα και θέσουμε όπου Σεμέλη → Μαρία και όπου Διόνυσος → Ιησούς θα διαπιστώσουμε την θεολογική ταυτότητα: «Υπ αρρήτησι βουλήσι τοκήος εκ Σεμέληςπερί κόσμου αναβήσει νέος Διόνυσος … Βουλαίς αθανάτοιο Διός τεκούσα, σου Βάκχου γονίμην ωδίνα τελώσιν, ευίερον τράπεζαν μυστήριά τε αγνά» (ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΑΘΗΝΑΝ) «Η Σεμέλη (Μαρία) γεννά τον νέο – γιατί η παράδοσις είναι ακόμη παλαιοτέρα – Διόνυσο (Ιησού), διότι αυτή είναι η βούλησις του Αθανάτου Θεού. Την γέννησί σου Ίακχε (Χριστέ) τελούμε (Χριστούγεννα) στα αγνά Ελληνικά Μυστήρια και στην Αγία Τράπεζα». Το παρελθόν είναι Ελληνικό και συνδέεται με το μέλλον που είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ.
«Είναι τις των Ελλήνων, ή τις των βαρβάρων, τοσούτον αμαθής και τοσούτον ασεβής, ώστε να μη νομίζη την Ελευσίνα Ναόν της Οικουμένης;» (Ωγυγία, Γ’ 359)
ΑΙΛΙΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΟΥ
ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ
«περί Τριάδος εφθέγξατο, είπων εν Τριάδι μίαν είναι θεότητα» Ερμής Τρισμέγιστος
«Είς έστ’ (άναξ), αυτογενής, ενός έκγονα πάντα τέτυκται.Έν δ’ αυτοίς αυτός περινίσσεται». «Ένας πράγματι Κύριος υπάρχει, αυτογέννητος, και όλα όσα έχουν δημιουργηθεί είναι τέκνα αυτού του Ενός. Και Αυτός περιφέρεται μέσα εις αυτά» Λόγος του Ορφέα εις τον Μουσαίον.
«Αυτόν τε τον Θεόν… ός δή άφθαρτος εστι και αγένητος, δημιουργός ων της διακοσμήσεως…» (Ζήνων, 137)«Θεόν δ’είναι ζώον αθάνατον, λογικόν, τέλειον ή νοερόν εν ευδαιμονία, κακού παντός ανεπίδεκτον, προνοητικόν κόσμου τε και των εν κόσμω» (Ζήνων, 147), δηλαδή, ο Θεός είναι Ζών, Αθάνατος, Άφθαρτος, Αγέννητος, Λογικός, Τέλειος, είναι ο Δημιουργός του Κόσμου, η Πρόνοια για τα συμβαίνοντα εντός του Κόσμου. «Έν τ’ είναι Θεόν και Νούν και Ειμαρμένην και Δία. Πολλαίς τ’ ετέραις Ονομασίαις προσονομάζεσθαι» (Ζήνων, 136, Διογένους Λαερτίου Βίοι Φιλοσόφων), δηλαδή, σημασία έχει ότι ο Θεός είναι Ένας, ανεξαρτήτως από τις πολλές ονομασίες του.
«φασί και οι Πυθαγόρειοι το πάν και τα πάντα τοις τρισίν ώρισται» Πυθαγόρας
«ΕΝ ΤΩ ΣΟΦΟΝ, ΕΠΙΣΤΑΤΑΙ, ΓΝΩΜΙΝ ΕΤΙΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΑΙ ΠΑΝΤΑ, ΔΙΑ ΠΑΝΤΩΝ», δηλαδή, ο Θεός είναι ένας και σοφός και γνωρίζει τα πάντα και κυβερνά για πάντα. Ηράκλειτος
«Λόγος εστί το πρώτον κινούν ακίνητον του σύμπαντος» Αριστοτέλης
«η δε κρείττων και θειοτέρα φύσις εκ τριών εστί» Πλούταρχος
Στην αρχαία Ελλάδα χρειαζόταν ιδιαιτέρα πνευματική εξέλιξη για να αντιληφθεί κάποιος την Ψυχή «εν ταίς εστιάσεσιν δύο υποδέχη, σώμα και ψυχή», αλλά και το Πνεύμα που υπάρχει στο σώμα «ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα οικεί εν υμίν;»
Ο ΔΕΥΣ (γενική του Διός, από το δεύω = βρέχω), ο Οικουμενικός βασιλεύς της προκατακλυσμιαίας εποχής, έδωσε όνομα στον Θεό όλων των Μεσογειακών Ευρωπαίων και όχι μόνο. DEUS προσεφώνησαν τον Θεό οι Λατίνοι, DIEU οι Γάλλοι, DIOS οι Ισπανοί, DIO οι Ιταλοί. Σήμερα είναι χριστιανοί, αλλά εξακολουθούν να ονομάζουν τον Θεό με το αυθεντικό του όνομα: ΔΙΑ! Και είναι φυσικό αυτό, διότι στην νέα μορφή Θρησκείας των Ελλήνων, και κατά συνέπεια των Ευρωπαίων, δεν άλλαξε ο Πατήρ αλλά … ο Υιός. Το όνομα του Θεού Διός (που εκφράζει την Ιστορική μας σχέση με τον Δία της προκατακλυσμιαίας εποχής) έγινε ΖΕΥΣ (γενική του Ζηνός) και δηλώνει την Ζωήν. Η Ερμητική διδασκαλία, η Ορφική Θεολογία, η Πλατωνική Φιλοσοφία και η Ορθοδοξία (πέραν από δογματισμούς και Εβραισμούς) οδεύουν πάνω στην Ελληνική γραμμή περί Θεού (Εγώ ειμί η Ζωή). Μόνο οι Έλληνες αποκαλούσαν τον Θεό «Πατέρα»: «Ζεύ πάτερ», στις προσευχές τους! Από αυτόν προέκυψε και το Λατινικό Jupiter.Aλλά και ΖΕΥ ΠΑΤΕΡ → (ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ). Αλλά όπως και η Παναγία προσφωνείται Δέσποινα, υπάρχει η Αθηνά Δέσποινα, από το απώτατο παρελθόν. Ακόμα το γνωστό Αθηνά Παρθένος (Παρθενών) και Παναγία Παρθένος, αποδεικνύεται η Ελληνική συνέχεια. Η Παναγία συμβολίζει και την Μεγάλη Μητέρα όλων μας (ως άλλη Δά).
Θεοί και Ήρωες στην αρχαία Ελλάδα, είχαν τιμητική θέση, ώστε τους αφιέρωναν Ναούς και Πόλεις, αλλά και αναπαραστάσεις σε αγάλματα, καθώς και γλυπτά στις μετόπες και στα διαζώματα και στα αετώματα των Ναών. Αυτά αφιερώνονταν σ’αυτούς «θεούς και ήρωες», επειδή ευεργέτησαν την ανθρωπότητα με τις υπεράνθρωπες πράξεις του και επέβαλαν την δικαιοσύνη, όπου η ανομία, η αναρχία, η αδικία, ο κατασπαραχμός επικρατούσε. Η ιστορία πάει πολύ πιο πίσω στις χιλιετηρίδες, τότε που οι θεοί νίκησαν τους «γίγαντες», οι οποίοι έσπερναν τον τρόμο στους ανθρώπους, αφού τους κατέτρωγαν. Γι’αυτό οι άνθρωποι τους ελάτρεψαν με τόσο ζήλο και αγάπη. «Ο Δίας αποπέμπει τους ασεβείς και πονηρούς (Δικαιοσύνη), τιμά τους αρίστους των ανθρώπων (Αξιοκρατία) καθώς τους αγίους – θεούς και ήρωες – (Ευσέβεια), προωθεί τις Εφευρέσεις και την Επιστήμη, την Ισότητα και την Δημοκρατία. Ονομάστηκε για τις ευεργεσίες του Ζεύς διότι χαρίζει Ζωήν, Πατήρ διότι φροντίζει και αγαπά τους πάντες, Ευβουλεύς και Πάνσοφος για την σοφία και τις καλές συμβουλές του». (Διόδωρος Σικελιώτης Ε,71,6 και Ε,72,2)
Οι Πυθαγόρειοι πιστεύουν ότι η ψυχή αποτελεί μίξη της Μονάδος,που είναι θεία και αμέριστη ουσία,με τη Δυάδα,που είναι μεριστή ουσία και διαχωρίζεται σε πολλά κομμάτια. Η συμπαντική ιδιότητα της Μονάδος ταυτίζεται με την υλική αναπαραγωγική ιδιότητα της Δυάδος,έτσι ώστε η ύλη να έχει κίνηση,δηλαδή ψυχή. Ο Πυθαγόρας βλέποντας την έντονο παρουσία της τριαδικότητας στην Δημιουργία του Σύμπαντος,από την οποία μας παρέδωσε τους σχετικούς τριαδικούς νόμους στο Σύμπαν και τους πλανήτες,δίδασκε στο μάθημα της αριθμοσοφίας τα περί «Τριτύος»(Τριάδος). «Το σοφότερο πράγμα στον κόσμο είναι ο αριθμός» «Το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο είναι η αρμονία». Όλη η διδασκαλία του ήταν καλά τεκμηριωμένη και οι μαθητές του επείθονται πλέον στα λεγόμενά του«Τυφλοίς όμασι» ιστορικό δε παρέμεινε το «Αυτός έφα». Ο Πυθαγόρας δίδαξε επίσης, την παγκόσμια βαρύτητα και την πλειονότητα των κόσμων.
Ο Αριστοτέλης μάλιστα αποκαλεί τον αριθμό 3 σαν το Νόμο με τον οποίο τα πάντα στον Κόσμο διατάσσονται.
Ο Ερμής Τρισμέγιστος λέει ότι ο κόσμος υφίσταται δια της Τριάδος.
Γενικά ο αριθμός 3 εκφράζει την οργάνωση και στη συνέχεια την σειρά των κατά τριάδας εκδηλώσεων.
Ο Πλάτων,στο έργο του Τίμαιος,υποστηρίζει ότι ο Θεός συνέστησε την ψυχή από το «αμέριστον και αναλλοίωτον και από το μεριστόν».Από αυτές τις δύο ουσίες προέκυψε μία τρίτη ουσία, την οποία τοποθέτησε μεταξύ του Διαιρετού και του Αδιαιρέτου.Αυτή η ουσία,που παριστά τη φύση της ψυχής,δεν αφορά μόνο στον άνθρωπο,αλλά και στα άστρα του ουρανού.Ο Αριστοτέλης συνεχίζει λέγοντας ότι: «κάθε ψυχή έχει το άστρο της». Ο Σωκράτης ομοιάζει την ψυχή με δύναμη σύμφυτον,που αποτελείται από ζεύγος υποπτέρων ίππων και από ένα ηνίοχο. Ο ηνίοχος διαπιστώνει ότι,ενώ δίνει την ίδια κατεύθυνση στους δύο ίππους,ο ένας ίππος είναι ωραίος,με καλό χαρακτήρα και ο άλλος είναι εντελώς αντίθετος με τον πρώτο, σκληρός και κακός. Με τις αντιθέσεις των δύο ίππων,η πορεία του άρματος του ηνιόχου είναι δύσκολη, επίπονη και διαφορετική για κάθε ψυχή.Οι ψυχές που τείνουν προς τους θεούς και μοιάζουν με αυτούς σηκώνουν ψηλά το κεφάλι του ηνιόχου και ακολουθούν την πορεία των άστρων,στο ουράνιο στερέωμα. Άλλες ψυχές,άλλοτε υψώνονται στον ουρανό και άλλοτε βυθίζονται παρασυρμένες από την βία των ίππων. Αυτά μας μεταφέρει ο Πλάτων στο έργο του «Φαίδρος» για όσα έλεγε ο δασκαλός του.
Ο Αναξίμανδρος λέγει για το «άπειρον» : «Φύσις αόριστος και κατ’είδος και κατά μέγεθος» ,ο «Νούς» είναι δύο πράγματα μαζί.Η διανοητική δύναμη και η ψυχή. Η ψυχή αποτελεί την κινητική αιτία του παντός. Και όχι μόνον κινεί την ύλη, αλλά ταυτόχρονα τη διευθετεί και την κατευθύνει.
Η θεωρία του Δημόκριτου σχετικά με τη δομή του σύμπαντος,όπου το γενικό συμπέρασμα του είναι ότι όλα τα πράγματα αποτελούνται από άτομα και κενό και ότι τίποτα δεν προέρχεται εκ του μη όντος και τίποτα δεν καταστρέφεται ώστε να γίνει μηδέν (μηδέν τε εκ του μη όντος γίγνεσθαι μηδέ εις το μη όν φθείρεσθαι). Τα άτομα είναι άπειρα κατά το πλήθος,έχουν απειρία σχημάτων, με στροβιλισμό δε έρχονται τα μεν σε επαφή με τα δε και έτσι δημιουργούνται ενώσεις,όπως η φωτιά, το νερό, ο αέρας, η γη.Στη διαδικασία από τη γέννηση στη φθορά και από τη φθορά στη γέννηση ισχύει ο νόμος: «τω ομοίω το όμοιον»
Ο Αριστοτέλης υποστηρίζει ότι: «Η υπόσταση και η ουσία του παντός αποτελούν αποκλειστικό προνόμιο της ανθρώπινης σύλληψης.Πίσω από την ανθρώπινη φαντασία,τις αισθήσεις και τους λόγους υπάρξεως της ψυχής,υπάρχει η επιστημονική απόδειξη που τα εξηγεί όλα». Ο Αριστοτέλης επίσης,υποστήριζε πως εκτός από τα τέσσερα στοιχεία (Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ) υπήρχε στη Φύση και ο Αιθήρ. Σύμφωνα με την άποψη του ο ουρανός διέφερε θεμελιακά από τον κόσμο, καθώς αποτελούνταν από ένα πέμπτο στοιχείο, τον αιθέρα, που ήταν και η «πέμπτη ουσία» της Φύσης (εξού και η λέξη πεμπτουσία). Ο Αριστοτέλης οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα επειδή παρατήρησε πως όλα τα ουράνια σώματα είναι φωτεινά, και διαγράφουν ατέρμονους κύκλους. Επομένως κάποια άγνωστη μορφή ενέργειας θα έπρεπε να είναι υπεύθυνη γι’ αυτό. Επίσης κυρίαρχη θέση στην έρευνα του Αριστοτέλη για την ψυχή λαμβάνει ο όρος «εντελέχεια». Ο όρος αυτός λέει: «Εντελέχεια είναι η μορφή του όντος που υπάρχει σε κατάσταση δυνατότητας». Η ψυχή αποτελεί την αιτία και την αρχή του ζωντανού σώματος, αυτή είναι η πηγή και ο σκοπός της κίνησης και της δράσης του. Ο νούς αποτελεί την ουσιαστική δύναμη του ανθρώπου να μπορεί να ανιχνεύσει το σύμπαν ζητώντας απαντήσεις στο πρόβλημα της Δημιουργίας.
Για τον Αριστοτέλη, η ουσία είναι αποτέλεσμα του περιεχομένου μιας ζητούμενης απόδειξης. Το περιεχόμενο της ουσίας για το κάθε τι που υπάρχει μέσα στο Σύμπαν είναι η πειθαρχία του στους μαθηματικούς κανόνες και τις γεωμετρικές σειρές που ακολουθούν μέσω της κίνησης για να συγκροτούν την παγκόσμια αρμονία, δηλαδή, την ψυχή του σύμπαντος (εντελέχεια). Για τον Αριστοτέλη σε όλα υπάρχει Αρχή και Τέλος στο σύμπαν, που πάντοτε γίνονται κάτω από μαθηματικές αρχές και φυσικούς νόμους. Αποτελεί το «γίγνεσθαι» και «η αρχή είναι συνεχής». Τη σταθερή κατάσταση του σύμπαντος οι αρχαίοι ‘Έλληνες μύστες και φιλόσοφοι την ονόμασαν αιθερική κατάσταση.Την κινητική κατάσταση του σύμπαντος ορίζει το φως. Ο αιθέρας και το φως που τον διαπερνά, ταξιδεύοντας προς κάθε κατεύθυνση αποτελούν την διττή εντελέχεια του σύμπαντος, την ψυχή του.
Στους αιώνες που ακολούθησαν οι αλχημιστές, που αναζητούσαν την «πεμπτουσία», κράτησαν ζωντανή τη θεωρία του Αιθέρα. Στις συμβολικές απεικονίσεις των αλχημιστών ο Αιθέρας αντιπροσώπευε πάντα το κεφάλι (το «πέμπτο άκρο» του σώματος), ενώ τα υπόλοιπα στοιχεία αντιπροσωπεύονταν από τα άλλα τέσσερα άκρα (χέρια και πόδια). Σύμφωνα μ’ αυτούς τους συμβολισμούς ο Αιθέρας θεωρούνταν ανώτερο στοιχείο της Φύσης και η «αιθερική» κατάσταση ως ένα από τα ανώτερα επίπεδα του «πνευματικού σώματος».Εκτός από τους Έλληνες,την έννοια του αιθέρα την συναντούμε και στους Ινδούς ως Πράνα ,καθώς και στους Κινέζους ως Τσι.
Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος είχε πεί το εξής καταπληκτικό και αποκαλυπτικό: «Ο άνθρωπος όταν κοιμάται και στο όνειρό του βλέπει εικόνες προφητικών συμβάντων είναι χώρος μέν ως προς τον φυσικό κόσμο όπου βρίσκεται.Κατάσταση δε ως προς τον αστρικό κόσμο,όπου η ψυχή του αντιλαμβάνεται την δύναμη εκείνη, η οποία ονομάζεται μορφογενές ρευστόν». Συνεχίζοντας δε ο Αρίσταρχος μας δίδει και μία αποκαλυπτική σύνοψη περί του αστρικού κόσμου και του ενδιάμεσου μεταξύ του θείου και του φυσικού κόσμου: «Οντότητες, οι οποίες πορεύονται πρίν από κάθε εξέλιξη στον αστρικό κόσμο.Οι οντότητες αυτές που είναι και ψυχικές απαρτίζονται από ανώτερους ανθρώπους,οι οποίοι εξελίχθησαν μόνοι τους και με την δική τους θέληση ή από ειδικά όντα του θείου κόσμου. Ρευστά,τα οποία απαρτίζονται από ουσία συγγενική με τον ηλεκτρισμό και έχουν ψυχικές ιδιότητες. Μέσα στον αστρικό κόσμο και στις αρχές που τον διέπουν,ευρίσκονται οι μορφές του μέλλοντος,οι οποίες μπορούν να εκδηλωθούν στο φυσικό κόσμο.Οι μορφές αυτές αποτελούνται από την αρνητική αντανάκλαση των δημιουργικών ιδεών του θείου κόσμου. Ανθρώπινες οντότητες που διασχίζουν τον αστρικό κόσμο για να γεννηθούν (ενσάρκωση) ή για να αποβάλλουν την σάρκα τους,δηλ. οδεύουν προς το θάνατο. Τον αστρικό κόσμο διασχίζουν τα αστρικά σώματα των μυστών και ανώτερων ανθρώπων». Ο Αρίσταρχος μας δίδει την ταυτότητα των Ουράνιων Επισκεπτών, αλλά και μια γενικότερη άποψη για τον συμπαντικό κόσμο εκτός από την ηλιοκεντρική θεωρία του.
Αλλά και όλοι γενικά οι Έλληνες φιλόσοφοι μας άφησαν την παρακαταθήκη τους. Οι Έλληνες θεοί, ήρωες, ημίθεοι και μυημένοι ήσαν οι προσωποποιήσεις των δυνάμεων της Φύσεως που είναι προικισμένες με την Νόηση.Η αλήθεια είναι πως ένας κοινός άνθρωπος βρίσκεται έξω από τη σφαίρα αυτού του τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας. Όταν όμως την ανακαλύψη θα έχει αποκτήσει την Δύναμη.Τότε όμως θα πρέπει να αποφασίσει αν θα χειριστεί την Δύναμη μόνο για προσωπικό όφελος και εξουσία και όχι για την πρόοδο της ανθρωπότητας γενικότερα και κατά συνέπεια την Συνειδησιακή Πρόοδο.Το καλό και το κακό έχουν ευρύτερη συμπαντική έννοια!
Για τους Έλληνες ουδέποτε υπήρξε γραπτό ιερό κείμενο (σαν τη Βίβλο),που θα έπρεπε μάλιστα να διδάσκωνται οι άνθρωποι συστηματικά από μικρή ηλικία.Αντιθέτως,η προσέγγιση του Θείου ήταν έργο υψηλών προδιαγραφών,των Φιλοσόφων και των Μυστών.Όσων Ελλήνων η διάνοια υπερυψούτο έν αρετή,τόσον εγγύτερον προς το Θείον ήρχοντο.Ο απλός λαός όμως μετείχε απαραιτήτως σε μια κοινή θρησκευτική παράδοση, με τελετές, εορτές, πανηγύρεις και αφιερώματα σε δημόσιους Ναούς,εκδηλώνοντας την ευσέβειά του.Το Ομόθρησκον αποτελεί ανέκαθεν απαραίτητον χαρακτηριστικό του Έθνους των Ελλήνων,καθώς και το Όμαιμον,το Ομόγλωσσον και το Ομότροπον (Ηροδότου Ιστορίαι, Θ’ 144): «το Ελληνικόν,εόν ομαιμόν τε και ομόγλωσσον, και θεών ιδρύματα τε κοινά και θυσίαι,ηθέα τε ομότροπα».
Επιστημονικές έρευνες καταλύγουν ότι ολόκληρο το Σύμπαν είναι αποτέλεσμα μιας ‘τυχαίας κβαντικής διακύμανσης’ 13.7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν και όλα έγιναν στηριζόμενα στους Φυσικούς νόμους της Κβαντικής Φυσικής και της βαρύτητας.’ Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται’. Όλα είναι μια ανακατανομή του τίποτα και συνδιάζονται με την Δαρβίνια αρχή της εξέλιξης που λέει ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο που αυτός με τη σειρά του κατάγεται από τα ψάρια, κι αυτά από το πλαγκτόν, κι αυτό από ένα μονοκύτταρο οργανισμό… Κανένας όμως επιστήμονας μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι η ανθρώπινη εφυία αποτελεί εξελικτικό επακόλουθο ενός μη εφυούς όντος σε εφυιές. Εξάλλου με μια απλή ματιά γύρω μας, παρατηρώντας τον ζωικό κόσμο αλλά και το γνωστό μας σύμπαν θα δούμε ότι τίποτα δεν εξελίχτηκε παραπέρα από αυτό που ήταν από πάντα! Η γενετική αρχή περιλαμβάνει τα συγγενή στοιχεία του DNA σε όλα τα είδη των όντων του πλανήτη ώστε όλα να ανήκουν στο Έναταυτόχρονα όμως ο γενετικός κώδικας του είδους επιτρέπει μόνον την ποιοτική βελτίωση του είδους και ποτέ την μετατροπή του σε άλλο είδος. Ο Αριστοτέλης υποστήριζε ότι: «μέσα στα έργα της Φύσεως κυριαρχεί ο Κανόνας και όχι η τυφλή τύχη αλλά το Νόημα και ο Σκοπός. Ο Πλάτων, στον «κόσμο των ιδεών» περιγράφει τα«Αρχέτυπα», τα οποία πάντοτε «ήταν» και πάντοτε «είναι». Το κάθε είδος έχει πολλές δυνατότητες εξέλιξης που όμως ποτέ δεν το ξεπερνούν. Το ίδιο ισχύει για ολόκληρο το Σύμπαν και αποτελεί βασική Αρχή της Δημιουργίας. Χαρακτηριστικός σε αυτό ήταν ο Ηράκλειτος που έλεγε: «ΑΝΘΡΩΠΩΝ Ο ΣΟΦΩΤΑΤΟΣ ΠΡΟΣ ΘΕΟΝ ΠΙΘΗΚΟΣ ΦΑΝΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΛΕΙ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΑΛΛΟΙΣ ΠΑΣΙΝ», δηλαδή, «Ο πιο σοφός από τους ανθρώπους μπροστά στον Θεό αποδεικνύεται πίθηκος και στη σοφία και στην ωραιότητα αλλά και σε όλα τα άλλα».
Μέσα στο Σύμπαν δεν υπάρχει ακινησία και η στατική κατάσταση είναι μια ιδανική κατάσταση για την οποία η πραγματικότητα δεν μας παρέχει παραδείγματα.Σε κάθε περίπτωση τα φαινόμενα είναι διαφορετικά: οι αστέρες φαίνονται ακίνητοι και τα σχήματα των αστερισμών φαίνονται αμετάβλητα από τον ένα χρόνο στον άλλο.Αν όμως μπορούσαμε να κάνουμε συμφωνία με τον χρόνο ώστε 10.000 χρόνια να διέρρεαν σ’ένα δευτερόλεπτο,θα βλέπαμε τα άστρα να επιδίδωνταν σ’ένα ξέφρενο χορό.Αυτός ο στρόβιλος που θα ήταν ορατός από τη Γη,δεν θα ήταν παρά η διαδρομή των αστέρων μέσα στον Γαλαξία.Ο σπειροειδής Γαλαξίας μας είναι μια πεπλατυσμένη γαλέτα που συγκεντρώνει περίπου μισό τρισεκατομμύρια άστρα και έχει διάμετρο 100.000 έτη φωτός. Δηλαδή για να τον διασχίσει το φως με ταχύτητα 300.000 χλμ./δευτερόλεπτο θα χρειαζόταν χίλιους αιώνες.Τα άστρα κινούνται μέσα στο Γαλαξία τόσο ταχύτερα όσο πλησιέστερα είναι προς το κέντρο.Σε απόσταση 30.000 έτη φωτός από το κέντρο του Γαλαξία (δηλ. στα προάστια ας πούμε,η πυκνότητα του αριθμού των άστρων μειώνεται προς τα έξω) αυτή η ταχύτητα είναι ακόμη 250 χλμ. το δευτερόλεπτο.
Σ’αυτή την περιοχή ένα άστρο,μάλλον ασθενές,κινείται μεταξύ των συντρόφων του.Δεν παρουσιάζει κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό,και κάποιος παρατηρητής που θα περνούσε έξω από τον Γαλαξία ούτε και θα τον πρόσεχε.Ωστόσο αυτό το άστρο έχει για μας,τους κατοίκους αυτής της Γης,ειδική σημασία.Μας φωτίζει και σε αυτόν οφείλουμε τη ζωή και τη θερμότητα.Είναι ο Ήλιος, τον οποίο ακολουθεί μια σειρά μικροσκοπικών πλανητών,μεταξύ των οποίων και η Γη,που έρχεται πέμπτη σε όγκο και διαστάσεις. Ενδιαφέρουσα είναι η διαπίστωση ότι περίπου το 99,86% της μάζας του ηλιακού συστήματος είναι συγκεντρωμένα στον Ήλιο,και 99,50% του υπολοίπου στους 4 μεγάλους πλανήτες, Δία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα. Σήμερα γνωρίζουμε ότι είμαστε οι αδύναμοι κάτοικοι ενός μέτριου πλανήτη, που κινείται γύρω από ένα μέτριο άστρο,με ταχύτητα 30 χλμ/δευτερόλεπτο, σε αρκετή απόσταση από το κέντρο ενός μέτριου Γαλαξία (μιας συλλογής άστρων), που βρίσκεται κι αυτό σ’ένα σύμπλεγμα γαλαξιών. Απλά, ανακαλύπτουμε ότι δεν αποτελούμε το κέντρο του Σύμπαντος,αλλά ότι μάλλον υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι, διάσπαρτοι σε διάφορα μέρη του σύμπαντος,στον γαλαξία μας αλλά και σε άλλους γαλαξίες. Οι απέραντες και μοναχικές εκτάσεις του διαστήματος, μέσα στο οποίο ζούμε, μπορούν κατά κάποιο τρόπο να εμπνέουν φόβο και δέος. Οι ακραίες μορφές της ύλης ή στα κέντρα των άστρων ή στις ερημιές του μεσογαλαξιακού χώρου μας κάνουν να αισθανόμαστε σαν το τίποτε, σ’ένα Σύμπαν που δε σκέφτεται κι ούτε αισθάνεται τίποτε...
Το κάθετι στην φύση,στο άπειρο βασίλειό της τηρούνται με απόλυτη ακρίβεια όλοι οι νόμοι της. Τα αρχέτυπα βρίσκονται στα είδη, τα σχήματα και τις μορφές κάθε φυσικού δημιουργήματος. Στην φύση δεν θα συναντήσουμε ποτέ καμμιά ευθεία. Η καμπύλη γραμμή είναι η φυσική γραμμή που προσδιορίζει τον αιώνιο σκοπό κάθε δημιουργήματος της φύσης. Όλα στο Σύμπαν είναι καμπύλα και στροβιλίζονται σπειροειδώς μέσα στον Αιθέρα, που περιέχει από ανέκαθεν την Γενετική Κοσμική Μήτρα για οτιδήποτε υπάρχει στο σύμπαν από τον Μικρόκοσμο μέχρι τον Μεγάκοσμο καθώς και την μελλοντική εξέλιξη όλου του σύμπαντος μέσα στον χωροχρόνο. Όλα ξεκινούν από τοΕΝ (Μονάδα) και καταλύγουν σε αυτό! Στην κορυφή των έργων της ανθρώπινης δημιουργίας κυριαρχεί η αισθητική συμμετρία της καμπύλης (Παρθενώνας), του τριγώνου (Πυραμίδες) και του ορθογωνίου παραλληλογράμμου (Μαντεία-Ναοί).
Επιστήμονες πιστεύουν πως η ουσία του τίποτα είναι ο στοιχειώδης δομικός λίθος της ύλης. Ο Κλίφορντ,έλεγε ότι η ύλη δεν είναι τίποτα περισσότερο από κενό καμπύλο διάστημα. Ο Αινστάιν διατυπώνει την καμπυλότητα του χώρου.Είναι δύσκολο να φανταστούμε την καμπυλότητα του χωροχρόνου δίχως να θεωρήσουμε πως έχει κάποια ουσία, αλλά είναι το ίδιο το τίποτα που καμπυλώνεται. Είμαστε εγκλωβισμένοι στο πεδίο της ύλης, από κει και πέρα η αθανασία ανήκει σε άλλη διάσταση. Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε σε ένα άλλο ενεργειακό, ανώτερο φυσικό πεδίο. Η διπλή του πόλωση χωρίστηκε σε θετική και αρνητική. Βιολογικά ζούμε στο κατώτερο υλικό πεδίο, αλλά η ενέργεια (ψυχή) ανήκει σε ανώτερο ενεργειακό πεδίο. Αν αυτές οι δύο οντότητες καταφέρουν παράλληλα να εξελιχθούν πνευματικά, τότε ξεφεύγουν μαζί από την αλυσίδα των επαναγεννήσεων. Μετά τον θάνατό τους επιστρέφουν στο ανώτερο ενεργειακό πεδίο, όπου βρίσκονταν πρίν, και ξαναγίνονται Ένα. Η ιδιότητα που ξεχωρίζει τα ανθρώπινα όντα από τα άλλα αντικείμενα του σύμπαντος είναι η συνείδηση. Αλλά και αυτή η συνείδηση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη φυσική του σύμπαντος. Ίσως στην πιο αρχέγονή μας μορφή, είμαστε ένα πεδίο με όλες τις δυνατότητες. Ο Αριστοτέλης είχε μιλήσει για το «πρώτο κινούν», την υπερβατική αρχή κίνησης της Φύσης.
Ο ιστός του χωροχρόνου αποτελείται από μια ταραγμένη θάλασσα φυσαλίδων… τον κβαντικό αφρό.Εκεί μπορούν να επιδράσουν ποικίλες ηλεκτρομαγνητικές και βαρυτικές δυνάμεις δημιουργώντας δονήσεις… τις οποίες επισημαίνουμε σαν υποπυρηνικά σωματίδια. Μερικά από αυτά μπορεί να είναι πρωτόνια ή νετρόνια. Οι δονήσεις αλληλεπιδρούν για να δημιουργήσουν άτομα και αυτά με τη σειρά τους αλληλεπιδρούν για να δημιουργήσουν μόρια… τα οποία σχηματίζουν την ουσία του φυσικού κόσμου… στη νέα φυσική η ύλη και ο κενός χωροχρόνος είναι ένα και το αυτό… οι φυσαλίδες μέσα στον κβαντικό αφρό μπορούν να ενώσουν διάφορες περιοχές στον ιστό του χωροχρόνου. Οι «σκουλικότρυπες» ή «δίκτυα» δημιουργούν μια «κβαντική αλληλοσύνδεση» στην οποία το κάθε σημείο του χώρου συνδέεται με οποιοδήποτε άλλο. Όλα είναι αλληλοσυνδεδεμένα, η συνείδηση και ο φυσικός κόσμος συνδέονται. Συχνά αυτή η πανσυμπαντική σύνδεση παρομοιάζεται με την πραγματικότητα ενός ονείρου… Η συνείδηση του ονειρευόμενου δημιουργεί το χωροχρόνο του ονείρου. Ο εγκέφαλος,ως λειτουργικό σύστημα, μαθηματικώς δεν μπορεί να προσεγγιστεί, γιατί είναι χαοτικός… ο ύπνος είναι η κατάσταση που ο εγκέφαλος αποκτά πραγματικά όλες τις ελευθερίες που διαθέτει. Ίσως η πραγματική πραγματικότητα να είναι ο κόσμος του υποσυνείδητου.Τα όνειρα είναι ο τρόπος αντίληψης που διαθέτει ο εγκέφαλος για να επικοινωνεί με την αδιάσπαστη ολότητα της Φύσης. Δυνάμεις που δημιούργησαν τον Κόσμο κινούνταν σε ένα αδιαφοροποίητο πεδίο, δηλαδή, μια διαρκή διαδικασία μετουσίωσης της καθαρής ενέργειας σε μορφές. Ακόμη και ο θάνατος θεωρείται τέτοια διαδικασία μετουσίωσης προς την αρχέγονη πρωταρχική μορφή.Τα πάντα προέρχονται από τον φανταστικό χρόνο και μοιράζονται τη συνείδηση της πρωταρχικής αρχέγονης δημιουργικής δύναμης… τη συνείδηση του Δημιουργού!
Κάποτε ένας άγνωστος ποιητής έγραφε:
Μια νέα γυναίκα, η Λάμψη
έτρεχε γρηγορότερα απ’το φώς
όταν ξεκίνησε ήταν μέρα
κι όμως όταν γύρισε ήταν το
προηγούμενο βράδυ.
Ο χρόνος και η συνείδηση συνδέονται τόσο στενά, όπως συνδέεται η ψυχή με το πνεύμα. Η ψυχή είναι φως και το πνεύμα συνείδηση. Το φως χρειάζεται κάποιο χρόνο για να διανύσει μια απόσταση ενώ με το πνεύμα που είναι σκέψη κινούμαστε γρηγορότερα από το φως άρα και από τον χρόνο. Η σκέψη επιταχύνει το γεγονός και ξεπερνά τον χρόνο. Με αυτό τον τρόπο μπορούμε να αγγίξουμε την αιωνιότητα. Για να το πετύχουμε όμως αυτό τον στόχο πρέπει να αποκτήσουμε κοσμική συνείδηση. Τα ταξίδια μέσα στο χρόνο φαίνεται να προυποθέτουν, ότι μπορούμε να πάμε γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός. Τότε θα ταξιδέψουμε ταχύτερα από οποιαδήποτε πληροφορία και, έτσι, θα μπορούμε να νικήσουμε τον χρόνο.
Σήμερα η επιστήμη Κοσμολογία συναντά βαθιά μυστήρια… που κάποτε μόνο οι θρησκείες και οι μύθοι μιλούσαν μόνο γι’αυτά.Από πού ξεκίνησε η δημιουργία; Οι θεοί είναι μεταγενέστεροι από τη δημιουργία του κόσμου; Ποια είναι η Απαρχή του Κόσμου; Αυτός που επιβλέπει από τον ουρανό; Αυτός μόνο γνωρίζει ή ίσως δεν γνωρίζει;
Έχουμε μια έμφυτη τάση να κατανοήσουμε τη δημιουργία του σύμπαντος… με οικείους βιολογικούς όρους. Το ζευγάρωμα κοσμικών θεοτήτων, η εκκόλαψη ενός κοσμικού αυγού… Η Μεγάλη Έκρηξη είναι… ο σύγχρονος επιστημονικός μας «μύθος» (αν και προέρχεται από αρχαία γνώση) για τη δημιουργία. Οφείλεται στην ίδια ανθρώπινη ανάγκη για τη λύση του κοσμολογικού αινίγματος. Στην φύση υπάρχουν κύκλοι… Μήπως υπάρχουν και κύκλοι στους αιώνες των θεών; Οι Μυητές προηγήθηκαν χιλιάδες χρόνια από τους φυσικούς, στις τολμηρότερες θεωρίες τους, για τη γένεση και τη συνέχεια χώρου-χρόνου. Στο ανύπαρκτο, στη μηδαμηνότητα του αρχικού υπερπαρελθόντος κενού, τα πάντα είχαν προδημιουργηθεί μαζί με το υπαρκτό του υπερμελλοντικού σύμπαντος. Η εξήγηση για το σύμπαν, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ζωή δεν είναι πιο πραγματική από το θάνατο, το χρόνο ή το χώρο. Η πραγματικότητα είναι δυνητική, όσο και το δυνητικό είναι πραγματικό. Η αρχή και το τέλος του κόσμου είναι συχνότητες μιας ενέργειας, που δεν είναι ούτε συνεχής ούτε εναλασσόμενη, αλλά ηλεκτρική, δηλαδή, μεταδίδεται χωρίς καθορισμένες κατευθύνσεις από ερεθισμούς και έτσι δεν είναι ρεύμα, είναι αρνητική ενέργεια, είναι μηδενική, είναι μόνο «σκέψη».Ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν με τη σκέψη του. Η εσωτερική ύλη ανήκει στο δημιουργό. Αυτό που ονομάζεται δημιουργία είναι η γέννηση των στοιχείων, των στοιχειωδών μορίων, των αισθήσεων και της διανοητικότητας.
Η Ινδουιστική θρησκεία είναι μια από τις μεγάλες θρησκείες του κόσμου… που είναι αφιερωμένη στην ιδέα ότι ακόμη και το ίδιο το σύμπαν… βιώνει πολλούς άπειρους θανάτους και αναγεννήσεις. Κάτι που παρομοιάζεται με το σύμβολο της «Σπείρας» στις αρχαίες Ελληνικές παραστάσεις που έχει συμπαντική αναφορά! Στην Ινδουιστική θρησκεία οι χρονικές κλίμακες αντιστοιχούν σίγουρα τυχαία… στις κλίμακες της σύγχρονης επιστημονικής κοσμολογίας. Οι κύκλοι της εκτείνονται από τη συνηθισμένη μέρα και νύχτα… ως το μερόνυχτο του Βράχμα, που διαρκεί 8,64 δισεκατομμύρια χρόνια… και είναι μεγαλύτερο από την ηλικία της Γης και του Ήλιου, και περίπου το μισό του διαστήματος από τη Μεγάλη Έκρηξη. Υπάρχουν ακόμα μεγαλύτερες χρονικές κλίμακες… Το σύμπαν δεν είναι παρά το όνειρο του Θεού… ο οποίος μετά από εκατό χρόνια βράχμα… χάνεται σ’έναν ύπνο χωρίς όνειρα και το σύμπαν σβύνει μαζί του. Μέχρι που έπειτα από άλλον έναν αιώνα βράχμα… σαλεύει, ηρεμεί… και αρχίζει να βλέπει πάλι το μεγάλο κοσμικό όνειρο του λώτου. Εντω μεταξύ, κάπου αλλού, υπάρχουν άπειρα άλλα σύμπαντα… το καθένα με το δικό του θεό, που βλέπει το δικό του κοσμικό όνειρο. Αν υπάρχουν τέτοια σύμπαντα και είναι κλειστά… υπάρχει μια παράξενη, επίμονη και συγκλονιστική πιθανότητα. Μια από τις πιο θαυμαστές εικασίες στην επιστήμη και τη θρησκεία. Δεν έχει αποδειχθεί στο ελάχιστο και μπορεί να μην αποδειχθεί ποτέ. Υποτίθεται ότι όλο το σύμπαν μέχρι τον πιο μακρυνό γαλαξία… δεν είναι παρά ένα κλειστό ηλεκτρόνιο σ’ένα πολύ μεγαλύτερο σύμπαν… που δεν θα μπορέσουμε να δούμε ποτέ. Και το σύμπαν εκείνο είναι μόνο ένα στοιχειώδες σωματίδιο… σ’ένα άλλο, ακόμη μεγαλύτερο… και ούτο καθεξής για πάντα. Επίσης… κάθε ηλεκτρόνιο στο σύμπαν μας… είναι ένα ολόκληρο σύμπαν σε μικρογραφία… με γαλαξίες, αστέρες ζωή και ηλεκτρόνια. Καθένα από αυτό το ηλεκτρόνιο περιέχει ένα ακόμα μικρότερο σύμπαν… μια ατέρμονη παλιδρόμηση, πάνω και κάτω.
Το παιδικό λίκνο του Βράχμα υπήρξε ένας λωτός.Καθισμένος στον κάλυκα αυτού του λουλουδιού, ο Βράχμα ,δεν έβλεπε παρά την πλατιά έκταση των νερών που τη σκεπάζουν τα σκοτάδια. Αυτή η μυστηριακή σκηνή γι’αυτόν, που δεν ήξερε ακόμα πως είχε γεννηθεί, τον κράτησε για καιρό αποροφημένο σε διαλογισμό κι ονειροπόληση. Κάποια στιγμή άκουσε μια φωνή,που του είπε να παρακαλέσει τον Βαγκαβάν, και τότε του παρουσιάστηκε ο υπέρτατος θεός με τη μορφή ενός ανθρώπου με χίλια κεφάλια. Ο Βράχμα προσκύνησε κι άρχισε να τραγουδάει τα εγκώμια τουΑιώνιου. Τότε ο θεός φανέρωσε στο γιό του το θέαμα του δικού του όντος, κι εκείνος είδε, στο φως που ξαφνικά δημιουργήθηκε, τις μορφές ολόκληρης της Φύσης κι όλων των πλασμάτων, ακόμα «εν σπέρματι» και σαν κοιμισμένων μέσα στο διάστημα. Ο Βράχμα δέχτηκε από τον θεό την εξουσία να τα πλάσει και να τ’αναπτύξει. Εκατό θεικά χρόνια είχαν αποροφηθεί στην ενατένιση αυτού του εξαίσιου θεάματος. Σαν κύλησε ο χρόνος, ο Βράχμα δημιούργησε πρώτα το φως και το σκοτάδι, έπειτα χώρισε τα στοιχεία, ύστερα έκανε τα swargas (τις έναστρες σφαίρες) που τα φώτιζαν αστραφτερά devatas. Η γη (miriloka) ήρθε κατόπιν ο ήλιος, το φεγγάρι της δώσανε το φως. Οι εφτά patalas (εσωτερικές περιοχές) δεν έχουν άλλους πυρσούς παρά οκτώ στραφτερά πολύτιμα πετράδια, τοποθετημένα στο κεφάλι του αρχηγού των φιδιών. Οι σβάργκας κι οι πατάλας σχηματίζουν δεκατέσσερεις κόσμους (σύμπαντα), που συχνά γίνεται λόγος γι’αυτούς στην ινδική Μυθολογία. Για δεκατέσσερα σύμπαντα μας μιλά και ο Πυθαγόρας (κατά την Τριαδική Δημιουργία) σε μεταγενέστερες εποχές από τότε… αλλά και για τις εφτά εσωτερικές περιοχές του σύμπαντος είχε αναφερθεί ο Ερμής Τρισμέγιστος στον Ιερό Λόγο: ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΡΧΉ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ πολύ πριν απ’όλα αυτά…
Η βασιλεία των θεών στη γη δεν αφαιρεί τίποτα από την αρχική τους φύση.Αν έρχονταν για να εκπολιτίσουν τους λαούς, αν στην πρόσκαιρή τους φύση κάποτε πεθαίνουν, ξανανεβαίνουν ωστόσο ένδοξοι στις ουράνιες σφαίρες και ξαναπέρνουν όλο τους το μεγαλείο, που συνδέεται με την υπέρτατη σειρά τους. Στην συνέχεια εκπροσωπώντας τους θεούς επί της γης οι βασιλιάδες, που προέρχονταν απ’τη τάξη των πολεμιστών ή την τάξη των ιερέων, ανατρέφονταν μέσα στους ναούς και διδάσκονταν ν’αποβλέπουνε στη θεικιά σοφία. Τα «Ιερά Μυστήρια» απέβλεπαν σε αυτό τον σκοπό. Μόνο στους μυημένους εξηγούνται οι απόρρητοι συμβολισμοί των τελετών των Μυστηρίων, και οι θεοί αυτοί φανερώνονται και προσφέρουν απρόσμενα βοήθεια σε όσους εκ των μυημένων επικαλούνται την βοήθειά τους.«Γίνεσθαι δε φασι και ευσεβεστέρους και δικαιοτέρους και κατά πάν βελτίονας εαυτών τους των Μυστηρίωνκοινωνήσαντας», δεν υπάρχει καλύτερη απάντηση από αυτή, για όσους παρεξηγούν ή επικρίνουν τα Ελληνικά Μυστήρια και τους κοινωνήσαντας αυτά (γιατί έκαναν, λέγουν οι ανόητοι, όργια, και αυτό έχει περάσει στον αμαθή λαό). «Και των αρχαίων Ηρώων τε και Ημιθέων τους επιφανεστάτους πεφιλοτιμήσθαι μεταλάβειν της Τελετής(ιδού και η Κοινωνία και η Μετάληψη, όπως μέχρι σήμερα ονομάζουμε). Ιάσονα και Διοσκούρους έτι δε και Ηρακλέακαι Ορφέα μυηθέντας, επιτυχείν εν απάσαις ταίς στρατείαις διά την των θεών επιφάνειαν» (να τα και τα Θεοφάνεια), (Διοδ. Σικελ. Ε,49,6).
Όλοι αυτοί οι Ήρωες που εκοινώνησαν τα Άγια Μυστήρια, έγιναν ευσεβέστεροι, δικαιότεροι, καλύτεροι γενικώς στον χαρακτήρα τους, και επέτυχαν με την βοήθεια των θεών σε όλα τα επιχειρήματά τους. Η λέξη ΗΡΩΑΣ ενέμπνευσε και εμπνέει τους Έλληνες όλων των εποχών.Η λέξη ΗΡΩΣ που υπάρχει μόνο στην Ελληνική Γλώσσα και έχει γίνει παγκόσμια λέξη, χαρακτηρίζει τον άνθρωπο που ξεπερνά την κοινή θνητή φύση του. Κατά τον Πλάτωνα παράγεται από την λέξη ΕΡΩΣ και έχει συμπαντική αναφορά. Όπως ο Έρως συνέχει το Σύμπαν ως δημιουργός ελκτική δύναμηκατά την Θεογονία που εξέδωσε ο Ησίοδος, έτσι και ο Ήρως, που αποτελεί το πρότυπον της εξελίξεως του ανθρώπου κατά την Ελληνικήν Κοσμοθέασιν, συνέχει την ανθρώπινη σκέψη, στηρίζει τις επιλογές μας, καθοδηγεί τις πράξεις μας. Γι’αυτούς τους Ήρωες οικοδομήθηκαν Ναοί, Πόλεις και τιμήθηκαν από τον λαό ως ευεργέτες που με τις υπεράνθρωπες πράξεις των ευεργέτησαν και προστάτεψαν τους ανθρώπους. Αυτοί οι Ήρωες υπηρέτησαν τον Λαό και την Χώρα. Η συμβολή τους στον εκπολιτισμό της Οικουμένης μέγιστη. Τα ταξίδια τους από την μια χώρα στην άλλη δημιούργησαν τον Οικουμενικό πολιτισμό, που μόνο Έλληνες κάθε φορά δημιουργούν, προς όφελος ολόκληρου του ανθρώπινου είδους. Οι εκστρατείες του Διονύσου και του Ηρακλέως πριν τον Μ. Αλέξανδρο στην Ινδία – Πενταποταμία (Πακιστάν), άφησαν πολιτείες (Μοχέντζο Ντάρο, Χαράπα), άφησαν ανθρώπους (Δραβίδες), άφησαν Γλώσσα (Σανσκριτική). Η άγνοια όμως αυτών των γεγονότων ή η αποσιώπησίς των, οδηγεί σήμερα την συμβατική ιστορία, να θεωρεί ως Ινδοευρωπαική (αντί πρωτο – Ελληνική) αυτή την ομοιογλωσία, λες και ήρθαν εδώ οι Ινδοί. Οι Έλληνες ονόμασαν την Οικουμένη. Σε όλον τον κόσμο ελληνικά ονόματα συναντά κανείς, από χωριά και πόλεις μέχρι κράτη! Ο Ελληνικός είναι ο κατ’εξοχήν Οικουμενικός Πολιτισμός, ο οποίος προσέφερε πρόοδο με αρετή στους ανθρώπους. Γι’ αυτό μας αγαπούν όλοι οι λαοί της Γης, ενώ μας εχθρεύονται οι Εξουσιαστές των! Όπως λέγει και ο Αριστοτέλης: «είναι φυσικόν οι Έλληνες να άρχουν των βαρβάρων». Τότε εξανθρωπίζονται και κοινωνούν τα ύψιστα ιδανικά της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Παιδείας, που η Ελληνική Πολιτεία συνθέτει, σε αντίθεση με την Δεσποτεία, Απολυταρχία και Αποκλεισμό, που τα βάρβαρα καθεστώτα επιβάλλουν.
Ο Δίας είναι ο υπέρτατος θεός του Ολύμπου. Στην αρχαία Αίγυπττο τον συναντάμε ως Άμμωνα.Ο Μανέθων στα«Σχόλιά του επι του γενεαλογικού υπομνήματός του»,περί την μυθική ιστορία του Άργους,(«Μαναίθωνος Αιγυπτιακά») γράφει περιληπτικά τα εξής: «Η μυθική ιστορία του Άργους αρχίζει από τον Ίναχο. Αυτός, μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος, οδήγησε,τους εναπομείναντες από τα όρη,στην πεδιάδα του Άργους και,αφού συνέλεξε τα νερά σε μια κοίτη,τους εγκατέστησε εκεί…και γίνεται πρώτος πατέρας του ανθρώπινου γένους στην περιοχή. Ο Ζεύς ερωτεύεται την κόρη του Ινάχου,την Ιώ, και η γυναίκα του η Ήρα, από αντιζηλία,της αλλάζει μορφή και την καταδιώκει,με αποτέλεσμα η Ιώ,να καταφύγει στην Αίγυπτο.Εκεί την χάιδεψε ο Ζεύς και με την αφή του την επανέφερε στην αρχική της μορφή. Σε λίγο γέννησε τον Έπαφο (το τέκνο της επαφής)».
Στην Αίγυπτο,εκτός από την Ελληνική Αθηνά,ταυτίστηκε με την Ίσιδα και η Ιώ,ο δε Έπαφος με τον Άπιν,ο οποίος ίδρυσε την Μέμφιδα και βασίλεψε στην κοιλάδα του Νείλου.
Πάντως η ταύτιση της Ιούς με την Ίσιδα,δικαιολογεί την εκδοχή της Αιγυπτιακής προελεύσεως του Δαναού,καθώς και την προτίμησή του να επιστρέψει στην Ελλάδα σαν κληρονόμος της δυναστείας του Ινάχου.Οι ερευνητές,προσπαθώντας να ανιχνεύσουν στο μύθο την κρυπτογραφημένη αλήθεια, δικαιολογημένα καταλήγουν στο συμπέρασμα πως οι Έλληνες είχαν ιδρύσει από τους πανάρχαιους χρόνους αποικίες στην Αίγυπτο και οι πολεμικές ομάδες,που εμφανίστηκαν εκεί ως Δαναοί, Καδμείοι, Άβαντες κλπ., θα πρέπει,σύμφωνα με τα πορίσματα των αρχαιολογικών ερευνών στη Μέση Ανατολή, να σχετίζονται και με την εκδίωξη των Υξώς από την Αίγυπτο.Επίσης ότι,,προ της διαλύσεως των Ύξως,αρχηγός αυτών των πολεμικών μονάδων εικάζεται ότι ήταν ο Αγήνωρ και αφού επέτυχαν το σκοπό τους και μετά από περιπλανήσεις, επανέκαμψαν στις αρχικές τους κοιτίδες: οι Δαναοί στο Άργος,οι Κάδμιοι στη Θήβα,οι Άβαντες στην Εύβοια κλπ.
Και αφού υπήρξαν οι αρχαίες ελληνικές Θήβες,στην Αίγυπτο,που δημιουργήθηκαν από μεταναστεύσεις Ελλήνων μετά από τον κατακλυσμό του Ωγύγη,και συγκεκριμένα από την περιοχή της Ελληνικής πόλις της Θήβας,τότε υπήρξε κάποτε και στην Αίγυπτο η Πόλη των Εκατό Πυλών,η πανάρχαια Διόσπολη, αφιερωμένη στον Δία (εκεί εδρεύει ένας εξαίσιος ναός προς τιμή του Δία και της Ήρας, κι η λατρεία παρουσιάζεται μ’όλο της το τελετουργικό οπλισμό),μετανομασθείσα σε Μέμφιδα,όπου αναπαύεται η αινιγματική Σφίγγα (που το βλέμμα της, κοιτά στον αστερισμό του Λέοντος) κι όπου κρατιέται όρθια η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας, πάνω στο γεωμετρικό παράλληλο του Αιγόκερω.Από τη χώρα με τις ελληνογέννητες πολιτείες,όπως της Διόσπολης, της Ηλιούπολης, τηςΑπολλωνόπολης, της Πανόπολης και της Ερμούπολης (ένα άλλο κέντρο δραστηριότητας του Ερμή Τρισμέγιστου), ξαναρχόμαστε στους Δελφούς,στο λατρευτικό κέντρο του θεού Απόλλωνα και στο Δελφικό «Ε».Κατά την ταραγμένη εκείνη εποχή της καταστροφής της θαλασσοκρατορίας της Κρήτης,των μεταναστεύσεων των λαών και της διαδοχής άλλων θαλασσοκρατόρων,μαζί μ’όλους αυτούς μετανάστευσαν και οι «θεοί» και πολιτογραφούνταν κάπου αλλού.Με τον τρόπο αυτό κι οι Αιγύπτιοι απέκτησαν δυο σημαντικές θεότητες: τον Όσιρι,με τα πολλά ονόματα (Σαχ,Σαχού,Άσαρ κλπ.), ήταν η προσωποποίηση του αστερισμού Ωρίωνα, και την Ίσιδα (ή Σώθιδα στα ελληνικά), την προσωποποίηση του αστερισμού Σείριου Α,του συστήματος του Μεγάλου Κυνός.Και οι δύο μαζί αποτελούσαν το ερωτικό ουράνιο δίδυμο,γι’αυτό και τους είχαν ονομάσει συζύγους.Από τις θερμές περιπτύξεις τους αναδύθηκε ο γιός τους ο Ώρος (Απόλλωνας), καρπός της ανταλλαγής της τρομακτικής λάμψης τους.Εκείνο που γοήτευε περισσότερο τους Αιγύπτιους,απ’όλα αυτά τα συμπλέγματα,ήταν αυτό του Σείριου, με τον ήλιο του τον Σείριο Α.
Ο Σείριος αντιπροσωπεύει στην αρχαία Αίγυπτο το λαμπερό αστέρι που πυρπολεί τα πάντα με τη φωτιά του, αλλά ταυτόχρονα σταθεροποιεί και προσδιορίζει, κατανέμει και ταξινιμεί την πορεία της Φύσης και του χρόνου. Είναι το βασικό στοιχείο της αστρονομίας και της γνώσης των ουρανών, η εγγύηση για τις ευλογίες που πέφτουν πάνω στη γη, είναι ο φύλακας που αγρυπνάει πάνω στη γη, στο στερέωμα, στα ουράνια σώματα, στ’αστέρια, στους αστερισμούς. Τον Όσιρη (Διόνυσο) και την Ίσιδα (Αθηνά) συνοδεύει ο Ερμής που είναι ο πιστός τους υπηρέτης και σύμβουλος. Αυτοί οι τρείς είναι καλοί θεοί. Η Ίσιδα και ο Όσιρης χαρίζουνε τα σωματικά αγαθά, ενώ ο Ερμής, ο ιερέας χαρίζει τα πνευματικά αγαθά. Στην Αιγυπτιακή μυθολογία ο Ερμής κατέχει του Κόσμου το μαγικό καθρέφτη, κάτι παρόμοιο με το «Βισνού» στην Περσία. Ο Ερμής, που είναι η σοφία, η νόηση και η ιερή γραφή προσωποποιημένες, είναι επίσης η ιερογλυφική κολόνα και το ίδιο το ιερό αλφάβητο, είναι η ομιλούσα κολόνα στη γλώσσα των ιερέων, όπως στη γλώσσα των απλών ανθρώπων. Οι κολόνες αυτές ήταν στην Αίγυπτο οι θεματοφύλακες κάθε γνώσης, όπως άλλωστε και στην αρχαία Αθήνα, όπου «όρια διακοσμημένα, με τ’όνομα Ερμαί, προσφέρανε στους διαβάτες τ’άγια αξιώματα της ηθικής κι αποτελούσαν ένα είδος λαικής κατήχησης». Κάθετι που γράφεται είναι ο Ερμής, ο οποίος είναι ο κατ’εξοχήν παιδαγωγός, ο προφήτης κι ο ιερός των νόμων εξηγητής. Όπως ο Ερμής των Ελλήνων και Λατίνων, ο Ερμής της Αιγύπτου είναι ο νεκροπομπός των ψυχών.
Αλλά και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, είναι ο νεκροπομπός των ψυχών αλλά και αγγελιαφόρος, αφού, μετέδωσε το μήνυμα στην Παναγία σχετικά με την γέννηση του Ιησού Χριστού. Ομάδες πνευμάτων που είναι προσαρτημένες σε κάθε μια από τις ουράνιες δυνάμεις (θεούς), δημιουργούνε σύμφωνα με το θέλημά τους τα ζώα και τα φυτά, άλλες ομάδες προστατεύουν την αναχώρηση και την επιστροφή των ψυχών, που μπαίνουν και βγαίνουν από την ζωή. Για να περάσουν από τις ουράνιες σφαίρες τις γήινες , οι ψυχές, οδηγούμενες απ’τα πνεύματα, διασχίζουν το ζωδιακό κύκλο. Οι δώδεκα μεγάλοι θεοί αντιπροσωπεύουν τα δώδεκα ζώδια. Όταν οι ψυχές πάνε ως το σημείο του Λέοντος,εκεί, αν θέλουν να ξαναμπούνε στους κόλπους του Δημιουργού, μπορούν ακόμα να παραιτηθούν απ’την ατομικοποίησή τους σ’ανθρώπινη μορφή (ιερό το δικαίωμα της επιλογής). Αλλά σα φτάσουνε στο σημείο του Καρκίνου, η επιστροφή δεν είναι πια δυνατή, είναι η πύλη των ανθρώπων, πρέπει εκεί να πάρει κανένας ένα σώμα, και να ζήσει τη γήινη ζωή. Η πύλη της επιστροφής είναι ο Αιγόκερως. Τρείς χιλιάδες χρόνια πρέπει να περάσουν ανάμεσα στο χρόνο που η ψυχή μπαίνει απ’το σημείο του Καρκίνου και στο χρόνο που περνάει το σημείο του Αιγόκερου.
Στην αρχαία Αίγυπτο αυτά τα πνεύματα που οδηγούν τις ψυχές τα ονόμαζαν Ντεκάν (προστάτες δαίμονες). Οι διάφορες ηλικίες του ανθρώπου βρισκόνταν επίσης κάτω από διάφορες προστασίες. Η παιδική ηλικία προστατεύεται από το φεγγάρι, ο Ερμής, η αγάπη της γνώσης, προστατεύει τη δεύτερη ηλικία. Η τρίτη ηλικία των απολαύσεων ανήκει στην Αφροδίτη. Ο Ήλιος βαραίνει με την εξουσία του το χρόνο της ωριμότητας. Ο Άρης προστατεύει τον πολεμιστή στην ενηλικίωση του άντρα. Ο Δίας είναι ο κύριος του έμπειρου κι ώριμου στη γνώση της ζωής ανθρώπου. Τέλος ο Κρόνος έρχεται να προστατεύσει τις τελευταίες μέρες του ανθρώπου. Ο θάνατος αντιμετωπιζόταν απ’τους Αιγυπτίους σα μια καινούργια γέννηση, κι ο ιερέας καθάγιαζε με το βαλσάμωμα και τις ιερές τελετουργίες τα σώματα που η ζωή είχε εγκαταλείψει. Τελικά η ψυχή ανεβαίνει τη σκάλα, από μετοίκηση σε μετοίκηση, στις διάφορες μετατοπίσεις της και καθαρισμένη στο τέλος, ξανανεβαίνει στον ουρανό, όταν οι καθαρμοί κι οι εξαγνήσεις της έχουν πια τελειώσει.
Η σοφία εδρεύει στις ουράνιες σφαίρες… κατεβαίνει στη γη, καλούμενη από τις μεγάλες προσπάθειες των ανθρώπων, κι αναπτύσεται σιγα-σιγά ανάμεσά τους. Στους ναούς η υπέρτατη γνώση πρέπει να’ναι κλεισμένη, και τα ιερατεία είναι επιφορτισμένα με το να τη μοιράσουν ανάλογα με τις ανάγκες των ανθρώπων. Οι βασιλιάδες, ανατρεφόμενοι από τους ιερείς, κατανέμουνε μαζί τους, το προνόμιο των ανώτερων γνώσεων. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα, ώστε ο πολύς λαός να μην ξέρει την απόλυτη αλήθεια για το τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο, όπως π.χ. ανεξήγητα φαινόμενα (ΑΙΤΙΑ), ιστορικές αλήθειες, επιστημονικές ανακαλύψεις κλπ.. Αρχαία κείμενα που αγνοούνταν από τους περισσότερους ξαφνικά εμφανίζονται, άγνωστες πτυχές της ιστορίας ξετιλίγονται μπροστά μας, μόνο και μόνο γιατί πλησιάζει το «αναμενόμενο»! Το σύμπαν φωτίζεται και νέοι ορίζοντες ανοίγουν μπροστά μας.
Ο άνθρωπος εξελισσόμενος από τη γνώση στην επίγνωση, θα αισθανθεί ελάχιστος μπροστά στο απειροστικό μέγεθος του Θεού, αλλά θα αισθανθεί το ίδιο με τον Θεό όταν καταλάβει ότι το μοναδικό χάρισμα που οδήγησε στην Δημιουργία είναι η Αγάπη. Για να εναρμονιστεί ο άνθρωπος με την συμπαντική ταυτότητα του Υιού του Ανθρώπου, τη σχέση του με τον Πατέρα και το πανάγιο αιθερικό Πνεύμα, ώστε να οδηγηθεί μέσω επιστήμης και ηθικής στην Αλήθεια.
Η αρμονική σχέση του ανθρώπου με το Σύμπαν αντικατατοπτρίζεται στο γήινο επίπεδο της καθημερινής μας ζωής. Η καθημερινότητά μας αναβλύζει τα αισθήματά μας και τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε την φύση. Και ο τρόπος που φερόμαστε απέναντί της δεν είναι καθόλου σωστός και κάποια στιγμή θα νιώσουμε την οργή της. «ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ», έλεγαν οι πρόγονοί μας και αυτό έχει να κάνει και με το σεβασμό μας απέναντι στην φύση. Σήμερα ζούμε κάτω από την παγκόσμια εξουσία των πολυεθνικών εταιρειών και του χρηματιστηριακού κατεστημένου που έχουν ξεφύγει από το «μέτρο» και την προστασία του «καλού και αγαθού» που αφορούν στην προστασία του ίδιου του πλανήτη μας και πολλοί άνθρωποι παρασύρονται στην μανιά του κέρδους χωρίς να υπολογίζουν την καταστροφή που αφήνουν πίσω τους. Η Γη θα φέρει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με τη δίκαιη οργή της. Η ιστορία διδάσκει για βιβλικές καταστροφές στις οποίες άνθρωποι και πολιτισμοί θάβονται από την μανία της. Άραγε η επιστήμη θα σώσει τον άνθρωπο ή θα τον βοηθήσει να καταστραφεί; Στην αιθερική δίνη του χωροχρόνου του σύμπαντος οι χρονικοί κύκλοι (Αρχή και Τέλος) είναι αρκετά μεγάλοι, ενώ αντίθετα σε επίπεδο ανθρώπινου πολιτισμού συμβαίνουν πιο συχνά.
Η ΓΝΩΣΗ πρέπει να συνδέεται με την ΗΘΙΚΗ για ένα καλύτερο αύριο.
Ο παράδεισος μπορεί να βρίσκεται πάντα σε μια αιώνια, αιθέρια περιοχή, πέρα από το γνωστό καθημερινό μας κόσμο. Ίσως οι ρίζες μας να βρίσκονται πέρα από τον γαλαξία μας. Ωστόσο αρνηθήκαμε την υποταγή μας στην Μητέρα Γη και τον σεβασμό μας προς αυτήν. Μπορεί να πιστεύουμε ότι οι Πρώτοι Πατέρες ή Ανώτεροι Πρόγονοι, ήρθαν κάποτε από τον ουρανό και ήταν υπεύθυνοι για την ανάπτυξη αρχαίων πολιτισμών, αλλά μετά καταλάβαμε ότι εμείς οι ίδιοι αναπτύξαμε πολιτισμούς στο παρελθόν. Ίσως όλα να είναι μόνο απατηλά επινοήματα της φαντασίας μας αλλά και επανενφανίσεις μιας προηγούμενης ζωής προερχόμενες από το υποσυνείδητό μας. Ίσως η φανταστική μοίρα για την οποία ελπίζουμε να έχει χαραχτεί, από την αρχή στο ανθρώπινο πρόγραμμα.Είναι πιθανο,ότι οι «καταστροφείς του κόσμου» υπακούουν σε κυκλικούς νόμους.Παγκόσμιοι Κατακλυσμοί,επαναλαμβάνονται στην πάροδο των χρόνων.Κι όμως ενώ έχουν υπάρξει καταστροφές πολιτισμών,ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή ποτε δεν καταστράφηκε.Ο ίδιος ο άνθρωπος έχει σήμερα τη δυνατότητα να εξαλείψει ολόκληρους πολιτισμούς από το πρόσωπο της Γης.
Οι άνθρωποι στην σημερινή εποχή ποθούν να τα αποκτήσουν όλα,άμεσα και αυτόματα,από την τεχνολογία του αιώνα μας.Οι επιστήμονες,με αντάλλαχμα τα χρήματα και την φήμη,ανακαλύπτουν τελικά αυτό που ζητάμε.Το εμβόλιο για την θεραπεία κάποιας αρρώστιας κάνει το σώμα πιο τρωτό σε άλλες αρρώστιες.Τα μέσα συγκοινωνίας εκτός από ταχύτερη και άνετη μετακίνηση, επιφέρουν συνάμα και χιλιάδες θανάτους.Η ενέργεια που μέχρι σήμερα βασίζεται στη χρήση πετρελαιοειδών,που μολύνουν την ατμόσφαιρα με καταστρεπτική ταχύτητα.Η συνέχεια θα είναι η θερμοατομική ενέργεια και η μόλυνση της ατμόσφαιρας από τους καπνούς και τις αναθυμιάσεις θα αντικατασταθεί από τη ραδιενέργεια που προξενεί λευχαιμία και αναπηρίες.Θα έρθει μια μέρα που ο άνθρωπος δεν θα μπορεί να υπερνικήσει τις ανεξάντλητες δυνάμεις της φύσης.Μόλυνση,πυρηνικές βόμβες, υπερπληθυσμός και η αντίθεση στη φύση είναι σοβαροί κίνδυνοι,αλλά μπορούν να σαρωθούν από έναν τρομαχτικό σεισμό ή πλημμύρα,ή έναν κοσμικό κατακλυσμό.Το λιώσιμο των πάγων,από μόνο του φτάνει για να καλύψει με νερό πολλές χώρες της Γης.Ο Φρόυντ πιστευε,ότι ο Θεός και η θρησκεια βρισκονται στην πηγή της ανθρωπινης βαθιας νευρωτικής μανίας. Αυτό μπορούσε, θαυμάσια, να ήταν αλήθεια στο Μεσαίωνα,αλλα στη σημερινή εποχή,η μεγαλύτερη πίεση της ανθρωπότητας προέρχεται από τον φόβο της επιστήμης και της ανθρώπινης ενσάρκωσης της.
Ο παλιός μύθος,της απώλειας του γήινου παραδείσου και του δέντρου της γνώσης, του καλού και του κακού, εχει επανεμφανιστεί στον καιρό μας,σαν μια σοβαρή και τρομερή προειδοποίηση.Σε μια παγκόσμια συνείδηση και ηθική,που δεν μπορεί να παραβιαστεί με την ατιμωρησία.Στην δικτατορία του χρήματος και στον έλεγχο της προηγμένης τεχνολογίας που ασκείται από πολιτικούς και «πολυεθνικές»,με μοναδικό ενδιαφέρον τη διασφάλιση των προσωπικών τους συμφερόντων και με τη λίγο-πολύ συνειδητή βοήθεια των επιστημόνων,οι οραματιστές τρομάζουν από τα «σημεία των καιρών»,που μας προειδοποιούν για το επερχόμενο τέλος του κόσμου.Η ανθρώπινη φύση – ευτυχώς ή δυστυχώς – δεν αλλάζει. Θα μπορούσαν άραγε, οι σκοτεινότερες στιγμές της ιστορίας να δείξουν μια τάση αναβίωσης στο μέλλον; Ίσως κάποια γεγονότα του παρελθόντος θα επαναληφθούν ή όχι, κι αν ναι θα είναι χειρότερα ή καλύτερα από το παρελθόν; Αυτό συμβαίνει, επειδή η ανθρώπινη συνείδηση που ευθύνεται για τη γέννησή τους, θα είναι πάντα η ίδια, γνωστή κι από το παρελθόν ανθρώπινη συνείδηση. Αν αυτό αληθεύει τότε ο καλύτερος τρόπος προφύλαξης είναι η αλλαγή της ανθρώπινης συνείδησης, ώστε να μπορέσουμε να αποτρέψουμε μια πιθανή καταστροφή στο άμεσο μέλλον (π.χ. ένας πόλεμος, μια φυσική καταστροφή, το όριο της φτώχειας στον πλανήτη, η ανυπαρξία της δικαιοσύνης και η εκμετάλευση των ανθρώπων από μερικούς ).
Ο σεβασμός στον άνθρωπο και τη φύση αποτελούν το μέγιστο αγαθό. Θα πρέπει να προσπαθούμε για ένα καλύτερο και πιο ασφαλές μέλλον. Τώρα,στον καιρό μας της αποκάλυψης,παράξενες σκηνές συμβαίνουν στον αέρα,οι άνθρωποι αγωνίζονται να γνωρίσουν την αλήθεια και τα έγκατα της γης ανοίγουν,για να αποκαλύψουν μυστικά,που ηταν κρυμμένα για χιλιάδες χρόνια.Για χρόνια,η Γαία,η Μάνα Γη δίνει ζωή σε ταριχευμένα νεκρά έμβρυα ανθρωποειδών όντων και σε ανθρώπους αρχαιοτάτων χρόνων,φέρνοντας στο προσκήνιο βυθισμένες πόλεις, που για την παρουσία τους δεν υπήρχε προηγούμενο ούτε υποψία δίνοντας στιγμιαίες σκηνές μέσα στις σκισμές των εγκάτων της, φανταστικών οραμάτων τόσο πραγματικών όμως, που μέσα στο παραλήρημα που μας δημιουργούν, μας προιδεάζουν για το τι έγινε και τι θα συμβεί στο μέλλον. Κι από την άλλη στην σημερινή εποχή υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι ‘οι πόλεμοι είναι εφαλτήρια γεωγραφικής ανάπτυξης και οικονομικής ευμάρειας’.Αυτοί,που η λογική τους ξεφεύγει από τον συνήθη τρόπο σκέψης ενός μέσου ανθρώπου.Λογική που μπορεί να βρεί κανείς στα ΤΗΙΝΚTANKS (Τράπεζες Σκέψης) διαφόρων Πανεπιστημίων και Ιδρυμάτων,όπου συσσωρεύονται χιλιάδες σενάρια για το μέλλον της ανθρωπότητας και τα γεωπολιτικά σημεία ‘κλειδιά’ σ’όλα τα μήκη της Γης.
Και επειδή σήμερα είναι αναδιαμφισβήτητα γνωστό ότι η πραγματική ιστορία είναι αλλιωμένη από την συμβατική ιστορία,που έχει δημιουργήσει μια «εικόνα» κατά τα πρότυπα «συμφωνιών»,αυτών που ελέγχουν τα ηνία των πολιτισμών,και που σαφώς,εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Χρειαζόμαστε ένα παραμέρισμα της κουρτίνας που ο συμβατικός κόσμος έχει τραβήξει μπροστά στα μάτια μας,μια νέα και μεγάλη προέκταση του οπτικού μας πεδίου,του πεδίου παρατήρησης. Χρειαζόμαστε νέους τρόπους μετάδοσης των πραγμάτων που θα αντιληφτούμε και θα κατανοήσουμε. «Αυτό θα σημαίνει μια ριζική αναθεώρηση ενός μεγάλου μέρος των γνώσεων μας και των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα». Μια τέτοια αναθεώρηση δεν συμφέρει κανέναν από αυτούς που χειρίζονται τις λειτουργίες των καθημερινών συστημάτων,και επιπλέον,οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι διαθετιμένοι να εγκαταλείψουν το μικρό,σίγουρο και «ασφαλές» νησί τους,για να εξερευνήσουν τα αβέβαια νερά ενός νέου ωκεανού… Σημερα η επιστημη,είναι ο «δια μαγείας θεός» του πολιτισμού. Ο άνθρωπος έχει κάνει τεράστια αλματώδη βήματα στην τεχνολογία και στον πολιτισμό του,μέχρι σήμερα. Το παράλογο είναι ότι από την μια η επιστήμη που αν εξαφανιζόταν θα έφτανε το τέλος του κόσμου από την άλλη ο κόσμος κινδυνεύει να καταστραφεί εξαιτίας της επιστήμης. Οι αδιάκοπες απαιτήσεις του ανθρώπου και οι δίπολες λύσεις έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση σοβαρής κοινωνικής και ψυχικής ανισορροπίας. «…ίσως είναι κάποιες στιγμές που η αληθινή γνώση πρέπει να θριαμβεύσει ακόμα και αυτής της λογικής…».Κι όμως,μια φιλεύσπλαχνη καρδιά αξιζει περισσότερο από τη μεγαλύτερη δυνατή διάνοια!
Όπως είπε ο Ερμής Τρισμέγιστος: «ότι είναι επάνω είναι σαν αυτό που είναι κάτω, και ότι έχει γίνει είναι σαν αυτό που θα γίνει». Η αντίληψή μας για το άπειρο ίσως κάποτε μας επιτρέψει να καταλάβουμε, πως όλα βρίσκονται μέσα σ’όλα. Η εικόνα της τελειότητας βρίσκεται παντού, είναι ο κόσμος γύρω μας. Αν όλα είναι μέσα σε όλα, ότι είναι από πάνω, είναι όπως και το κάτω. Αυτή η έκφραση είναι ένα από τα κλειδιά της μύησης, που όμως έχει καταπολεμηθεί από πολλούς. Το Σύμπαν είναι ένας οργανισμός, ένας χορευτής που πρέπει να είναι ολότελα αρμονικός. Η μουσική αρμονία περιέχει μέσα της, τους ήχους της μελωδίας που συνθέτουν το σύμπαν από την Αρχή μέχρι το τέλος, από το φώς στο σκοτάδι και από το σκοτάδι στο φώς.
«Στο σκοτάδι βρίσκονται παρατεταγμένες οι πηγές και όλων τα πέρατα, οδυνηρά και μουχλιασμένα, που ακόμα και οι θεοί τα μισούν, της σκοτεινής γης, του νεφελώδους Τάρταρου, της ατρύγητης θάλασσας και του έναστρου ουρανού. Μεγάλο χάσμα, που ακόμα και σ’ένα χρόνο (μέσα στο οποίο αποδίδονται οι καρποί) δεν θα μπορούσες να φτάσεις στον πάτο του, αν περνούσες πρώτα απ’τις πύλες. Η οδυνηρή όμως θύελλα εδώ κι εκεί θα σ’έριχνε η μια πάνω στην άλλη. Πράγμα, που είναι τρομερό ακόμα και για τους αθάνατους θεούς. Ασυνήθιστο πράγμα αυτό. Και η οικία της φοβερής Νύχτας βρίσκεται εκεί σκεπασμένη με μαύρα σύννεφα. Ο γιος του Ιαπετού μπροστά απ’αυτές τις πύλες στηρίζει όρθιος κι ακούνητος το μεγάλο ουρανό με το κεφάλι του και τ’ ακούραστα χέρια του, εκεί που η Νύχτα ανταμώνει με την Ημέρα και χαιρετιούνται περνώντας το μεγάλο χάλκινο σκαλοπάτι. Η μεν μία θα κατέβει για να πάει στο σπίτι της, η δε άλλη βγαίνει προς τα έξω, χωρίς ποτέ να τις δέχεται το σπίτι και τις δυο μαζί. Η μεν μία έχει το φώς, που όλα τα βλέπει, γι’αυτούς που βρίσκονται πάνω στη γη, η δε άλλη έχει τον Ύπνο, τον συγγενή του Θανάτου, η Νύχτα η φοβερή, που είναι σκεπασμένη με σκοτεινά σύννεφα.Εκεί έχουν το σπίτι τους και τα παιδιά της σκοτεινής Νύχτας, ο Ύπνος και ο Θάνατος, που είναι φοβεροί θεοί. Ο Ήλιος ο φωτεινός ποτέ δεν ρίχνει τις ακτίνες του σ’αυτούς, ούτε όταν ανεβαίνει στον ουρανό, ούτε όταν κατεβαίνει απ’αυτόν. Ο ένας απ’αυτούς (0 Ύπνος) τριγυρνά ήρεμος τη γη και τα πλάτη της θάλασσας μειλίχιος με τους ανθρώπους, του άλλου η καρδιά είναι σιδερένια και η ψυχή του χάλκινη αλύγιστη μέσα στα στήθη του». ( ΗΣΙΟΔΟΥ«Θεογονία» ).
«Ύει μεν ο Ζεύς,εκ δ’ οράνω μέγας χείμων,πεπάγασιν δ’ υδάτων ρόαι» «Βρέχει ο Ζεύς, μεγάλη θύελλα έρχεται απ’τον ουρανό, πάγωσαν τα ρυάκια των υδάτων». ( ΑΛΚΑΙΟΣ, απος. 34)
«Κι όταν θα πάρει ο άνεμος και πάλι τον Απόλλωνα, γαλήνιος και μεγάλος, απάνω από τη γη, καθώς αιφνίδια υψώνονται οι αιτοί μαζί, κι ωστόσο ακολουθά ο καθένας την τροχιά του στην ίδια μέσα ζέστα αδερφωμένοι – όμοια, απ’την ίδιαν Απολλώνεια φλόγα, την μυστικήν ανάβοντας ορμή τους, θε να υψωθούν και οι ήρωες προς τον ήλιον όλοι μαζί, το φως να κοινωνήσουν στο απέραντο». ( ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ).
Ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο από αγάπη! Κι όμως οι άνθρωποι πολλές φορές χρησιμοποίησαν το όνομα του Θεού για να επιβάλλουν το «εγώ» τους: «Εξοντώστε τους όλους! Ο Θεός θ’αναγνωρήσει τους δικούς του!» Τέτοιος θεός δεν έχει θέση ανάμεσα σε πολιτισμένους ανθρώπους. Όταν ανοίγει το «βιβλίο» της Γνώσης, οι άνθρωποι γίνονται πραγματικά ελεύθεροι! Όταν όμως δεν συμβαίνει αυτό, τότε η «Αλήθεια» θα αποκοιμηθεί, με το ανάκτορό της να βρίσκεται πάντα μές στο αγκάθινο στεφάνι της. Ο «νούς» που οδηγεί την εξέλιξη των κόσμων, αφήνει πάντα «μνημεία» που είναι φάροι για τους ανθρώπους. Άλλοι παραμένουν τυφλοί, ενώ άλλοι θέλουν να δούν… τότε ο δρόμος ανοίγεται μπροστά τους… και νιώθουν την απόλυτη ελευθερία… αλλά με υπευθυνότητα και σωστή συνείδηση. Κι όταν δεν απομένει πιά ούτε ένας «δίκαιος», τότε το βιβλίο κλείνει… ο κόσμος σαρώνεται και τελειώνει… για να ξεκινήσει από την Αρχή…
Η ύψιστη μύηση ποτισμένη από την εκπόρευση του θεικού «νού» έγινε ιερή και απαραβίαστη, οι άνθρωποι για να έχουν στην διάθεσή τους την «απόλυτη γνώση» πρέπει να εναρμονιστούν με την έννοια της «δικαιοσύνης και της ηθικής», σε κάθε αντίθετη περίπτωση θα είναι απαραίτητο το ερμητικό σφράγισμα. Τα μυστήρια της αρχαιότητας που κρύβουν την «γνώση» (Καβείρια Μυστήρια, Ελευσίνια Μυστήρια, Ισιακά Μυστήρια) είναι ακόμα πολύ μακριά από το να τα κατανοήσουμε και να τα εξηγήσουμε απόλυτα. Πάντως ο βασικός σκοπός της «ισιακής μύησης» είναι το «γνώθι σ’αυτόν», γιατί όποιος δεν ξέρει το μυστικό του όνομα, το όνομα του δικού του «Κά», δεν μπορεί να είναι κύριος του εαυτού του. Στην αρχαία Αίγυπτο, πίστευαν, ότι με μαγικό τρόπο, «το σύμβολο δημιουργεί το πράγμα, και η λέξη το γεγονός». Αν εκφράσει κανείς κάτι, τελετουργικά, θα υλοποιηθεί με μαγικό τρόπο Αυτό αποτελεί την αιγυπτιακή θεωρία της «φωνής που αναδύεται» (πέρ Κερού), που είναι απλώς το δόγμα του «Λόγου». Τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει, πριν πάρει όνομα. Το όνομα είναι μια από τις πλευρές του «Κά», δίνει ζωή στο σώμα που μπαίνει. Αυτό που παύει να έχει πιά όνομα, παύει να υπάρχει. Το να ακρωτηριάζεις την εικόνα ενός όντος και ταυτόχρονα να εξαφανίζεις το όνομά του, είναι σαν να το εξολοθρεύεις για πάντα, καταστρέφοντας και τη γήινη και την ουράνια ζωή του.
Γι’αυτό το λόγο, οι χριστιανοί επίσκοποι διέταξαν να ακρωτηριαστούν συστηματικά τα «ζωντανά αγάλματα» των Αιγυπτίων, που είχαν περάσει από τις τελετές του ανοίγματος του στόματος και των ματιών, και να σβηστούν τα ονόματά τους.Αν κατά την διάρκεια παράστασης ενός «μυστηρίου», ένα ζωντανό πλάσμα (ή το ομοίωμά του) παίζει τον ιστορικό ρόλο ενός θεού ή ήρωα, ταυτίζεται μυστηριακά με τον τελευταίο, με την προυπόθεση ότι έχει το μυστικό του όνομα. Το μυστικό αυτό όνομα, είναι εκείνο που μια μητέρα δίνει στο παιδί της τη στιγμή που γεννιέται και, συνήθως, δεν το ξέρει ούτε το πλάσμα που το φέρει. Ξέροντας το όνομα του «Κά» ενός θεού, μπορεί κάποιος να γίνει κύριός του. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, ο θρύλος της κόμπρας της Ίσιδας έχει περισσότερο ενδιαφέρον από το μύθο του ερπετού στη Γένεση. Η θεά της «σοφίας», Αθηνά κρατά γερά φυλαγμένη την Γνώση… μπορεί ο Προμηθέας να ξεγέλασε τον Δία για να την ξαναδώσει στους ανθρώπους, αλλά το πλήρωσε ακριβά… στη συνέχεια ο δίκαιος Ηρακλής πήγε στο «Κήπο των Εσπερίδων», για να κόψει τα μήλα «γνώση» από το δέντρο της «σοφίας» για να την ξαναδώσει στους ανθρώπους… και ελευθέρωσε τον Προμηθέα… αλλά στην συνέχεια η αλήθεια διαστρεβλώθηκε και δώθηκε αλλιωμένη στους ανθρώπους προς όφελος μερικών…
Η επιγραφή που αναφέρει ο Πλούταρχος ότι βρέθηκε σε ένα άγαλμα σ’ένα ναό της Σάιδας και ανήκει στην Ίσιδα (Αθηνά) παραμένει ακόμα αληθινή: «Είμαι ότι έχει υπάρξει και θα υπάρχει και κανένας θνητός δεν έχει ξεσκεπάσει ακόμα το χιτώνα μου». Ο Πλούταρχος, κάνει μία ακόμη αναφορά στο έργο του «Θησεύς» (από τους «Βίους παραλλήλους»), όπου λέγει ότι κατά την εορτή των Παναθήναιων, τα οποία γιορτάζονται απ’τα πανάρχαια χρόνια του Θησέως, μεταφερόταν ο κυανόλευκος πέπλος της θεάς Αθηνάς στην Αθήνα. Αυτό γινόταν προς ανάμνηση του γεγονότος, κατά το οποίο η θεά Αθηνά κατενίκησε τους Άτλαντες (Ατλαντίδα). Η θεά Αθηνά εκφράζει την Γνώση και την Σοφία, με την ιδιότητα της απονομής της δικαιοσύνης σε αντίθεση με τους Άτλαντες που τιμωρήθηκαν για την ασέβειά τους και την αλαζονεία τους. Η υπέροχη εκείνη πολιτεία της Ατλαντίδος έφτασε στο σημείο να καταστραφεί λόγω πτώσης των κατοίκων της απ’τους νόμους, που θέσπισε ο θεός Ποσειδών. Πάντως από τη λατρεία της θεάς Ίσιδας (Αθηνάς), γεννήθηκαν πλήθος έργα τέχνης, μερικά από αυτά εξαιρετικής ομορφιάς. Στη μακροχρόνια πορεία της η λατρεία της θεάς πέρασε από ποικίλες φάσεις, με διάφορες ταυτίσεις… (όπως άλλωστε συνέβει με όλους τους ποικιλόμυθους Ελληνικούς θεούς). Πολλοί αρχαίοι Ναοί και πολλά αρχαία χειρόγραφα καταστράφηκαν από τους μετέπειτα χριστιανούς, όπως ο Πατριάρχης Θεόφιλος, το 391 μ.Χ., να παραδίδει στις φλόγες το Σαραπείο, τον μεγάλο ναό της Αλεξάνδρειας, δίνοντας το παράδειγμα και για πολλές άλλες τέτοιες «σκοτεινές» πράξεις, με συνέπεια την καταστροφή ανεκτίμητων μνημείων του αρχαίου πολιτισμού!
Η περίφημη επιγραφή των Τυρρηνών – Ετρούσκων στην «Χρυσή σαλαμάνδρα», όπου στη βάση της υπάρχει μια επιγραφή στα Ελληνικά που λέγει: «Τω Ζηνί Απολλόδωρος. Φεύγων μεν το κακόν ουκ αν τις νικώη, απαντών δε», δηλαδή, «Προς τον Δία, ο Απολλόδωρος.Δεν μπορεί κάποιος να νικήσει το κακό αποφεύγοντάς το, αλλά μόνον αντιμετωπίζοντάς το». Χαρακτηριστικά δε, τα λόγια του Δία όταν νίκησε τον Τυφώνα, κατά την Γιγαντομαχία, όπως μας τα μεταφέρει ο Νόννος στο έργο του (Διονυσιακά – Γιγαντομαχία) : «Ωραίο μιμητή βρήκε ο γέροντας Κρόνος, Τυφώνα! Η Γη με δυσκολία εγκυμόνησε, το μεγάλο απόγονο του Ιαπετού. Όπως και να’χει, αν και είχες ακόλαστο νού, αν και με ελπίδες απατηλές επιτέθηκες στον Όλυμπο, θα σου φτιάξω, άτυχε, κενοτάφιο και σαν ύστατο λόγο πάνω στον τύμβο του τάφου σου, ακόλαστε, θα χαράξω αυτό : ¨Αυτός εδώ είναι ο τάφος του Τυφώνα, του γιού της Γης, τον οποίο κάποτε, επειδή με πέτρες τον ουρανό χτυπούσε, κατέκαψε η ουράνια φωτιά¨».
«Ελλήνων τους νομιζομένους σοφούς δι’ αινιγμάτων πάλαι και ουκ του ευθέος λέγειν τους λόγους». (ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ ο ΠΕΡΙΗΓΗΤΗΣ: «Αρκαδικά»,8,3) «Στα παλαιά χρόνια οι Έλληνες, που θεωρούντο σοφοί δεν μιλούσαν ευθέως, αλλά με αινίγματα».
Ύπαρξη Γιγάντων αναφέρει ο Όμηρος (Οδύσσεια, η53), όταν η Αθηνά πληροφορεί τον Οδυσσέα περί της ιστορίας των Φαιάκων στην Σχερία, λέγοντας μάλιστα πως οι γίγαντες απωλέσθησαν δύο γεννέες πρίν από τον Αλκίνοο. Αυτό συνδιαζόμενο με την υψηλή τεχνολογία των Φαιάκων στην Σχερία (πλοία που ταξίδευαν με αυτόματο πιλότο – αφού με την σκέψη σου σε πήγαιναν όπου ήθελες – όπως αναφέρεται στο αρχαίο κείμενο), δείχνει ότι πρόκειται για παράδοση του προκατακλυσμιαίου πολιτισμού. Θα ήθελα εδώ να επισημάνω ότι σε κονσόλες πλοήγησης ιπτάμενων δίσκων (όπως υπόθεση Ρόσγουελ-ΗΠΑ) που έχουν βρεθεί, υπήρχαν στο σύστημα πλοήγησης εγχαράξεις στο σχήμα χεριών που αποδύκνειε ότι τα πλάσματα που οδηγούσαν το σκάφος, ήταν μέρος της μηχανής, δηλαδή, το οδηγούσαν με τη σκέψη τους. Επίσης, όταν εξέταζαν αυτά τα όντα (Γκρίζοι), τράβηξαν ένα βλέφαρο στο μάτι, το οποίο συγκέντρωνε το φως για να βλέπουν στο σκοτάδι, σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που είχαν πρόσβαση στα απόρρητα των ΗΠΑ. Φυσικά αυτά τα όντα δεν είχαν σχέση με ανθρώπους (εποχή του Αλκίνοου), ωστόσο μπορεί να αποτελούν ότι περίσσεψε από την εποχή των Γιγάντων (γενετικές παρεμβάσεις και μεταβολές). Λέγεται ότι μετά την επαφή των ΗΠΑ με αυτά τα όντα αναπτύχθηκε η τεχνολογία τους (αφού και οι οπτικές ίνες είναι αποτέλεσμα αυτής της Γκρίζας τεχνολογίας, μεταξύ των άλλων).
Στην Βίβλο (Γένεσις, στ 1-4), ενώ απαριθμούνται ονόματα με γενεαλογική σειρά, από τον Αδάμ έως τον Νώε, ξαφνικά, όλως περιέρως αναφέρονται Γίγαντες επι γης, αλλά και Υιοί του Θεού που σμίγουν με τις θυγατέρες των ανθρώπων, από όπου προέρχονται οι ξακουστοί άνδρες των αρχαίων χρόνων. Αυτά προφανώς προέρχονται από ελληνικά κείμενα. Γί-γας είναι ο Γηγενής, ο γήινος. Οι Ήρωές μας είναι Διο-γενείς… ΕΛ-ΛΑΣ είναι η Χώρα του Ήλιου, η Χώρα του Φωτός, και ΕΛΛΗΝ είναι ο Ελλάνιος – Φωτεινός άνθρωπος αυτής της χώρας, ο Φωτεινός Νούς!
Σήμερα οι άνθρωποι έχουν τα μέσα και τον πολιτισμό για μια καλύτερη ζωή. Και για να επιτευχθεί απόλυτα αυτό η ουσία παραμένη αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων, υπενθυμίζοντας το ρητό: «Ε» «ΓΝΩΘΙ Σ’ΑΥΤΌΝ» «ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ», όπου «Ε» = ΕΙ (β’ πρόσωπο του ρήματος Ειμί, που σημαίνει: Υπάρχεις, συ εί ο Θεός). Ο σεβασμός όμως στους νόμους που διέπουν το σύμπαν θα πρέπει να είναι απόλυτος. Κάθε παραβίασή τους θα έχει αρνητικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Αν φερθούμε με ευγένεια στους νόμους αυτούς, το σύμπαν θα μας το ανταποδώσει.
Ζούμε σ’έναν κόσμο που κάποτε, κάποια στιγμή, αναπόφευκτα τον εγκαταλείπουμε.Η ανθρώπινη ζωή είναι τόσο λίγη, που σε σχέση με την ηλικία της Γης και του Σύμπαντος γενικότερα είναι μηδαμινή. Είναι ένα ταξίδι ζωής σε αυτή την διάσταση, μια στάση, για να συνεχίσουμε κάπου αλλού, στο άγνωστο. Γι’ αυτό το άγνωστο μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Μαρτυρίες κάποιων που να γύρισαν από μια άλλη ζωή δεν έχουμε τουλάχιστον τεκμηριωμένες. Ωστόσο πολλοί άνθρωποι που ένιωσαν κάποια στιγμή το άγγιχμα του θανάτου, αλλά μπόρεσαν να ξαναγυρίσουν, αναφέρουν ότι έβλεπαν το σώμα τους από ψηλά, ενώ ένα φως τους τύλιγε,και, ένα φωτεινό τούνελ ανοίγονταν μπροστά τους, ενώ ταυτόχρονα ακουγόταν μια υπέροχη ουράνια μελωδία. Αυτή τουλάχιστον είναι η πιο κοινή εμπειρία που περιγράφεται από πολλούς ανθρώπους. Το θέμα όμως είναι ότι κανένας δεν γύρισε ποτέ από τον τάφο του να μας πεί, αρκετά πειστικά, πως είναι στον άλλο κόσμο. Αυτό το άγνωστο, μπορούμε να το παρομοιάσουμε με τον ορίζοντα συμβάντων που υπάρχει γύρω από την μαύρη τρύπα. Ότι παγιδεύεται εκεί, χάνεται για πάντα μέσα στην μαύρη τρύπα, κι αν κάποτε βγεί από κει μέσα, τότε θα πρέπει να πιστέψουμε πραγματικά στα φαντάσματα.
Σήμερα η επιστήμη έθεσε στα χέρια των πολιτικών ηγετών σύγχρονη τεχνολογία. Κοιτάζωντας πίσω μερικά χρόνια, ας πούμε το 1942, και συγκρίνοντας το με το σήμερα – ατομικές και υδρογονικές βόμβες, διαστημόπλοια που στάλθηκαν στους πλανήτες, χαραυγή της εποχής των ηλεκτρονικών υπολογιστών, και πολλές άλλες μεταβολές – βλέπουμε ότι η επιστημονική πρόοδος προχωρεί πολύ γρήγορα για να μπορέσουμε να μαντέψουμε που θα βρίσκεται η επιστήμη και οι εφαρμογές της, σε μερικά χρόνια.Η επιβίωση μπορεί μάλιστα να απειληθεί , από τους ίδιους τους ανθρώπους.Μπορεί να έχουμε μάθει να ζούμε με τις απειλές του πυρηνικού και χημικού πολέμου, αλλά η επιβίωση μπορεί να απειληθεί πραγματικά από την ίδια την επιστήμη!
Ομάδες ερευνητών στην Αμερική και στην Ρωσία προσπαθούν να συμπυκνώσουν την ύλη, ένα εκατομμύριο φορές περισσότερο, και να φτάσουν στην πυκνότητα των λευκών νάνων. Κι αυτό δεν σταματά! Μια τέτοια ακραία πιθανότητα, όπως η κατασκευή «μαύρων τρυπών», απέχει πολύ από την καθημερινή μας σκέψη. Γι’ αυτούς, είναι ένας συναρπαστικός και ανησυχητικός κλάδος, όπου παρουσιάζονται προκλήσεις, που κάνουν το συνηθισμένο κόσμο τους να εξαφανίζεται και να αντικαθίσταται από μια ανακατεμένη χώρα. Κι όμως, θα μπορούσαν να κάνουν τον κόσμο μας να εξαφανιστεί στ’αλήθεια και να καταβροχθιστεί από μια μαύρη τρύπα; Αν μία μικρή τρύπα κατασκευαστεί στη Γη και ριχτεί από αμέλεια ή εσκεμμένα, θα βυθιστεί γρήγορα στο κέντρο της Γης, όπου θ’αρχίσει αμέσως να καταβροχθίζει τη Γη με μεγάλη σφοδρότητα. Δε θα υπάρξει κανένας απολύτως τρόπος να τη σταματήσουμε. Εδώ ερχόμαστε στο βασικό πρόβλημα των μελλοντικών ερευνών σ’αυτό τον κλάδο. «Η Μαύρη Τρύπα είναι το έσχατο όπλο της μέρας της κρίσεως». Όσο και να επιμένουν οι ερευνητές σ’αυτό το κλάδο ότι θα ‘ναι πάντοτε αδύνατο να φτιάξουμε μια μαύρη τρύπα, στα κρυφά ή ακόμα και στα φανερά, απλά ποτέ δεν θα είναι δυνατό να προβλέψουμε τώρα τι μπορεί και τι δεν μπορεί να γίνει σ’αυτό τον κλάδο μετά από μερικά χρόνια.
Για να μπορέσουμε να ακολουθήσουμε αυτό το σύστημα, μέσα από την εξέλιξή του, θα πρέπει να μάθουμε κάτι για τους νόμους που διέπουν την ύλη, αν μπορεί να ονομαστεί ύλη ακόμα, μ’ αυτή την τεράστια πυκνότητα. Χωρίς αμφιβολία, η μορφή που θα πάρουν αυτοί οι νόμοι, θα απέχει πολύ από οτιδήποτε ξέρουμε ή έχουμε κάποια ιδέα σήμερα. Αλλά πρέπει να υπάρχουν μερικοί κανόνες, γιατί, ακόμα κι αν το πλήρες Χάος διέπει την κίνηση σε αυτή την κατάσταση, τότε τουλάχιστον αυτό θα ήταν νόμος. Πρέπει όμως να είμαστε προσεχτικοί, όταν κάνουμε γενικές δηλώσεις, για το τι μπορεί ή δεν μπορεί να γίνει σ’αυτά τα ζητήματα. Πρίν από την ατομική βόμβα, δεν υπήρχε η παραμικρή ιδέα για την ύπαρξη μιας τέτοιας δύναμης και, ακόμα, δέκα χρόνια πρίν από την κατασκευή της, ένας διάσημος φυσικός είπε πως ήταν αδύνατο να φτιαχτεί τέτοια βόμβα. Αν κάποια στιγμή στο μέλλον δημιουργηθεί μια μαύρη τρύπα, τα μόνα χρήσιμα ελεγχόμενα σημεία της είναι: η μάζα της, η περιστροφή της και το ηλεκτρικό φορτίο της. Μόνο η χρήση του φορτίου της θα την εμποδίσει να βυθιστεί στο κέντρο της Γης και να μας καταστρέψει.
Αν κατασκευαστεί με το μέγιστο δυνατό ηλεκτρικό φορτίο, θα μπορούσε να συγκρατηθεί από μία δύναμη ηλεκτρικού πεδίου, ίση με εκατό χιλιάδες βόλτ ανά εκατοστό. Η δύναμη ηλεκτρικού πεδίου είναι ανεξάρτητη από τη μάζα της μαύρης τρύπας και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, καθώς η μαύρη τρύπα γίνεται βαρύτερη, αυξάνεται και το ηλεκτρικό φορτίο που μπορεί να βαστάξει. Αυτό αυξάνει την αντίδραση της φορτισμένης μαύρης τρύπας προς ένα ηλεκτρικό πεδίο.Ένα ηλεκτρικό πεδίο με τόση δύναμη μπορεί να παραχτεί και ακόμα να διατηρηθεί. Μια από τις σοβαρότερες δυσκολίες στη διατήρηση των παροχών υψηλής τάσης προκύπτει κατά την κατάρρευση του μονωτικού υλικού που περιβάλλει τα καλώδια υψηλής τάσης. Το καλύτερο υλικό προς χρησιμοποίηση θα ήταν το εντελώς τίποτε «κενό», αφού τότε το πρόβλημα της ηλεκτρικής κατάρρευσης θα λείπει σχεδόν εντελώς. Ένας δισκοειδής τύπος ηλεκτρικού πεδίου θα πετύχαινε την αναγκαία σταθερότητα.Ωστόσο θα χρειάζονταν πολλές προφυλάξεις ασφαλείας για να εμποδιστεί τυχόν βλάβη του μηχανισμού συγκράτησης. Αυτή μπορεί να είναι και η βάση για τον τελικό προωθητήρα πυραύλων. Το σίγουρο είναι ότι ο άνθρωπος στο μέλλον θα κάνει κι άλλες σπουδαίες ανακαλύψεις, το μυστήριο όμως της μαύρης τρύπας, φαίνεται να είναι απόλυτο,ποτέ δεν θα ανακαλυφτεί τι συνβαίνει πραγματικά μέσα σε αυτή.
Ο ουράνιος τάφος, μέσα σ’ένα ορίζοντα συμβάντων, τουλάχιστον για την ύλη, είναι οριστικός. Οι μαύρες τρύπες έχουν σημαντικές επιπτώσεις για τους ανθρώπους σ’αυτά τα επίπεδα επιβίωσης, αθανασίας και διαλεκτικής. Έχουν, παραπέρα σχέση με την αναζήτηση του ανθρώπου για νόημα, όταν αντιμετωπίζει το άπειρο. Ίσως έρθει μία μέρα που τέτοιες απαντήσεις θα θεωρούνται ότι θα είναι η τελευταία λέξη. Παρόλο που ούτε κι αυτό δε θα ‘ναι ποτέ σίγουρο. Αν κάποια στιγμή κατανοήσουμε το μυστηριώδες σύμπαν, η μαύρη τρύπα θα παραμένη ιδιόρυθμη.Προκαλεί τόσο μεγάλες διαστρεβλώσεις του χώρου και του χρόνου, ώστε οι βασικές ιδιότητες τους παίρνουν μια σαφή μορφή. Αλλά, η ίδια η μαύρη τρύπα φέρνει μαζί της περισσότερες δυσκολίες, αν και αυτές από τη μια φωτίζουν τις αντιλήψεις μας για το χρόνο, το χώρο, την αιτιότητα, την αρχή και το τέλος του σύμπαντος, από την άλλη είναι δυνατό να καταλάβουμε διάφορες απόψεις της εξέλιξης του ανθρώπου κατά το παρελθόν: οι θεοί, και οι σχέσεις του ανθρώπου με αυτούς, η ανάπτυξη και εξέλιξη των αρχαίων πολιτισμών, οι εμπειρίες αθανασίας, η φύση και ο χαρακτήρας του καλού και του κακού, η εξυψωμένη θέση του Κρόνου στα Πάνθεα των αρχαίων μυθολογιών, αλλά και η νίκη του Δία έναντι του Κρόνου, που τον εξίψωσε σε Ανώτατο Άρχων του Φωτός στο αστρικό στερέωμα, κλπ. Καθώς το μέλλον διαγράφεται ισχυρό μπροστά μας προσδιορίζεται όλο και πιο ξεκάθαρα. Είναι το μέλλον το δικό μας και όλων όσων βρίσκονται γύρω μας. Είμαστε ενωμένοι με το Σύμπαν, εφ’ όσον είμαστε εκδηλώσεις ενέργειας, όπως είναι και το υπόλοιπο σύμπαν. Η ενότητά μας με τον κόσμο θα μας επιτρέψει να δεχτούμε οποιαδήποτε τύχη προορίζεται για μας.Πρέπει να είμαστε ταπεινοί μπροστά στους νόμους του σύμπαντος, και ιδιαίτερα σ’ εκείνους τους νόμους που διέπουν το σύμπαν των μαύρων τρυπών. Η τελική μας μοίρα είναι η κατάρρευση.Πέρα απ’ αυτό, βρίσκεται ακόμα το άγνωστο μέρος του απείρου. Άλλωστε, πρέπει να κυνηγήσουμε την πιο «Απόμακρη Νύχτα», για να το μάθουμε…
Το σύμπαν είναι γεμάτο από βίαιες πράξεις,κακά προαισθήματα,φριχτές αποκαλύψεις και από ανεξερεύνητα μυστήρια.Μπορούμε να ζήσουμε και να πεθάνουμε, χωρίς να σηκώσουμε τα μάτια μας στον ουρανό, νιώθοντας ασφαλείς στην Γη.Αλλά αυτό δεν αρκεί.Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε την αντίληψή μας για το γύρω κόσμο μας και ιδιαίτερα για τα βασικά προβλήματα της ύπαρξης και τα αναπάντητα ερωτήματα του σύμπαντος.Για οτιδήποτε κάνουμε, πρέπει να συμβιβαστούμε με το άπειρο, πρίν μπορέσουμε να δράσουμε.Η επιθυμία για επιβίωση, με οποιαδήποτε μορφή, είναι απόλυτα ουσιαστική για τη συνεχή ύπαρξή μας, ακόμα και μετά τον θάνατο.Στον Ινδικό νού, η μετενσάρκωση είναι η επικρατέστερη εκδήλωση της πίστης στην αθανασία.Αυτή προσφέρει μια εξήγηση της ανισότητας, μέσα στην οποία γεννιούνται οι άνθρωποι σε τούτη τη ζωή, κι έναν τρόπο να ανακουφιστούν απ’αυτή με τις κατάλληλες ανταμοιβές στην επόμενη ζωή.Γιατί, η ζωή που ζούμε σήμερα προέρχεται από το νόμο του «κάρμα».
Οι συνέπειες της στάσης και της συμπεριφοράς ενός ανθρώπου σε μια προηγούμενη ζωή, καθορίζουν το επίπεδο της τωρινής ζωής του, τόσο αναπόφευκτα, όσο η αιτία ακολουθεί το αποτέλεσμα στον υλικό κόσμο.Στο χριστιανισμό, η ιδέα της αθανασίας πάει πίσω στους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους που υποστήριζαν ότι η ψυχή είναι χωριστή από το σώμα και δεν μπορεί να καταστραφεί.Μόνο μέσω της επικοινωνίας με το Θεό, μπορεί ο άνθρωπος να έχει μια ευρύτερη αντίληψη του κόσμου και να πετύχει την αθανασία, αν η συμπεριφορά του είναι ικανοποιητική. Για τον αθειστή, μπορεί να υπάρχουν βασικές διεργασίες που διέπουν την πιθανή εξέλιξη του ανθρώπου στον κόσμο, παρόλο που αυτές οι δραστηριότητες συνεπάγονται μόνο υλικές οντότητες.Ίσως οι συνεχείς ανακατατάξεις της ύλης σ’έναν απεριόριστο κύκλο γέννησης, θανάτου, αναγέννησης… σ’όλο το Σύμπαν,παρόλο που αυτό θα συμβαίνει μόνο στον υλικό κόσμο, θα επιτρέπει στην ύλη να κυκλοφορεί συνεχώς, χωρίς να χάνεται ποτέ. Είναι η Νιρβάνα του υλιστή.
ΤΟ ΕΤΟΣ 2012…
«Τότε σύμφωνα με τους Μάγια, έχει προβλεφθεί το «τέλος του κόσμου». Αυτή η πρόβλεψη στηρίζεται σε μαθηματικούς υπολογισμούς και όχι σε προφητικούς λόγους. Είναι γνωστές οι αστρονομικές γνώσεις των Μάγια, και όλα βασίζονται σε προσεκτικές παρατηρήσεις των ουράνιων σωμάτων που διέπουν το Σύμπαν». Η παράδοση των Μάγιας (Μάιας), αναφέρεται στην τρομερή εκείνη μέρα, κατά την οποία: «.. η θέληση της καρδιάς του Ουρανού (Ουρακάν στο αρχαίο κείμενο) εκείνη την άσχημη ημέρα έκανε ν’αναταραχθούν τα νερά και πάνω στα κεφάλια των ανθρώπων να πέσει ένας τρομερός κατακλυσμός. Μια γκρίζα βροχή σαν πυκνό υγρό έπεφτε καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας. Η Γη είχε γίνει ολοκόκκινη, ενώ ο Ωκεανός ρούφηξε τα πάντα στο πυθμένα του. Ένας εκκωφαντικός θόρυβος, που ακούστηκε, έκανε τους ανθρώπους να φοβηθούν και να τρέχουν με απελπισία σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον. Πουθενά όμως δεν μπορούσαν να βρούν καταφύγιο. Οι στέγες των σπιτιών, όπου προσπαθούσαν ν’ ανέβουν, κατεδαφίζονταν. Το ίδιο και τα δένδρα, όπου σκαρφάλωναν. Ο δυνατός άνεμος τα σώριαζε στο χώμα. Τα ανοίγματα των σπηλιών, όπου προσπαθούσαν να κρυφτούν, εξαφανίζονταν. Αυτός ήταν ο τελευταίος μεγάλος κατακλυσμός πριν απ’την τέταρτη δημιουργία. Το νερό και η φωτιά ήταν οι αίτιοι για την απίστευτη εκείνη καταστροφή της Γης». Αυτά αναφέρουν παλιές παραδόσεις των Μάγια. Όλα αυτά όμως, αποτελούν κοινές μνήμες απ’όλους τους λαούς της Γης, και τα συναντούμε σε πολλά αρχαία κείμενα.
Στον ελληνικό μύθο του Φαέθοντα βρίσκουμε αναφορά για το σταμάτημα της πορείας του Ήλιου. Ο Φαέθων,γιός του Ήλιου και της Κλυμένης,ζήτησε το άρμα του πατέρα του για μια ημερήσια βόλτα στους ουρανούς.Παρ’ολες τις συμβουλές του πατέρα του να κρατήσει μια προκαθορισμένη πορεία αυτό δεν έγινε.Ο Φαέθων φοβήθηκε από το απίστευτο ύψος και άφησε τα χαλινάρια κάπως χαλαρά.Τα άλογα κατάλαβαν ότι δεν τα διοικεί έμπειρος αναβάτης και αφήνιασαν.Πότε πήγαιναν πολύ ψηλά,πότε χαμηλά και άλλοτε πλαγίως προς τους πόλους.(Αυτό δηλώνει διαταραχή της περιστροφής της Γης,καθώς και της απόστασης από τον Ήλιο).Και τότε «κατάντησε το παν εις θόρυβον και αταξίαν ακατανόητον και απερίγραπτον». Όταν ανέβαινε ψηλά το άρμα,η Γη πάγωνε και όταν κατέβαινε χαμηλά,η Γη έπαιρνε φωτιά. Τότε λέγεται ότι έλιωσαν οι πάγοι στους πόλους (έτσι εξηγείται το πώς συμβαίνει να λιώνουν ξαφνικά οι παγετώνες,αφού κατά το 16.000 –12000 π.Χ.,σημειώθηκε η χαμηλότερη θερμοκρασία των τελευταίων 22.000 ετών)και η ζούγλα στη βόρεια Αφρική μετατράπηκε στη σημερινή Σαχάρα.
Θα μπορούσαμε να συνδέσουμε το μύθο του Φαέθοντα με την περίπτωση ότι, ένα τεράστιο ουράνιο σώμα να εισχώρησε στο Ηλιακό Σύστημα και να δημιούργησε αναταραχή στους πλανήτες. Και ίσως αυτό να είναι ο πολυσυζητημένος 12ος πλανήτης.Τούτο υποδεικνύει ότι συνέβησαν παραλλάξεις αστέρων,όπως χαρακτηριστικώς αναφέρει και ο Πλάτων,που περιοδικώς προκαλούν καταστροφικά φαινόμενα. Ο Πλούταρχος στο έργο του Ίσις και Όσιρις αφηγείται τι επακολούθησε το πλησίασμα ενός ουράνιου καταστροφέα,του Τυφώνα ή Τυφωέα του Ρέμπελουκατά Τσιφόρο : «…τον καταστροφικό,αρρωστημένο και πέρα από κάθε τάξη πραγμάτων…που προκάλεσε αφύσικες εποχές και θερμοκρασίες». Ο Πλούταρχος μας περιγράφει την κατάσταση στη Γη όταν «ο Ήλιος ανέστρεψε την πορεία του και κράτησε μαζί του την αυγή.Ο πηχτός αέρας έκρυβε τον ουρανό από τα μάτια και τα αστέρια μπερδεύονταν μέσα σε μια παράξενη φωτιά και ομίχλη. και βίαια ξεσπάσματα ανέμων. Ο Ήλιος δεν ακολουθούσε μια σταθερή πορεία,έτσι που να διακρίνονται ανατολή και δύση,ούτε επανήλθε η τάξις των εποχών»(Ηθικά).
Όλα αυτά που αναφέρει ο Πλούταρχος έχουν ως εξής: οι εναπομείναντες κάτοικοι της Γης θα έβλεπαν τον Ήλιο να ανατέλλει από την τοτε Δύση,επειδή ο Βορράς εγινε Νότος,και ο Νότος Βορράς.Όσοι βρίσκονταν πάνω στον προσωρινό άξονα αναποδογυρίσματος,θα έβλεπαν τον Ήλιο να στέκεται στο σημείο που ήταν όταν ξεκίνησε η διαδικασία.Αν ήταν νύχτα,θα έμενε νύχτα για όσο θα διαρκούσε η αντιστροφή. Αν ηταν απόγευμα,θα έμενε απόγευμα.Αν ήταν χαράματα,δεν θα ανέτειλλε ο Ήλιος.Και όταν η αντιστροφή των πόλων ολοκληρωνόταν,ο Ήλιος θα γύριζε πίσω.Θα οπισθοδρομούσε φαινομενικά επειδή η κατεύθυνση περιστροφής της Γης θα είχε αλλάξει και τελικά θα ανέτειλλε από τη…Δύση.Στις περιοχές που είχαν νύχτα, θα χάραζε από τη Δύση.Θα ανέτειλλε τελικά ένας «νέος» Ήλιος,από εκεί που πριν 2-3 ημέρες τον είδαν να βασιλεύει.Και όλα αυτά ίσως να μην άφηναν και εντελώς ανέπαφη την τροχιά και την περιστροφή της Γης.Μια απομάκρυνση της γήινης τροχιάς από τον Ήλιο ή μια επιτάχυνση της περιστροφής της θα άλλαζαν το έτος.Υπάρχει η γνώμη ότι πριν από αυτά τα μυθικά γεγονότα το έτος ειχε 360 ημέρες ακριβώς. Εξ ου και το μετρικό σύστημα των 360 μοιρών και οι υποδιαιρέσεις του χρόνου με βάση το 6 (12,24,60 κλπ.).Μετά μας «χάλασε» κάπως η ουράνια μηχανική και προέκυψε το έτος των 365 ημερών.
Από Τα χρονικά των Μπαμπού των Κινέζων κλασικών,μαθαίνουμε για τον Κινέζο αυτοκράτορα Γιαχού που βασίλευε στη διάρκεια και μετά την καταστροφή εκείνη.Μετά το κάψιμο όλων των κινέζικων βιβλίων που μιλούσαν για το παρελθόν από τον Τσίν-Τσι-Χοάνγκ (246-209 π.Χ.) λίγα διασώθηκαν από τον Κομφούκιο. Μεταξύ άλλων αναφέρονται και τα εξής : «Εκείνη την εποχή έγινε ένα θαύμα και ο Ήλιος έλαμπε χωρίς να βασιλεύει για 10 ημέρες συνέχεια,τα βουνά καίγονταν και τα σπλάχνα της Γης βγήκαν στην επιφάνεια…τον καιρό του Γιαχού ο Ήλιος δεν έδυσε για 10 ημέρες και ολόκληρος ο κόσμος πλημμύρισε.Ένα πελώριο κύμα που έφτανε εως τα ψηλά βουνά σκέπασε τα πάντα και οι λόφοι δεν φαίνονταν πιά».
Είναι το «ξεχείλισμα» των θαλασσών και των λιμνών από την απότομη μεταβολή της κίνησης της Γης,λόγω αναποδογυρίσματος του άξονα της.Μετά από αυτό ο Γιαχού διέταξε να γίνει ότι ήταν δυνατόν,ώστε να αποξηρανθούν οι κοιλάδες ανάμεσα στα βουνά που είχαν γεμίσει νερό.Ο υπουργός που ανέλαβε το έργο αυτό εκτελέστηκε από τον αυτοκράτορα (!) επειδή εννέα ολόκληρα έτη προσπαθειών δεν είχαν φέρει κανένα αποτέλεσμα.Ο γιός του υπουργού ολοκλήρωσε το έργο και,ως ανταμοιβή,έγινε διάδοχος της αυτοκρατορίας του Γιαχού.Το επόμενο μεγάλο έργο του Γιαχού ήταν η δημιουργία ενός νέου ημερολογίου : «Και τότε ο Γιαχού διέταξε τον Χι και τον Χο να δούν μέσα στον απέραντο ουρανό και να υπολογίσουν και πάλι την πορεία του Ήλιου,του Φεγγαριού,των αστεριών και τα διαστήματα των ζωδιακών,καθώς και να προσδιορίσουν τη διάρκεια των εποχών για τους ανθρώπους». Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία για το θέμα είναι πως το χειρόγραφο αναφέρει ότι σε όλη τη διάρκεια της βασιλείας του Γιαχού «ένα φωτεινό αστέρι φαινόταν στον αστερισμό του Γιν».Επίσης παρατηρούμε ότι στο ανατολικό ημισφαίριο,στην Κίνα,υπήρξε παρατεταμένη ημέρα, αντίθετα από το δυτικό στην Αμερική,όπου υπήρξε παρατεταμένη νύχτα.Αυτό συνηγορεί περίφημα με την υπόθεση της αντιστροφής των πόλων.
Εκείνο τον καιρό,κατά την παράδοση,σημαντικά πράγματα συνέβησαν στον ουρανό.Παρατηρήθηκαν μάχες, ανάμεσα σε μεγάλα πύρινα φίδια.Ένα άλλο «πύρινο φίδι», η «ακτινοβολούσα» Αφροδίτη, με κερασφόρο κεφάλι,όπως εκείνο του ταύρου,εμφανίστηκε στον ουρανό και τρομοκράτησε τους κατοίκους της Γης.Αυτός ο κομήτης ή «φλεγόμενη μπάλα»,προξένησε μεγάλες πυρκαγιές στα δάση,από την έντονη θερμότητά του. Μετά ήρθε ο κατακλυσμός και ολοκλήρωσε την καταστροφή.Η καμένη γη σκεπάστηκε από τα νερά των υπερχυλισμένων ποταμών και των ταραγμένων θαλασσών. Παρά τις τοπικές,φυλετικές και θρησκευτικές παραλλαγές τους,όλοι οι μύθοι που αναφέρονται στον Κατακλυσμό είναι κοινοί,σ’όλους σχεδόν τους λαούς της γης,(όπως υποστηρίζουν και οι Εμμανουήλ Βελικόβσκυ και Λουί-Κλωντ Βενσάν) και τα βασικά στοιχεία περιγραφής που συναντούμε σ’αυτούς είναι,ουσιαστικά,ταυτόσημα.
Σε μια ανεξέλεκτη πλέον τροχιά η Αφροδίτη δημιούργησε αταξία σε Γη και Άρη,με εμφανέστατα τα σημάδια της καταστροφής σήμερα στον Άρη.Όσο για την Αφροδίτη,υπαίστει και αυτή βίαιες καταστροφές.Σταδιακά έχασε τη χαίτη ή κόμη της,καθώς η απώλεια νερού ήταν απρόσμενα μεγάλη,σύμφωνα με το μηχανισμό απόδρασης που ανακάλυψε η διαστημοβολίδα Πάιονιρ Βένους το 1993.Τόσο μεγάλη που σε 1000 ή 2000 έτη έχασε όλο της το νερό,με αποτέλεσμα η σημερινή της ατμόσφαιρα να περιέχει 0,003%.
Πλησιάζοντας τη Γη,η δίδυμη αδελφή της η Αφροδίτη προξένησε τεράστιες παλίρροιες,λόγω βαρυτικής έλξης.Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τεράστιες μετατοπίσεις θαλασσών σε μέρη που δεν είχαν φτάσει ποτέ.Ο στερεός φλοιός καταπονήθηκε τόσο,που ράγισε σε πολλά σημεία και νέα ηφαίστεια εξερράγησαν παντού. Ενδεχομένως και η ταχύτητα περιστροφής της Γης γύρω από τον εαυτό της να επιβραδύνθηκε ή και να άλλαξε άξονα περιστροφής.Και στις δυο περιπτώσεις θα είχαμε μεταβολή στη διάρκεια της ημέρας και της νύχτας.Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής,οι επιζήσαντες,θα παρατηρούσαν πρωτόγνωρες αλλαγές στη συμπεριφορά των ουράνιων σωμάτων.Θα ανέφεραν φοβερές καταστροφές στη Γη,σημάδια στον ουρανό και αλλαγή των σημείων του ορίζοντα.Όλοι οι λαοί της Γης θα είχαν να αφηγηθούν κάτι. Στη συνέχεια βλέπουμε τους Μάγιας και τους Αζτέκους να λατρεύουν την Αφροδίτη και να καταστρώνουν νέο ημερολόγιο, βασισμένο σε αυτήν.Το ημερολόγιο αυτό είχε απίστευτη ακρίβεια για τα δεδομένα της εποχής εκείνης και περιέγραφε τεράστιες χρονικές περιόδους για να προβλέπουν την επανεργοποίηση της. Ετσι λοιπόν,αν η Αφροδίτη πέρασε κοντά στη Γη,και προς τα βόρειο ημισφαίριο της για παράδειγμα,τότε λόγω βαρυτικών έλξεων ο άξονας περιστροφής της Γης θα πρέπει να κλονίστηκε και λόγω γυροσκοπικού φαινομένου να αναποδογύρισε.Οι συνέπειες περιγράφονται στους μύθους. Τι ήταν αυτό όμως που προκάλεσε την παρεκτροπή τροχιάς της Αφροδίτης; Για μια άγνωστη αιτία πιθανόν από μία βίαια αστρονομική επέμβαση (12ος Πλανήτης), ή μιας γειτονικής έκρηξης, ή μεγάλης ωθήσεως βαρυτικών κυμάτων,μετακινήθηκε και συγκρατήθηκε σε μια γειτονική δυναμική γραμμή του βαρυτικού ουράνιου πεδίου σε μια επόμενη τροχιά.
Η ιδέα πως υπάρχει ενας πλανήτης ή ένα άλλο σώμα πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα,έχει αποδειχθεί από τους αστρονόμους. Το ερέθισμα για την ύπαρξη αυτού του ουράνιου σώματος, ήταν πως υπήρξε κάποια αιτία που επιδρούσε στις τροχιές των πλανητών Ουρανού και Ποσειδώνα. Αυτό το ουράνιο σώμα ίσως είναι πλανήτης,ίσως τα υπολείμματα ενός λευκού νάνου ή ενός αστεριού από νετρόνια που ήταν σύντροφος του Ήλιου,ίσως ακόμη και μια μαύρη τρύπα.Οι αστρονόμοι στο συνέδριο της NASA-AMES,που έγινε τον Ιούνιο του 1982,πρότειναν έναν πλανήτη στο μέγεθος του πλανήτη Ουρανού σε μια απόσταση περίπου 100 ΑΚ (ένα ΑΚ= 93 εκατομμύρια μίλια που είναι η απόσταση από τη Γη μέχρι τον Ήλιο),ή μια μαύρη τρύπα (10 ηλιακες μαζες) σε μια απόσταση περίπου 1000 ΑΚ.Το άγνωστο σώμα υπάρχει πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα και βρίσκεται σε έντονα ελλειπτική τροχιά με το «περιήλιον» του μέσα στην τροχιά του Πλούτωνα και πως συμμετέχει τουλάχιστον σε μια από τις πλανητικές αλληλεπιδράσεις που περιέγραψε ο Βελικόφσκι (Σύγκρουση των Κόσμων).Το άγνωστο σώμα θα μπορούσε να είχε περάσει κοντά από τις τροχιές του Δία και του Κρόνου αρκετές χιλιάδες χρόνια πριν και να είχε συμμετάσχει στη γένεση της Αφροδίτης,αλλά και τον ΙΕ’ αιώνα μπορεί να υπήρξε η αιτία ή ένας καταλύτης στις σχέσεις Αφροδίτης-Γης. Ο πλανήτης αυτός πρέπει να έχει πολύ έντονη ελλειπτική τροχιά,ενώ η περίοδος της τροχιάς του γύρω από τον Ήλιο να διαρκεί τουλάχιστον 3.500 χρόνια. Αν τώρα είναι αρκετά κοντά για να διαταράξει τους εξωτερικούς πλανήτες δεν μπορεί να είναι περισσότερο από 100 ΑΚ μακριά από τον Ήλιο,που σημαίνει πως δεν μπορεί να κινείται μακριά από τον Ήλιο και πρέπει ήδη να έχει περάσει το Αφήλιον και να επιστρέφει προς το εσωτερικό ηλιακό σύστημα.Πολλά εξαρτώνται από τη μάζα του αγνώστου σώματος,από τη στιγμή όμως που άφησε πίσω του, σχεδόν «αδιατάρακτο» το πλανητικό σύστημα,πρέπει να ήταν πολύ μικρότερο από τον Ήλιο.
Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα σήμερα να εξαλείψει από το πρόσωπο της γης ολόκληρους πολιτισμούς.Το σκηνικό είναι ήδη στημένο για τον εκμηδενισμό,που θα σημάνει την αρχή ενός νέου κύκλου. Και, έχοντας υπόψη την κατάσταση του σύγχρονου κόσμου, πώς να μην πιστέψουμε ότι η ύστατη πράξη τρέλας δε θα διαπραχτεί; Ίσως η καταστροφή που θα επακολουθήσει θα επαναφέρει τον Κατακλυσμό και, απ’όσους επιζήσουν… μια αργή αναγέννηση. Ίσως «κάποιοι» αυτή την φορά να αποτρέψουν την καταστροφή μας. Ίσως οι θεοί επιστρέψουν για να σώσουν τους δίκαιους και καλούς ανθρώπους και να ξεπαστρέψουν την αδικία. Ο σύγχρονος άνθρωπος επιταχύνει το τέλος με αποφασιστικότητα, όσο το δυνατόν ταχύτερα. Άραγε θα ολοκληρωθεί το τέλος χωρίς να παραταθεί ο κύκλος; Οι στιγμές της «αποκάλυψης», δεν έχουν ημερομηνία, εμφανίζονται από αποκαλυπτικά σημάδια. Τίποτα δεν συμβαίνει σε προκαθορισμένα διαστήματα. Ωστόσο οι αληθινά «μυημένοι» αφήνουν τα σημάδια τους γι’αυτούς που καταλαβαίνουν. Τα προκαθορισμένα διαστήματα (2012;), μάλλον ανήκουν σε ψευδή μύηση, αλλά και πάλι τίποτε δεν είναι σίγουρο…
ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ «ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ»
Όπως οι περισσότεροι πλανήτες έτσι και η Γη διαθέτει ένα μαγνητικό πεδίο. Τα μαγνητικά πεδία δημιουργούνται μέσω της ροής ηλεκτρικά αγώγιμου υλικού (ρευστών μετάλλων), κάτω από την επιφάνεια των ουράνιων σωμάτων. Ο ακριβής μηχανισμός δεν είναι ακόμα γνωστός. Στη Γη το μαγνητικό πεδίο αποδυναμώνεται και στο μέλλον θα χαθεί εντελώς για μικρό χρονικό διάστημα. Έχει διαπιστωθεί δηλαδή, ότι η Γη αντιστρέφει τους μαγνητικούς πόλους της.,Υπάρχει ωκεανός στο κέντρο της Γης. Μια φουρτουνιασμένη θάλασσα από λιωμένο σίδηρο.Καθώς υψώνεται γύρω από τον εσωτερικό πυρήνα…παράγει μαγνητισμό.
Ένα τεράστιο πεδίο ενέργειας εκτείνεται στο διάστημα…προστατεύοντας μας από την ηλιακή ακτινοβολία. Μερικές φορές το βλέπουμε.Το Βόρειο και Νότιο Σέλας δίνουν παράσταση..όταν φορτισμένα θραύσματα από τον Ήλιο…προσκρούουν στο μαγνητικό πεδίο.Φαίνεται όμως ότι η ισχύς του εξασθενεί.Ίσως εκτεθούμε σε θανατηφόρα δόση κοσμικών ακτίνων.Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι κάτι συμβαίνει με το μαγνητικό πεδίο της Γης, τα τελευταία 2.000 χρόνια. Μετά από μελέτες της επιστήμης,τα τελευταία 150 χρόνια…η ισχύς του μαγνητικού πεδίου έχει μειωθεί κατά 10% σχεδόν.Αυτό σημαίνει ότι οδεύει προς μαγνητική αντιστροφή.Αυτό σημαίνει ότι ο Βόρειος Πόλος θα γίνει Νότιος και αντιστρόφως.Οι πυξίδες θα δείχνουν λάθος πορεία…και η πλοήγηση θα αναποδογυριστεί κυριολεκτικά.Δεν θα είναι όμως η πρώτη φορά,έχει ξανασυμβεί.Έχουν σημειωθεί περίπου 60 αντιστροφές τα τελευταία 30 με 40 εκατομμύρια χρόνια. Από γεωλογικής απόψεως είναι πολύ συχνό φαινόμενο.Από πλευράς ανθρώπινης εμπειρίας…είναι πολύ σπάνιο γεγονός.Τι θα συμβεί όμως σε μια μαγνητική αντιστροφή;
Ως μαγνητόσφαιρα, το γήινο μαγνητικό πεδίο εκτείνεται στο διάστημα, όπου παραμορφώνεται έντονα από τον ηλιακό άνεμο. Το σφαιροειδές στην πραγματικότητα σχήμα πιέζεται στην εγγύτερη προς τον Ήλιο πλευρά, ενώ επιμηκύνεται από την αντικρινή πλευρά. Το μαγνητικό πεδίο χρησιμεύει ως ασπίδα προστασίας από τον ηλιακό άνεμο και είναι απαραίτητο για την επιβίωση. Η μορφή του (μαγνητικού πεδίου) συγκρίνεται με αυτή του πεδίου μιας μαγνητικής ράβδου, η οποία βρίσκεται κοντά στο κέντρο της Γης. Κλίνει περίπου κατά 11 μοίρες προς τον άξονα περιστροφής. Λόγο των αντιτιθέμενων πόλων ονομάζεται επίσης μαγνητικό δίπολο. Ο Βόρειος μαγνητικός πόλος και ο Νότιος μαγνητικός πόλος δεν συμπίπτουν με τους γεωγραφικούς πόλους, Επομένως η βελόνα της πυξίδας δείχνει μόνο κατά προσέγγιση τη διεύθυνση του βορρά και του νότου.
Σήμερα χρησιμοποιούνται λιγότερο οι μαγνητικές πυξίδες.Αντ’αυτού αεροπλάνα κλπ. χρησιμοποιούν δορυφόρουςGPS.Πρίν από την μαγνητική αντιστροφή θα εξασθενίσει η μαγνητική ασπίδα της Γης…οι δορυφόροι θα χτυπηθούν από την ακτινοβολία…και θα αναφλεγούν στο διάστημα.Δεν θα πάψει να λειτουργεί μόνο η ανθρώπινη πλοήγηση.Πολλά ζώα βασίζονται στις εσωτερικές πυξίδες τους…για την μετανάστευση τους.Δελφίνια,φάλαινες κλπ.,κανείς δεν ξέρει πως θα τα βγάλουν πέρα.
Οι αντιστροφές όμως δεν συμβαίνουν σε μια μέρα.Το πεδίο ενέργειας φθίνει αργά.Χρησιμοποιώντας μια ποικιλία τεχνικών…μπορούμε να δούμε πως αλλάζει το πεδίο.Διαστημικά οχήματα βρίσκονται σε τροχιά,για να μετρούν το μαγνητικό πεδίο.Υπάρχουν μόνιμα μαγνητικά αστεροσκοπεία…σε διάφορα μέρη σε όλο τον κόσμο…που μετρούν διαρκώς το μαγνητικό πεδίο.Οι μετρήσεις αυτές μας λένε τι συμβαίνει σε διάστημα δεκαετιών,μέχρι ένα αιώνα…στα παλαιότερα αστεροσκοπεία.Το μαγνητικό πεδίο αλλάζει σε μεγαλύτερα διαστήματα.Πρέπει να μάθουμε πως έχει μεταβληθεί στο πέρασμα των αιώνων.Οι πλοηγοί εξαρτώνταν πολύ καιρό από τα μαγνητικά πεδία…και έχουμε να μάθουμε πολλά από τους χάρτες τους.Και οι μεταβολές συνεχίζονται…
Σήμερα,ο μαγνητικός Βορράς αφήνει τον Καναδά…και κατευθύνεται προς τον Αρκτικό Ωκεανό…με ταχύτητα 10 μιλίων το χρόνο.Γνωρίζουμε λοιπόν ότι οι πόλοι κινούνται.Το θέμα είναι γιατί;
Ο πυρήνας αποτελείται κυρίως από λιωμένο σίδηρο…και οι κινήσεις του αγώγιμου σίδηρου…δημιουργούν αυτό που ονομάζουμε δυναμό.Οι λεπτομέρειες αυτής της διαδικασίας όμως…είναι ακόμα ελάχιστα κατανοητές. Πειραματικά έχει κατασκευαστεί ένα μοντέλο του πυρήνα.Και,διεξάγωντας μια σειρά πειραμάτων… με σταδιακά μεγαλύτερες και ανώτερες δυνάμεις…για να δημιουργηθούν οι ίδιες παραμέτρους… και να εξηγηθεί πως παράγεται το μαγνητικό πεδίο και πόσο ισχυρό είναι.Τελικά τι είναι αυτό που προκαλεί τις μεταβολές,ανωμαλίες και αντιστροφές;
Ο βυθός του Ατλαντικού…περιέχει μαρτυρίες παλαιών αντιστροφών…γιατί η λάβα ευθυγραμμίζεται με το μαγνητικό πεδίο…καθώς στερεοποιήται.Οι αντιστροφές όμως δεν είναι τακτικές.Για να προβλεφθεί η επόμενη… πρέπει να μάθουμε τι συμβαίνει στον πυρήνα.
Πειραματικά,σε μια σφαίρα γεμάτη θερμό νάτριο.Αν φωρτίσουμε ηλεκτρικά το νάτριο συμπεριφέρεται σαν λιωμένος σίδηρος…είναι όμως 1000° C ψυχρότερο.Ένας έλικας δημιουργεί την αναταραχή…που θεωρείται ότι προκαλείται από την περιστροφή της Γης.Αλλαγές στην ταχύτητα και την θερμοκρασία επιδρούν καθοριστικά στο μαγνητικό πεδίο.
Ο αληθινός πυρήνας της Γης έχει διάμετρο πάνω από 4.000 μίλια.Υπάρχουν τρία βασικά ερωτήματα : α)Πόσο ισχυρό είναι το μαγνητικό πεδίο; β)Τι το προκαλεί και πως μπορεί να προβλεφθεί; γ)Ποια είναι τα όρια,του να έχεις ένα δυναμό στον πλανήτη;
Γιατί η Γη έχει δυναμό,ενώ η Αφροδίτη και ο Άρης όχι; Ο Αινστάιν πίστευε ότι το ερώτημα του μεγάλου μαγνητισμού της Γης…ήταν το σημαντικότερο άλυτο αίνιγμα της φυσικής.Κανείς δεν ξέρει πότε θα γίνει η μαγνητική αντιστροφή.Το σίγουρο είναι ότι οι μαγνητικοί πόλοι θα αντιστραφούν!
Ο γεωλόγος Νήλ Απντάικ έχει παρατητήσει,ότι η εξαφάνηση κάποιων ειδών μικρών θαλάσσιων οργανισμών,τ ωνραδιολαριτών,αντιστοιχεί σε μια περίοδο που οι μαγνητικοί πόλοι της Γης αντιστράφηκαν. Το φαινόμενο αυτό κατάληξε σε μια αύξηση της ακτινοβολίας,κατά 15%,πάνω στη Γη,αρκετή να επιρεάσει τους δεινόσαυρους,που είχαν ήδη γίνει τρωτοί,εξαιτίας του μεγάλου όγκου τους.Αλλά,είναι γνωστό,ότι οι αλλαγές των μαγνητικών πόλων της Γης επηρεάζουν μερικές δεδομένες περιοχές και όχι άλλες.Αν αυτές οι αλλαγές προξένησαν την εξαφάνιση των δεινοσαύρων από τα περισσότερα μέρη της Γης και οι έρημοι μετατράπηκαν σε εύφορες περιοχές και αντίθετα,είναι τότε λογικό να υποθέσουμε,ότι τα αποτελέσματα δεν ήταν παντού της ίδιας έντασης και ότι μερικοί δεινόσαυροι είχαν τη δυνατότητα να επιζήσουν,σε μερικές περιοχές,πολύ περισσότερο από άλλες,από τις οποίες-γι’αυτό το λόγο εξαφανίστηκαν.
Όλα αλλάζουν,προκαλείται μια αντιστροφή της συνείδησης,ένας νέος ουρανός και μια νέα γη. Ο ίδιος ο φυσικός κόσμος θα αλλάξει σύντομα μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας. Και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο… απλά εχει ξανασυμβεί! …Το ερώτημα είναι κατά πόσο ανώδινα από πλευράς φυσικών αλλαγών θα ξανασυμβεί; Το μόνο σίγουρο είναι ότι η φύση ξέρει όλα όσα εμείς έχουμε ξεχάσει!
Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ «ΔΙΑΣ»
Το 1994,ένας αστεροειδής από την περιοχή της Ζώνης Κούιπερ συνετρίβει πάνω στον πλανήτη Δία,έχοντας υποστεί έλξη από την τεράστια βαρύτητά του.Θολές φωτογραφίες από τηλεσκόπια της Γης,ανακαλύπτουν μια κολοσιαία έκρηξη.Είχε την δύναμη 200 ατομικών βομβών και κάλυψε μια περιοχή μεγαλύτερη από όλον τον πλανήτη μας.Αν δεν είχε δεχθεί ο Δίας τον αστεροειδή,αν αντί γι’αυτόν είχε κτυπήσει τη Γη,θα μπορούσε να είχε σημάνει το τέλος όλων μας. Ο Δίας δεν μας έσωσε μόνο το 1994,αλλά χιλιάδες φορές πρίν…και αυτό συμβαίνει από την αυγή του αστρικού μας συστήματος.Χωρίς τον Δία,η ζωή πάνω στη Γη δεν θα είχε προλάβει καν ν’αρχίσει. Από τις απαρχές του πρώιμου ηλιακού μας συστήματος πολλοί αστεροειδής πετούσαν τριγύρω, ώστε η ζωή δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει. Αυτός που άλλαξε την κατάσταση ήταν ο Δίας.Η ισχυρή του βαρύτητα τραβάει οτιδήποτε πλησιάσει κοντά της.Ο Δίας κατέστησε δυνατή την ζωή πάνω στη Γη.Τράβηξε τη φωτιά των αστεροειδών,προστατεύοντας τον πλανήτη μας. Συλλαμβάνει αστεροειδής ακόμα και σήμερα,μα δυστυχώς για μας ο αριθμός των αστεροειδών στο διάστημα είναι ατελείωτος…
Η ελληνική μυθολογία, δεν είναι σκέτη φαντασία! Όπως ο Νόννος,έτσι και ο Ησίοδος και ο Οβίδιος,στις κοσμικές τους τραγωδίες ανακατεύουν Τιτάνες και Θεούς,αλλά τα γεγονότα που διηγούνται είναι πραγματικά. Η μάχη γίνεται με τεράστιους βράχους σαν βουνά.Ο θόρυβος της μάχης κάνει τον ουρανό,τη γη και τους ωκεανούς να τρέμουν…ο Δίας ρίχνει κεραυνούς ακατάπαυστα.Τελικά,ο Δίας βγαίνει νικητής και οι Τιτάνες,συντριμμένοι από τους βράχους,ρίχνονται στον Τάρταρο μας διηγούνται,Ησίοδος, Οβίδιος, Νόννος κλπ. Ωστόσο,μέσα από ένα απροσδιόριστο χρονικό διάστημα,η γη γεννά ένα νέο Τιτάνα,τον Τυφώνα,και ο πόλεμος επαναλαμβάνεται.Η μεγάλη μάχη,που φάνηκε πως τελείωσε,ξαναρχιζει. Η σύγκρουση είναι τρομαχτική και όλο το Σύμπαν τρέμει: Μια άγρια θύελλα ξαπλώνεται,ανάμεσα στη γη και τον ουρανό. Όμως,ο Δίας είναι πάλι ο νικητής.Ο σκοτεινιασμένος Ήλιος ξαναβγαίνει μετά από ένα μεγάλο κατακλυσμό και το κοσμικό δράμα τελειώνει,αλλά,οι συνέπειες του υπάρχουν μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα, όμως, οι ελληνικές διηγήσεις αναφέρονται σε τρείς ξεχωριστούς κατακλυσμούς: τον κατακλυσμό του Ωγύγη, τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και τον κατακλυσμό του Δαρδάνου.
Όμως οι κατακλυσμοί αυτοί καθώς και άλλες μεγάλες φυσικές καταστροφές,όπως του Φαέθοντος και της εκρήξεως του Ηφαιστείου της Θήρας,δεν μπορεί να ταυτίζονται μεταξύ τους.Μας μιλούν για τον κατακλυσμό του Νώε της Βίβλου που κινείται σε θολά και ασαφή χρονικά όρια και ο οποίος βάση των εβραικών κειμένων δεν μπορεί να υπερβαίνει τα τέλη της τρίτης π.Χ. χιλιετίας (2.100-2.200 π.Χ.),πράγμα ασυμβίβαστο προς τις Ελληνικές,Σουμεριακές και Αιγυπτιακές παραδόσεις καθώς και προς τα επιστημονικά πορίσματα.Η χρονολόγηση σύμφωνα με στοιχεία δείχνει ότι υπάρχουν χιλιάδες χρόνια διαφοράς ανάμεσα στους πρωτοαναφερόμενους κατακλυσμούς,με τελευταίο αυτόν της Θήρας,που έγινε περίπου το 1600 π.Χ.,και αφορούσε την περιοχή του Αιγαίου Πελάγους.Η ελληνική μυθολογία,όπως αποδείχτηκε από μελέτη του καθηγητή Γεωλογίας Ηλία Μαριολάκου βασισμένη και σε εργασίες ξένων επιστημόνων,είναι η ιστορία του απώτερου παρελθόντος μας.
Μέσα στα τελευταία χρόνια έρχονται νεότερες επιστημονικές ανακαλύψεις να επιβεβαιώσουν,ότι σε πείσμα όσων μας υπαινίσονται επισήμως (οι Διεθνηστές),η ελληνική μυθολογία εξιστορεί την πραγματική ιστορία των αρχαίων κατοίκων της περιοχής. Η ελληνική μυθολογία βασίζεται σε ιστορικά γεγονότα,πολλά από τα οποία έχουν τις ρίζες τους στην ιστορία των Πελασγών,των πρώτων δηλαδή κατοίκων αυτού του τόπου…Ο κατακλυσμός του Νώε,που αναφέρεται στην Παλαιά Διαθήκη,είναι ο πιο γνωστός…όχι όμως και ο μοναδικός.Η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη,αφού κατακλυσμοί αναφέρονται στις Μυθολογικές παραδόσεις πολλών λαών…Αλλά,είναι εμφανώς προβλέψιμο,ότι ο κατακλυσμός του Νώε χρης., προς όφελως αυτών που θέλουν να καλύψουν τα κενά στην «στημένη» ιστορία, για να προσάψουν μαζί με άλλα και την ψευδή υπόθεση ότι… οι «Ινδοευρωπαίοι», αποίκησαν κάποτε την Ελλάδα, και ότι από αυτούς προερχόμαστε, ως φυλή…
Το ίδιο παρατηρούμε ότι μας προπαγανδίζουν και περί Γραφής. Ενώ οι Ανατολικοί λαοί (θεωρούμενοι μάλιστα οι Σουμέριοι ως πρώτοι εφευρέτες της Γραφής), διατηρούν την ίδια Γραφή επι χιλιετίες (Σφηνοειδή των Σημιτών και Ιερογλυφική των Αιγυπτίων)- από το 3.000 π.Χ. περίπου έως και αιώνες μετά Χριστόν- οι Έλληνες που πέρασαν από όλα τα στάδια Γραφής (Ιδεογραφική, Εικονογραφική-Ιερογλυφική, Δίσκος Φαιστού, Γραμμική Α, Γραμική Β και Αλφάβητο)-πέντε με έξι συνολικά στάδια-όλα αυτά,μας λένε,έγιναν από το 2.000 έως το 800 π.Χ., ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ,ΜΑΣ ΛΕΝΕ,ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΓΡΑΦΗ ΚΑΘΕ 200 ΜΕ 300 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑ ΜΕΣΟΝ ΟΡΟ…!!
Αυτό δεν αντέχει σε καμιά λογική και έχει ως θεωρία ανατραπεί από αρκετά αποκαλυφθέντα αρχαιολογικά ενεπίγραφα ευρήματα,όπως μια ξύλινη επιγραφή με Γραμμική Γραφή από το 5.260 π.Χ.στο Δισπηλιό Καστοριάς, που βρέθηκε απολιθωμένη στον βυθό λιμναίου οικισμού το 1993 από τον αρχαιολόγο κ. Χουρμουζιάδη.
Σημειωτέων,ότι οι Σουμέριοι,δεν είναι Σημίτες (είναι άποικοι Αιγαιοκρήτες),ξαφνικά χάνονται,στα εδάφη τους κατοικούν οι Σημίτες Χαλδαίοι (σημερινό νότιο Ιράκ) και εκ των Χαλδαίων προκύπτει ο Αβραάμ (αναγκαίοι οι περαιτέρω συνειρμοί). Μοιάζει επαναλαμβανομένη η ιστορία της Γραφής με τους Σημιτοφοίνικες, που παραλαμβάνουν το Αλφάβητο των Ελλήνων Φοινίκων το 1.360 π.Χ..
Αλλά το αληθινό πρόβλημα είναι και τι είδους ιδιότητες αποδίδονται στον Θεό. Διότι από τις Ιδιότητές Του καταλαβαίνουμε ποιος λαός πλησιάζει περισσότερο την αλήθεια, τον Αληθινό Θεό. Οι Έλληνες λέγουν: «Αυτόν τε τον Θεόν…ός δη άφθαρτος έστι και αγένητος,δημιουργός ών της διακοσμήσεως… Θεόν δ’είναι ζώον αθάνατον, λογικόν, τέλειον ή νοερόν εν ευδαιμονία, κακού παντός ανεπίδεκτον προνοητικόν κόσμου τε και των έν κόσμω» (Ζήνων,137,147). Δηλαδή ο Θεός είναι Ζών, Αθάνατος, Άφθαρτος, Αγέννητος, Λογικός,Τέλοιος, είναι ο Δημιουργός του Κόσμου, η Πρόνοια για τα συμβαίνοντα εντός του Κόσμου. «Δία μέν γάρ φασι δι’όν τά πάντα,Ζήνα δε καλούσι παρ’όσον του Ζήν αιτίος έστιν, Αθηνάνδε κατά την είς Αιθέρα διάτασιν του Ηγεμονικού αυτού, Ήραν δε κατά την είς Αέρα Ήφαιστον κατά την είς το τεχνικόν Πύρ,Ποσιδώνα κατά την είς το Υγρόν,και Δήμητραν κατά την είς Γήν. Ομοίως δε και τάς άλλας προσηγορίας εχόμενοί τινος οικειότητος απέδοσαν».
Δεν είναι μόνο τα λόγια του Ζήνωνος.Είναι η Ελληνική Γραμμή,που χάνεται στα βάθη των αιώνων και διασώζεται στα Ορφικά αποσπάσματα. Η Ορθοδοξία (πέραν από δογματισμούς και Εβραισμούς) οδεύουν πάνω στην Ελληνική γραμμή περί Θεού (Εγώ ειμί η Ζωή).
Οι Πατέρες της Εκκλησίας κατόπιν,έθεσαν μέν τους Νόμους (Ελληνικό Τελετουργικό) στην νέα μορφή θρησκείας αλλά έν μέσω κλίματος Εβραιομανίας και Ανθελληνισμού απεδέχθησαν την Βίβλο των Εβραίων ως Παλαιά Διαθήκη του «αληθινού» θεού. Έκτοτε πασχίζουν να αποδείξουν ότι οι Έλληνες είναι …ο Νέος Ισραήλ (τι αλήθεια του ζήλεψαν;).
Για να γνωρίζουμε όμως τι εννοούμε λέγοντας «Παλαιά Διαθήκη», ας έχουμε υπ’όψην το αντίστοιχο Εβραικό κείμενο (και ας εκτημίσουμε έπειτα…την αξία της): «Την ημέρα εκείνην έκαμε διαθήκην ο Κύριος προς τον Άβραμ,λέγων, είς το σπέρμα σου έδωκα την γήν ταύτην, από του ποταμού Αιγύπτου έως του ποταμού του μεγάλου, του ποταμού Ευφράτου»(Γένεσις,ιε’18). Δηλαδή, πρόκειται για την «διαθήκη» του Ιαχβέ (=εβραικά όνειρα), που παραδίδει όλη την Μέση Ανατολή στους απογόνους του Αβραάμ!
Όμως,όλη η υπόθεσις των Ευαγγελίων και της Καινής Διαθήκης είναι σαφώς Ελληνική: Οι ιδιότητες του Θεού, τα επίθετα που προσδιορίζουν τις ιδιότητες Πατρός,Υιού και Αγίου Πνεύματος, οι Ύμνοι περί της Μητρός του Υιού, τα πάντα είναι Ελληνική παράδοσις.
Όσο για τους Κατακλυσμούς είναι διακριτοί μεταξύ τους, και ο καθένας έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, που αναφέρονται στα Αρχαία Ελληνικά Κείμενα.
Ο Πλάτωνας αναφέρει ονομαστικώς τρείς κατακλυσμούς και μάλιστα κατά σειρά: «Ότι τρείς ιστορούσι γενέσθαι κατακλυσμούς,πρώτον τον επί Ωγύγου,ός ήν της Αττικής βασιλεύς,δεύτερον τον επί Δευκαλίωνος, ότε και τά κατά Θετταλίαν όρη διέστη και τα εκτός Ισθμού και Πελοποννήσου συνεχύθη πάντα,τρίτον τον επί Δαρδάνουτου Διός και Ηλέκτρας της Άτλαντος, ός Δάρδανος εβασίλευσε μετά τον κατακλυσμόν της αντίπερα Σαμοθράκης ηπείρου, διά σχεδίας αυτό-σε κομισθείς».
Ο Φίλων ο Ιουδαίος (1ος αι. π.Χ.-1Ος αι. μ.Χ.) αποκαλύπτει,ότι οι Χαλδαίοι τον μεγάλο κατακλυσμό του Δευκαλίωνος αποκαλούν του Νώε: «Τούτον Έλληνες μέν Δευκαλίωνα, Χαλδαίοι δε Νώε επονομάζουσιν, έφ ού τον μέγαν κατακλυσμόν συνέβη γενέσθαι».
Σχετικά με το βιβλικό κατακλυσμό του Νώε ή τον κατακλυσμό των Χαλδαίων,που περιγράφεται στο βιβλικό κείμενο στη Γένεση,το οποίο είναι ένα ελαττωματικό αντίγραφο του κειμένου του έπους του Γίλγκαμες. Πάρθηκε από τις πλάκες της Νινευί, που ορίζει τη διάρκεια του κατακλυσμού σε 6 μέρες και 6 νύχτες,ενώ η ιστορία στη Γένεση δίνει 40 μέρες και 40 νύχτες.Πάντως Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι χρονολόγοι, τοποθετούν τον κατακλυσμό του Νώε γυρω στα 3320 π.Χ.Οι Κινέζοι όμως ισχυρίζονται,ότι δεν υπήρξε παγκόσμιος κατακλυσμός,γιατί ποτέ δεν έφτασε στις Ινδίες και την Κίνα την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Τα αποτελέσματα αυτού του κατακλυσμού ήταν προφανώς περιορισμένα στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Και μάλλον προκλήθηκαν από την έκρηξη που έγινε στο νησί Θήρα.Σύμφωνα με τον Διόδωρο το Σικελό,η έξοδος της Μαύρης Θάλασσας στους Κυανούς Βράχους διευρύνθηκε και τα νερά της πετάχτηκαν στο Αιγαίο. Ο Αιγύπτιος ιερέας είχε απόλυτο δίκιο,λέγοντας στο Σόλωνα,ότι είχαν γίνει τέσσερεις κατακλυσμοί, αλλά τρείς είναι αυτοί που θυμούνται οι Έλληνες.
Από τη δημιουργία της γης, τέτοιοι κατακλυσμοί διαδέχονταν ο ένας τον άλλο,και κάθε φορά κατάστρεφαν τα είδη ζώων,που τους σκελετούς τους ανακαλύπτουμε σήμερα. Ενας,όμως,από αυτούς τους κατακλυσμούς, πραγματοποιήθηκε, όταν η ανθρωπότητα είχε φτάσει σε προχωρημένο επίπεδο και μάλλον έχει σχέση με την καταστροφή της Ατλαντίδας γύρω στο 9500 π.Χ. Δεν είναι παράλογο να πούμε, ότι, λόγω του μεγάλου μεγέθους του κατακλυσμού αυτού,μπορεί να προκλήθηκε από την πτώση ενός πελώριου αστεροειδή.Η αφάνταστη δύναμη του χτυπήματος θα πρέπει να μετακίνησε τον άξονα της Γης,με αποτέλεσμα-μέσω της κινητικής αδράνειας-τα νερά των ωκεανών να χυθούν με ορμή προς τις ηπείρους.Αυτός ο κολοσσιαίος θαλάσσιος κατακλυσμός,μια αληθινή παγκόσμια πλημμύρα, που άφησε μόνο τα ψηλότερα σημεία στον κόσμο,συνοδευόταν προφανώς, στο σημείο της πρόσκρουσης και σ’ολη την περιφέρεια,από το βούλιαγμα μαζών της γης. Ταυτόχρονα, παρουσιάστηκαν γιγαντιαία ηφαιστειακά φαινόμενα σχηματίζοντας έναν κύκλο φωτιάς,σαν της κόλασης,που γυρίζει και καταστρέφει τον ανθρώπινο νου. Οι ομάδες των νησιών,που ήταν κάποτε οι βουνοκορφές της αρχαίας ηπείρου που καταποντίστηκε,είναι το μόνο που μένει στον Ατλαντικό ωκεανό,αλλά,ισως κατι παρόμοιο να συνέβει και στον απέραντο Ειρηνικό ωκεανό.
Σίγουρα,η ιδέα ότι υπήρξε η Ατλαντίδα,είναι αρκετά παλιά,αλλά μια και δεν ταιριάζει με τη βιβλική Γένεση, έπρεπε να αγνοηθεί και να καταπολεμηθεί από τους Εβραίους και τους Χριστιανούς λόγιους.
Είναι προφανές ότι υπάρχουν περιοδικές εξαλείψεις όντων και πολιτισμών,σε χρονικούς κύκλους τόσο μεγάλους που η θνητή φύση μας αδυνατει να συλλάβει. Πολυάριθμοι μεγάλοι κατακλυσμοί –υπέργειας-τροποποίησαν την κατανομή της γήινης μάζας και του ωκεανού και,πολλές φορές,κατάστρεψαν ένα μεγάλο μέρος της ζωής.Μια ματιά στην Σελήνη,μας πείθει,ότι η υπέργεια αιτία των κατακλυσμών αυτών που έπεσαν στη γη ήταν αστεροειδής και τα αποτελέσματα της έχουν ανακλάσεις μέχρι σήμερα. Το Φεγγάρι ήταν αναμφισβήτητα στόχος κοσμικού βομβαρδισμού.Χιλιάδες σημεία σύγκρουσης παραμένουν, καθαρά ορατά, λόγο έλλειψης διαβρωτικών στοιχείων(που υπάρχουν στη Γη),οι διάμετροι τους ποικίλλουν από λίγες εκατοντάδες μέτρα μέχρι 250 χιλιόμετρα. Επομένως,σύμφωνα με το νόμο της βαρύτητας,αφού η σχέση της μάζας της Γης και της Σελήνης είναι 81:5,η Γη πρέπει να χτυπήθηκε από περίπου 100 φορές περισσότερους αστεροειδής,που ήταν σε επιφάνεια,6 φορές μεγαλύτεροι από κείνους που έπεσαν στο Φεγγάρι!
Οι περισσότεροι απ’αυτά τα εκατομμύρια αστεροειδών που έπεσαν στη Γη,συντρίφτηκαν ή στον ωκεανό ή σε ενζυματογενή εδάφη,όπου χώθηκαν βαθιά.Οι περισσότερες ορεινές μάζες της γης ήταν, απλώς, αποτέλεσμα τέτοιων κοσμικών συγκρούσεων.Το «Κρέιτερ Πόιντ» στην έρημο της Αριζόνας έχει διάμετρο 1200 μέτρα και βάθος πάνω από 700.Στην Σιβηρία,το 1908,ένας μετεωρίτης κατάστρεψε εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους(το περίεργο όμως σε αυτή την περιπτωση είναι ότι έγινε έκρηξη χωρίς να δημιουργηθεί κρατήρας,δηλαδή,σαν κάτι να ανατινάχτηκε στον αέρα πριν πέσει στη γη).Άλλη μια σύγκρουση το 1933 στην Σαουδική Αραβία.Στον Καναδά το 1972,μιαν παρολίγο καταστροφή όταν ένας αστεροειδής, διέσχυσε απλά τον ουρανό και επέστρεψε στο διάστημα. Εάν είχε συγκρουστεί πάνω στη Γη θα είχε δύναμη μεγαλύτερης από μιας ατομικής βόμβας. Παραδόξος από αυτά τα περιστατικά κανείς δεν σκοτώθηκε.Αν ένας αστεροειδής πέσει στη θάλασσα θα δημιουργηθεί ένα τέτοιο θανατηφόρο κύμα που θα εξαφανίσει ολόκληρες πόλεις. Δεν πρόκειται για ελκιστική προοπτική αλλά ο κίνδυνος είναι αληθινός.
ΟΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ…ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ…
Η ζωή στη Γη έχει διάφορα χαρακτηριστικά που τα πιο σημαντικά είναι: τροφή, ανάπτυξη, πόλεμος και αναπαραγωγή. Η ιστορία διδάσκει ότι οι πολιτισμοί είναι φώτα που αναβοσβήνουν σε μεγάλες χρονικές περιόδους βάση σπειροειδών επαναλήψεων καθώς ο πλανήτης Γη ακολουθεί την ατέρμονη τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Βιβλικές καταστροφές προερχόμενες από πύρ και ύδωρ,που από δυνάμεις ενέργειας και ζωής γίνονται δυνάμεις καταστροφής. Άνθρωποι και πολιτισμοί θάβονται κάτω από το χώμα που κάποτε ήταν ωκεανός και κάτω από ωκεανούς που κάποτε ήταν χώμα. Σήμερα η αλλόγιστη εκμετάλλευση της Γαίας από τον άνθρωπο, θα έχει συνέπειες στο γέννημα θρέμα της… Η φύση θυμάται όλα όσα εμείς έχουμε ξεχάσει…
«Η Γαία είναι σκληρό καρύδι.Μπορεί να φροντίσει τον εαυτό της μέσα από μηχανισμούς προσαρμογής και ομοιοστάσεως. Εκείνο που θα πρεπε να θεωρείται εύθραστο είναι το μέλλον της ανθρωπότητας ως είδους που κατοικεί σ’αυτό τον πλανήτη».
«Ο πολιτισμός είναι ένα ιντερλούδιο ανάμεσα στις παγετώδεις εποχές και τους κατακλυσμούς», «Η επόμενη έχει ήδη αργήσει, ίσως το φαινόνενο του θερμοκηπίου να εμφανίστηκε πάνω στην ώρα για να μας σώσει;».
«Αλλά προτού οι άνθρωποι του αύριο δούν το καταχθόνιο χάσμα που ανοίγεται μπροστά τους πρίν αυτοί γίνουν μέρος του μύθου,ίχνη των πρώτων υπέρτερων ανθρώπινων φυλών θα βρεθούν στις παραμικρές τους λεπτομέρειες και θα εξεταστούν στο φώς της ημέρας… «Ερευνήστε προς τις καρδιές των ωκεανών και θαλασσών, κάτω από την άμμο των ξερών χωρών, στη βαθιά κοιλιά των βουνών, κάτω από τις ψηλότερες πυραμίδες του κόσμου».
«Τα απολιθώματα θηλαστικών μαρτυρούν περιοδικούς αφανισμούς των ειδών ζωής στη Γη. Αποδίδονται στις διαφορετικές φάσεις περιστροφής του πλανήτη μας περί τον Ήλιο και ίσως στη γειτνίαση του ηλιακού μας συστήματος με «ύποπτης συμπεριφοράς γαλαξιακούς βραχίονες και νεφελώματα».
Ισως η αφήγηση του Κριτία,προς την συντροφιά,την αποτελούμενη από τον Πλάτωνα,τον Τίμαιο και τον Ερμοκράτη,θα μπορούσε να μας αφήσει κάποια συμπεράσματα.Και ο αφηγητής επαναλαμβάνει όσα άκουσε κάποτε,μαζί με τον συνονόματο παππού του Κριτία,από τον Σόλωνα,τότε που ήταν ακόμη 10 χρονών : «Υπάρχει στην Αίγυπτο, στο Δέλτα…μια περιοχή που λέγεται Σαιτική.Η μεγαλύτερη πολιτεία αυτής της περιοχής ηταν η Σαίς,από την οποία καταγόταν ο Άμασις.Σύμφωνα μ’εκείνον,ιδρυτής της πόλης ήταν η θεά…Νήιβ,και στα Ελληνικά Αθηνά…Όταν ο Σόλων ζήτησε πληροφορίες για τους κατοίκους,από τους ιερείς…διαπίστωσε ότι ούτε ο ίδιος,ούτε κανένας άλλος Έλληνας…γνώριζε τίποτα σχετικά μ’αυτούς…Τότε ενας ηλικιωμένος ιερέας του είπε : «Σόλωνα,Σόλωνα,εσείς οι Έλληνες είστε αίωνες παιδιά.Δεν υπάρχει γέρος Έλληνας…Είστε όλοι νέοι στην ψυχή,γιατί δεν έχετε μέσα σας παλιές αντιλήψεις από αρχαία παράδοση, ούτε και καμιά διδασκαλία που να πάλιωσε με το πέρασμα του χρόνου.Η αιτία όλων αυτών είναι : Συνέβησαν και θα συμβούν πολλές και διάφορες καταστροφές στο ανθρώπινο γένος. Οι σημαντικότερες προήλθαν από φωτιές και από πλημμύρες.Η παράδοσή σας ότι κάποτε ο Φαέθων,ο γιός του Ηλίου, αφού έζεψε το άρμα του πατέρα του,επειδή δεν κατάφερε να το οδηγήσει στη διαδρομή του πατέρα του, κατάστρεψε οτιδήποτε βρισκόταν κάτω στη Γη και τελικά σκοτώθηκε από κεραυνό,αναφέρεται σαν απλός μύθος. Η πραγματικότητα,όμως,είναι η μεταβολή στις κινήσεις των ουράνιων σωμάτων γύρω από την Γη και η καταστροφή όσων βρίσκονται στην επιφάνεια της από τεράστιες φωτιές,ανάμεσα σε μεγάλα χρονικά διαστήματα…
Όσα έχουν γίνει μεγάλα ή όμορφα ή με κάποιο τρόπο αξιοθαύμαστα στη δική σας ή στη δική μας χώρα…Όλα αυτά είναι καταχωρημένα στους ναούς μας από τα παλιά χρόνια.Στη χώρα σας,όμως,αλλά και σε αρκετές άλλες,έρχεται κάθε τόσο το ρεύμα του ουρανού σαν φοβερή αρρώστια και καταστρέφει όλα όσα έχουν αναπτυχθεί με τα γράμματα και όλα όσα χρειάζονται οι πόλεις,αφήνοντας ζωντανούς μόνο τους αγράμματους και τους ακαλλιέργητους από σας,ώστε να γίνεστε σαν νέοι από την αρχή,χωρίς να γνωρίζετε τίποτα από εκείνα που έγιναν τον παλιό καιρό…Αυτά λοιπόν που ανέφερες μόλις τώρα,Σόλωνα,για τις παραδόσεις σας,σχετικά με τις γενεαλογίες,έχουν πολύ μικρή διαφορά από τα παιδικά παραμύθια.Εσείς θυμάστε μόνον έναν κατακλυσμό,αν και προηγουμένως έγιναν πολλοί.Δεν ξέρετε, επίσης,ότι στη δική σας χώρα γεννήθηκε το πιο όμορφο και ευγενικό ανθρώπινο γένος,από το οποίο κατάγεσαι κι εσύ κι όλοι οι συμπολίτες σου,επειδή βέβαια διασώθηκε λίγο σπέρμα… Κάποτε,Σόλωνα,πριν γίνει ο μεγάλος κατακλυσμός, αυτή που είναι η πολιτεία των Αθηναίων ήταν πολύ γενναία στον πόλεμο και εξαιρετικά ευνομούμενη από κάθε άποψη.Λέγεται μάλιστα ότι εκεί έγιναν τα πιο σημαντικά έργα και τα καλύτερα πολιτεύματα απ’όσα τώρα έχουμε ακούσει πως υπήρξαν στον κόσμο.Δεν θα σου το αρνηθώ,Σόλωνα.Θα σου τα πω όλα,τόσο για χάρη της πολιτείας σου,αλλά για χάρη της θεάς που προστάτευσε,ανέθρεψε και εκπαίδευσε και τον δικό σας και μετά τον δικό μας τόπο,αρχίζοντας από σας χίλια χρόνια πιο πριν,όταν πήρε το σπέρμα για χάρη σας από τη Γη και τον Ήφαιστο.Η διάρκεια του πολιτισμού μας,όπως λένε τα ιερά μας βιβλία,είναι οκτώ χιλιάδες χρόνια.Θα σου μιλήσω λοιπόν με συντομία για τους νόμους και τα υπέροχα έργα των συμπολιτών σου,που έζησαν πριν από εννέα χιλιάδες χρόνια…
Τα βιβλία μας γράφουν πόσο ισχυρή δύναμη ήταν κάποτε η πολιτεία σας που κατεστράφη από κάποιους που ξεκίνησαν με αλαζονεία από κάποιο σημείο του Ατλαντικού ωκεανού και ξεχύθηκαν εναντίον της Ευρώπης και της Ασίας.Πραγματικά,τότε μπορούσε κάποιος να διασχίσει εκείνη τη θάλασσα,γιατί στην είσοδο της που την ονομάζετε Ηράκλειες Στήλες,υπήρχε νησί το οποίο ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και την Ασία μαζί…σ’αυτό λοιπόν,το νησί της Ατλαντίδας,υπήρχε μεγάλη οργάνωση βασιλιάδων…που εξουσίαζε όλο εκείνο το μέρος…από τη Λιβύη μέχρι την Αίγυπτο, και από την Ευρώπη μεχρι την Τυρρηνία…Και τότε ακριβώς,Σόλωνα,η δύναμη της Πολιτείας σας αποδείχτηκε μοναδική ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους… (και) έχοντας την αρχηγία των Ελλήνων είτε αναγκαστικά είτε μόνη,όταν την εγκατάλειψαν οι άλλοι, και, αφού έφθασε σε σοβαρότατους κινδύνους,νίκησε τους εισβολείς,έστησε τρόπαια,κατάφερε να μην υποδουλωθούν, όσοι δεν ήταν ακόμη δούλοι,και πέτυχε ν’απελευθερώσει όλους εμάς τους άλλους που κατοικούμε μέσα από τις Ηράκλειες Στήλες,χωρίς ν’απαιτήσει το παραμικρό.Ύστερα όμως από αρκετό καιρό έγιναν οι μεγάλοι σεισμοί και πλημμύρες και,μέσα σ’ένα φοβερό μερόνυχτο η γη κατάπιε ολόκληρο το στρατό σας ενώ η Ατλαντίδα βούλιαξε στη θάλασσα…».
Ο Κριτίας επίσης αναφερόμενος στην Ατλαντίδα λέγει: «Ήταν τότε τόσο μεγάλη και τόσο καλά οργανωμένη η δύναμη σ’εκείνα τα μέρη, ο θεός, αφού τη συνέταξε, την έφερε εναντίον αυτών των τόπων μ’αυτό εδώ το πρόσχημα, όπως λέει η παράδοση: για πολλές γενιές, όσο ο θεός συνέχιζε ν’ασκεί επίδραση πάνω τους, αφενός μεν ήταν νομοταγείς, αφετέρου δε τιμούσαν το θεικό στοιχείο με το οποίο συγγένευαν, γιατί οι σκέψεις τους ήταν καθαρές και στραμμένες σε μεγάλα έργα. Έδειχναν ψυχραιμία και σύνεση σ’όλα τα γεγονότα που συνέβαιναν, αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις και για το λόγο αυτό έδειχναν περιφρόνηση για όλα τ’άλλα εκτός από την αρετή, θεωρώντας μηδαμινά τα’αγαθά που είχαν και φέροντας βαρέως την ποσότητα του χρυσού και της υπόλοιπης περιουσίας τους. Ούτε έπεσαν σε λάθη μεθώντας απ’την καλοπέραση και χάνοντας τον αυτοέλεγχό τους λόγω του πλούτου. Αντίθετα, όντας νηφάλιοι, έβλεπαν καθαρά ότι κι όλα αυτά (τα πλούτη) μεγαλώνουν όταν υπάρχει συντροφικότητα συνδιασμένη με την αρετή, ενώ το κυνήγι (του πλούτου) κι η υπερβολική αξία (που αποδίδεται σ’ αυτόν) κάνουν να χαθεί αυτός και μαζί μ’αυτόν και η αξία του. Με τις σκέψεις λοιπόν αυτές και με τη θεική επίδραση, που ασκούνταν επάνω τους, προόδευσαν.
Μα όταν το θεικό στοιχείο άρχισε να εκφυλίζεται από μέσα τους, αφού αναμίχθηκε πολύ και πολλές φορές με τα’ανθρώπινο στοιχείο, το οποίο τελικά και επικράτησε, τότε άρχισαν να συμπεριφέρονται με απρέπεια μη έχοντας τη δύναμη να βαστάξουν πια το βάρος του πλούτου τους. Και σ’αυτόν μεν, που είχε τη δυνατότητα να κρίνει, φαίνονταν επαίσχυντοι, αφού είχαν χάσει τα πιο καλά απ’τα πολυτιμότερα αγαθά τους, ενώ εκείνοι, που δεν είχαν τη δυνατότητα να ξεχωρίσουν ποια είναι στην πραγματικότητα η ευτυχισμένη ζωή, τους θεωρούσαν ότι είναι υπερβολικά καλοί κι ευτυχισμένοι, αυτοί που είχαν κυριευτεί από αδικαιολόγητη πλεονεξία του πλούτου και της δύναμής τους με οποιοδήποτε τρόπο. Ο θεός όμως των θεών, ο Δίας, που βασιλεύει σύμφωνα με τους νόμους, επειδή είναι σε θέση να παρακολουθεί όλα αυτά, καταλαβαίνοντας ότι ο ηθικός λόγος έπαιρνε τον κατήφορο, αποφάσισε να τους επιβάλει τιμωρία για να βάλουν μυαλό και να συνετιστούν. Για το λόγο αυτό συγκάλεσε το συμβούλιο των θεών μέσα στο μεγαλειώδες οίκημά τους, το οποίο βρίσκεται στο κέντρο όλου του κόσμου και βλέπει καλά όλα όσα έχουν συμβεί. Και αφού τους μάζεψε όλους, είπε…»
«Τέκνα Διός Ελλάνιοι…» «Δεν θα χρησιμοποιήσετε, Τέκνα των θεών, τα όπλα που στέλνουν τις ακτίνες του θανάτου εντός της Ατλαντίδος… ακόμη και στον τόπο σας οι συνέπειες θα είναι οδυνηρές…»
Γνώμες συγγραφέων επιστημόνων κι ερευνητών, που υπηρετούν την αλήθεια και όχι την κατεστημένη (συμβατική και σκοταδιστική), λέγουν ότι η συνέχεια του διαλόγου «Κριτίας» βρίσκεται σ’ελληνικά χέρια. Κάποιοι όμως δειλιάζουν και φοβούνται να τη φέρουν στο φως… Εκτός αυτού, γνώμες επιστημόνων (Φίλιπς, Μερτζ, Ντιν, Νεκράσωφ, Μανιάς, Χασάπης, Σταμάτης, Ματτίεβιτς, Χάιζεμπεργκ, Ντρέικ, Ντόνοβαν, Αβίνσκι, Μάρη Μτεμ, Άντριου Τόμας… ), υποστηρίζουν ότι ο Πλάτωνας αφέρεσαι τη συνέχεια λόγω της «μεγάλης προφητείας», που αναφέρεται στους Ελλάνιους (Έλλην) και στη θεική πορεία τους έως τη μεγάλη Εποχή του Υδροχόου, οπότε θ΄αναλάβουν και πάλι τα ηνία της ανθρωπότητας. «Κάποιοι» άλλοι βέβαια που γνωρίζουν τη «μεγάλη προφητεία» παραμυθιάζουν τον κόσμο με σκοταδισμούς του τύπου αντίχριστος Υδροχόος, η εμφάνιση του κακού κλπ. Αλλά ποιος πιστεύει ότι σήμερα ο κόσμος βαδίζει με αρετή και σύνεση για το κοινό καλό; Ωστόσο κάποιος Αμερικανός καθηγητής λέει: «Ας βγάλουν επίσημα απ’τη βιβλιοθήκη του Βατικανού, αριθμός 35, τη συνέχεια του διαλόγου του Πλάτωνος, του Κριτία» (JONATHAN D.HILLK: ‘The mystery of Platon’s dialogs’,a 1953)
Ο Διόδωρος Σικελιώτης αναφέρεται στον Άτλαντα, στον οποίο έδωσε η τύχη τα μέρη, που είναι δίπλα στον ωκεανό. Ο Άτλαντας ονόμασε τους κατοίκους των τόπων εκείνων Ατλαντίους και το ψηλότερο βουνό του τόπου ονόμασε Άτλαντα. Τελοιοποίησε την αστρολογία, αφού υπήρξε ο πρώτος που έμαθε στους ανθρώπους τη θεωρία της σφαιρικότητας του Σύμπαντος. Ο Άτλαντας έκανε πολλά παιδιά, μα ο Έσπερος διακρίθηκε για την δικαιοσύνη, την ευσέβεια και τη μεγάλη φιλανθρωπία του. Επίσης ο (Διόδωρος Σικ.) μας λέγει: «Υπάρξαι δ’Ατλαντί και θυγατέρας επτά, τας κοινώς μεν από του πατρός καλουμένας Ατλαντίδας, ιδία δ’ εκάστην ονομαζομένην Μαίαν, Ηλέκτραν, Ταυγέτην, Στερόπην, Μερόπην, Αλκυόνην και τελευταίαν Κελαινώ. Ταύτας δε μιγείσας τοις επιφανεστάτοις ήρωσι και θεοίς αρχηγούς καταστήναι του πλείστου γένους των ανθρώπων, τεκούσας τους δι ‘αρετήν θεούς και ήρωας ονομασθέντας, οίον την πρεσβυτάτην Μαίαν Διί μιγείσαν Ερμήν τεκνώσαι, πολλών ευρετήν γενόμενον τοις ανθρώποις παραπλησίως δε και τας άλλας Ατλαντίδας γεννήσαι παίδας επιφανείς, ων τους μεν εθνών, τους δε πόλεων γενέσθαι κτίστας».
Οι Ατλάντιοι,όμως, στη συνέχεια (οι επόμενες γενεές) στράφηκαν στην δοξασία του Κρόνου (η ασέβεια και η πλεονεξία διέκρινε τους Ατλάντιους την εποχή εκείνη του κατακλυσμού και της καταστροφής της ηπείρου τους). Οι άνομοι και ασεβείς Ατλάντιοι εισέβαλαν στη Μεσόγειο για να υποδουλώσουν τους ευεργέτες τους Έλληνες και ν’αρπάξουν την υπόλοιπη Γνώση και τα Μεγάλα Μυστικά της Ζωής και του Σύμπαντος («Την Ουρανίαν οδόν», που αναφέρουν ο Ερμότιμος και ο Μέλισσος απ’ την Σάμο). Οι Ατλάντιοι γεμάτοι αλαζονεία και υπεροψεία ξεσηκώθηκαν εναντίον της Αθήνας και ένας καταστρεπτικός πόλεμος έγινε μεταξύ των δύο πλευρών (αφού χρησιμοποιήθηκαν «υπερόπλα») με αποτέλεσμα ένα φοβερό κατακλυσμό, τρομερούς σεισμούς κλπ. Μερικοί από τους Ατλάντιους διέφυγαν της πέραν του Ατλαντικού ηπείρου, δηλαδή της αμερικανικής, αφού προειδοποιήθηκαν από συνετούς ιερείς της Ατλαντίδας. Υπάρχουν φυλές Ινδιάνων στην Κεντρική και Βόρεια Αμερική, οι οποίοι θεωρούν πως είναι απόγονοι των Ατλάντων. Όπως συνέβη και με τους περίφημους Τελχίνες της Ρόδου, οι οποίοι έσωσαν πολλές ζωές στην Αιγηίδα, πηγαίνοντας στην Αίγυπτο.
Ο Απολλώνιος Μόλων στο έργο του μας αναφέρει για τον «κακό λαό» των Ατλαντίων, ο οποίος, αφού κατήργησε την πατρώα θρησκεία, λάτρευε τον «Λίθινο Όφι», ονομαζόταν «Λαός του Πύθωνος» και οδήγησε στον ηθικό ξεπεσμό τους κατοίκους της Ατλαντίδας, ξεκίνησε δε την εκστρατεία προς υποδούλωση των Ελλήνων και των υπολοίπων λαών της Μεσογείου με τα γνωστά πλέον αποτελέσματα. Από την τρομερή εκείνη καταστροφή σώθηκαν ορισμένοι απ’τους Έλληνες, που ήταν ευσεβείς και προνοητικοί, όπως σώθηκαν και άλλοι άνθρωποι, που διεκπεραιώθηκαν απέναντι στην Εσπερία (Αμερική), κάποιοι στην ασιατική ήπειρο, ενώ εκείνοι που διασώθηκαν απ’το «Λαό του Πύθωνος» (στο παρελθόν ο Απόλλων είχε φονεύσει τον Πύθωνα) κατά την εισβολή των Ατλαντίων στη Μεσόγειο αιχμαλωτίστηκαν απ’τους Αιγύπτιους, οι οποίοι ήταν πιστοί σύμμαχοι των Ελλήνων. Ο Πορφύριος ο Τύριος στο έργο του μας πληροφορεί για τους «άνομους, ασεβείς και υπερήφανους Ατλάντιους», που αιχμαλωτίστηκαν απ’τους Αιγύπτιους, ότι με την πάροδο των αιώνων οι Ατλάντιοι εκείνοι (του Πύθωνος) απέκτησαν κάποια δικαιώματα κι ελευθερίες, αλλά δεν λησμόνησαν πως ήταν μοχθηροί κι εκδικητικοί, με αποτέλεσμα να σκέφτονται πώς να εκδικηθούν τους Αιγύπτιους και τους Έλληνες, που τους κατανίκησαν σ’εκείνο τον φοβερό πόλεμο. Κάποτε δε έφτασαν στο σημείο να ενωθούν μέσω επιμειξιών με άλλους, που βρίσκονταν στην Αίγυπτο και ήταν ληστές, λεπροί κλπ. Το αποτέλεσμα ήταν να δολοφονούν αξιωματούχους και Ιερείς των Αιγυπτίων κλπ., έως ότου αποφασίστηκε η εκδίωξη τους από την Αίγυπτο.
Έρευνες που πραγματοποιήθηκαν κατά την δεκαετία του 1960 από διάφορα ερευνητικά πλοία χαρτογράφησαν τα βάθη του Ατλαντικού ωκεανού. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια τεράστια βυθισμένη, κατακαθισμένη περιοχή ξηράς, η οποία είχε την αρχή της στις ακτές της Ν. Αμερικής μέχρι το Κέηπ Όραντζ, ακολουθούσε νοτιοανατολική κατεύθυνση προς το νότο έφθανε στο Τρίσταν ντε Ακούνια. Η βυθισμένη περιοχή υψώνεται κοντά στα 2.500 μέτρα απ’τα μεγάλα βάθη του Ατλαντικού ωκεανού. Περιγράφοντας τα’άκρως ενδιαφέροντα ευρήματα του βυθού αναφέρεται ότι πρόκειται για τη «σπονδυλική στήλη» της αρχαίας ηπείρου, η οποία απλωνόταν σ’όλο το βάθος του Ατλαντικού Ωκεανού. Οι πεδιάδες, που βρίσκονταν απ’την ανατολική και δυτική πλευρά του κυρίως κορμού, είναι αυτές που βυθίστηκαν εξ αρχής και αποτελούν τα βαθύτερα τμήματα του ωκεανού με βάθος 3.500 οργυιές (η όργυια, οργυιή (Ιωνική διάλεκτος) ή οργυιά ισούται με 6 πόδια ή 1,85 μέτρα. Εκατό δε οργυιές ισούνται μ’ένα στάδιο). Μερικές εκατοντάδες οργυιές κάτω απ’την επιφάνεια του ωκεανού είναι καταποντισμένη η ραχοκοκαλιά της Ατλαντίδας, ενώ οι ψηλότερες κορυφές της – Αζόρες, Σαιντ Πολ Ροκς, Ασενσιόν, Τριστάν ντ’ Ακούνια – διακρίνονται σήμερα πάνω απ’την επιφάνεια του ωκεανού. Ο Μπέρλιντζ, σαν απόδειξη για την ύπαρξη της Ατλαντίδας, φέρει το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα το ρεύμα του Κόλπου πραγματοποιεί την ίδια κυκλική κίνηση, που πραγματοποιούσε πριν από χιλιάδες χρόνια περιρρέοντας την Ατλαντίδα, ισχυριζόμενος ότι ισχύει ο ίδιος κανόνας, εξ αιτιάς του οποίου βυθίστηκε σταδιακά η ήπειρος και ανυψώθηκαν τα μέρη, που βρίσκονταν στ’ανατολικά και στα δυτικά της.
Πάντως οι έρευνες έδειξαν ότι ολόκληρη η οροσειρά της Ατλαντίδας ήταν σκεπασμένη από ηφαιστειακά κατάλοιπα. Επρόκειτο για τη βυθισμένη λάσπη, που καθιστούσε αδιάβατη τη θάλασσα με την καταβύθιση του νησιού, όπως ακριβώς αναφέρει ο Πλάτωνας. Η καταβύθιση της Ατλαντίδας μπορεί να πραγματοποιήθηκε σταδιακά ή και αμέσως σε τεράστια βάθη. Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι η ήπειρος βυθίστηκε μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο! Το αμερικανικό πλοίο «Γκέττυσμπεργκ», που εξέτασε τα βάθη της υφαλοκρηπίδας, εξέδωσε τη σχετική αναφορά-πόρισμα, που έλεγε ότι οι κοίτες των ποταμών εκχύνονταν στον ωκεανό, συνέχιζαν το «δρόμο» τους πολύ μέσα στην υφαλοκρηπίδα κι αρκετές φορές περνούσαν μέσα από χαράδρες (όπως συμβαίνει και με τους «γήινους» ποταμούς). Ο καθηγητής Pierre Thermierαναφέρει στο βιβλίο του ‘L’ Atlantiden’, Monaco 1913’ ένα αποκαλυπτικό γεγονός, το οποίο συνέβη το έτος 1898 κατά την τοποθέτηση υπερατλαντικής ηλεκτρικής γραμμής (υποβρύχιας) σε μια απόσταση οκτακοσίων χιλιομέτρων βορείως των νήσων Αζορών.
Κατά την ένωση των δύο άκρων του καλωδίου διαπίστωσαν ότι στο βυθό της θάλασσας στο σημείο εκείνο υπήρχαν κορυφές βουνών και μεγάλες κοιλάδες, που μόνο βυθό θάλασσας δεν θύμιζαν. Με τους γάντζους ενός γερανού της εποχής ανασύρθηκαν τμήματα από βράχο, που βρίσκονταν σε βάθος χιλιομέτρων (1700 οργυιές),που η εξέτασή του έδειξε ότι επρόκειτο για ταχυλίτη! (είναι λάβα βασάλτη σε υαλώδη μορφή, η οποία ψύχεται εκτός ύδατος σε φυσιολογική ατμοσφαιρική πίεση). Σε περίπτωση στερεοποίησης της λάβας εντός της θάλασσας, αυτή η λάβα θα είχε κρυστάλλινη μορφή και όχι υαλώδη (η λάβα βυθίστηκε τη στιγμή της στερεοποίησής της). Το 1968, επιστήμονες ανακάλυψαν στις Μπαχάμες, ανοιχτά της Άνδρου, σε μια υποθαλάσσια περιοχή που ερευνούσαν, ένα γιγάντιο σπήλαιο που η διάμετρος της εισόδου ήταν… 50 μέτρα. Στο εσωτερικό του σπηλαίου υπήρχαν σταλακτίτες και σταλαγμίτες, οι οποίοι σύμφωνα με τους επιστήμονες δεν σχηματίζονται σε περιβάλλον, που βρίσκεται κάτω απ’τη θάλασσα. Οι επιστήμονες χρονολόγησαν τους σταλαγμίτες στα 10.000 π.Χ., επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό τα γραφόμενα του Πλάτωνα.
Εξάλλου ένα σωρό κτίσματα, ναοί, πυραμίδες, κτήρια, δρόμοι κλπ., έχουν βρεθεί στον βυθό της θάλασσας, στο σημείο που ήταν κάποτε η μεγάλη ήπειρος, η Ατλαντίδα.
Η Ρέα που υπήρξε σύζυγος του Κρόνου, ο Ζεύς που γεννήθηκε απ’τον Κρόνο και τη Ρέα, ο οποίος δεν έμοιασε του πατέρα του γενόμενος πατέρας ΟΛΩΝ, αφού συμπεριφερόταν με στοργή και καλοσύνη στους ανθρώπους, διότι τους χάρισε το «καλώς ζην» και τον ανακήρυξαν θεό και κυρίαρχο του Σύμπαντος Κόσμου εις τον αιώνα τον άπαντα, αφού νίκησε στην μονομαχία κατά των Τιτάνων… (ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑ). Την Τιτανομαχία μας την περιγράφει ο Ησίοδος στο έργο του, «Θεογονία» : Και όταν ο Δίας έδωσε σ’ αυτούς όλα εκείνα τ’ απαραίτητα, που οι ίδιοι οι θεοί τρώνε, δηλαδή νέκταρ και αμβροσία και στα στήθη ολονών φούσκωσε το φρόνημα, αφού έφαγαν νέκταρ και αμβροσία που ποθούσαν, τότε είπε σ’αυτούς ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων: «Προσέξτε με, παιδιά σπουδαία της Γης και τ’ Ουρανού, για να σας πω όσα η ψυχή μου μέσα στα στήθη μου προστάζει. Πέρασε πολύς καιρός, που αναμεταξύ μας πολεμάμε κάθε μέρα για να νικήσουμε και να υπερισχύσουμε, οι Τιτάνες θεοί και όσοι καταγόμαστε απ’ τον Κρόνο. Εσείς όμως να φανερώσετε εναντίον των Τιτάνων τη μεγάλη σας δύναμη και τ’ ανίκητα χέρια σας την ώρα της σφοδρής μάχης, ενθυμούμενοι τις φιλικές μας σχέσεις και ότι ήρθατε ξανά στο φως με τη θέλησή μας μέσα απ’το νεφελώδες σκοτάδι, απελευθερωμένοι απ’ τα δεσμά σας, αφού τραβήξατε τόσα»… «Εκεί οι Τιτάνες θεοί έχουν κρυφτεί κάτω απ’τη νεφελώδη μαυρίλα κατόπιν αποφάσεως του Δία, ο οποίος συγκεντρώνει τα σύννεφα, μέσα σε χώρο μουχλιασμένο, στα βάθη της πελώριας γης. Δεν είναι δυνατόν να φύγουν από κει, αφού ο Ποσειδώνας τοποθέτησε πάνω τους χάλκινες πόρτες και ένα χάλκινο τείχος τους περιτριγυρίζει».
«Στο μεγαλύτερο μέρος της καιγόταν η τεράστια γη με ανείπωτο καύσωνα, λιώνοντας όπως ο κασσίτερος που ζεστάθηκε σε καλοκατασκευασμένα εργαστήρια (χοάνες)». (ΗΣΙΟΔΟΣ: «Θεογονία», στιχ.: 864-866).
«Και ολόκληρη η γη έβραζε, όπως και τα ρείθρα του Ωκεανού και η ατρύγητη θάλασσα. Ζεστή πνοή περιέβαλε τους χθόνιους Τιτάνες, ανείπωτη δε φλόγα άγγιζε τον θεικό αιθέρα. Και η αστραφτερή λάμψη του κεραυνού και της αστραπής τους τύφλωνε, παρόλο που ήταν γενναίοι» (ΗΣΙΟΔΟΣ: «Θεογονία»,στιχ.: 697-701).
Φυσικές καταστροφές ή αδυσώπητοι πολέμοι σημαίνουν το τέλος των πολιτισμών; Το παρελθόν οδηγεί στο μέλλον, ενώ το παρόν γίνεται αφύπνιση του «τώρα». Το παρόν ειναι πραγματικό,μόνο αν θεωρηθεί σαν μέρος του άξονα του χρόνου,που συγκεντρώνει το παρελθόν,το παρόν και το μέλλον.Η ζωή ειναι μια συνεχής πορεία ύπαρξης μέσα στην ανυπαρξία. Αυτό,που σήμερα ειναι σταθερό και πραγματικό,αύριο θα γίνει σκόνη.Όπως κι αντίθετα: ότι δεν υπάρχει ακόμα,θα υπάρξει τελικά.Στο ινδικό βιβλίο Μπαγκβάντ Γκίτα,γράφεται: «το σημαντικό ειναι να καταλαβαίνουμε τη ζωή να έρχεται και να επιστρέφει».
Μύθος,σημαίνει θρύλος,παράδοση,αναφορά.Η φαντασία δεν γεννιέται από το τίποτε,χρειάζεται κάποιο αρχικό γεγονός για να στηριχτεί.Μια βασική προσλαμβάνουσα παράσταση,πάνω στην οποία θα λειτουργήσει. Ο Πλάτων, στο διάλογό του «Κρατύλος» αναφέρει ότι «οι Μυθολόγοι δεν ήταν τυχαίοι, αλλά λεπτολόγοι, αστρονόμοι και μύστες». Όλα ήταν γνωστά απ’τους Ιερείς και Μύστες των πανάρχαιων Ελλήνων και μεταφέρονταν μέσω της Γνώσεως των Αρχείων των Ελλήνων. Το ιδανικό είναι να μπορεί κανείς να μελετήσει τις μυθολογίες στο πρωτότυπο και να κρίνει μόνος του τι ακριβώς συμβαίνει…
Η συμβατική επιστήμη έχει αρνητική θέση ως προς την ύπαρξη τέτοιων πολιτισμών του παρελθόντος (Ατλαντίδα) και περιμένει τις αποδείξεις που θα επιβεβαιώσουν αυτή την υπόθεση. Συχνά,όταν αυτές παρουσιάζονται,κάνει ότι μπορεί για να τις εντάξει στο πλαίσιο της υπάρχουσας γνώσης.Λένε πως η «βάσανος» των ευρημάτων υπαγορεύεται από επιστημονική δεοντολογία που προστατεύει την επιστήμη από λάθη.Όταν όμως αυτό το βασάνισμα των ευρημάτων και τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι μεροληπτικά και μονόπλευρα,τότε γίνεται σαφές πως δεν υπάρχει αγνή πρόθεση.
Σε κάποια απώτατη εποχή ο Θωθ,ο θεός της Σοφίας,σύμφωνα με τα αρχαία κείμενα, «χάραξε τις γνώσεις του σε Ιερά Βιβλία,τα οποία έκρυψε σε διάφορα σημεία της Γης με σκοπό να τα αναζητήσουν οι επόμενες γενεές,αλλά να τα ανακαλύψουν μόνο οι αληθινά εκλεκτοί,αυτοί που θα αναλάμβαναν το έργο να αφιερώσουν τις ανακαλύψεις τους στο καλό της ανθρωπότητας».
Όπως και να έχει το πράγμα,είναι γεγονός ότι η αλήθεια ελευθερώνει! Ας νιώσει ο καθένας όπως μπορεί την ελευθερία του, σε έναν κόσμο ελεύθερο και δημιουργικό πέρα απο αντιλήψεις τρομοκρατούντων - τρομοκρατούμενων! Ωστόσο "θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία!"
ΠΗΓΗ: « AΡΜΟΝΙΑ ΤΩΝ ΚΟΣΜΩΝ » http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/10/blog-post_1658.html#ixzz29nxDfXtz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου