OI 11 TITANEΣ

Οι Τιτάνες ήταν, έξι άντρες και πέντε γυναίκες τον αριθμό, [σύνολο 11], για τους οποίους άλλοι μυθολογούν πως ήταν παιδιά του Ουρανού και της Γης, και άλλοι λένε πως πατέρας τους ήταν ένας Κουρήτας και μητέρα τους η Τιταία, από την οποίαν πήραν και τ’ όνομά τους. Αγόρια ήταν ο Κρόνος, ο Υπερίωνας και ο Κοίος, στη συνέχεια ο Ιαπετός και ο Κριός και τελευταίος ο Ωκεανός, ενώ οι αδελφές τους ήταν η Ρέα, ηΘέμις και η Μνημοσύνη, καθώς και η Φοίβη και η Τηθύς. Όλοι τους έγιναν εφευρέτες κάποιων αγαθών για την ανθρωπότητα και, λόγω της ευεργεσίας που έκαναν προς όλους, δέχτηκαν τιμές και η μνήμη τους παρέμεινε αιώνια. Ο Κρόνος που ήταν ο μεγαλύτερος απ’ όλους 

έγινε βασιλιάς και τους ανθρώπους που είχε υπηκόους τους έβγαλε από την αγριότητα και τους έκανε να ζουν πολιτισμένα, γι’ αυτό καιη αποδοχή που έτυχε από τους ανθρώπους ήταν μεγάλη καθώς επισκέφθηκε πολλά μέρη της οικουμένης. Τούτος, επίσης, εισηγήθηκε...

τη δικαιοσύνη και την ειλικρίνεια, γι’ αυτό και οι άνθρωποι που έζησαν την εποχή του Κρόνου διατηρήθηκαν από την παράδοση στην μνήμη των μεταγενεστέρων ως απλοϊκοί και παντελώς άκακοι αλλά και ως ιδιαίτερα ευτυχισμένοι. Η επικράτειά του ήταν ισχυρότερη στα μέρη της δύσης, όπου και δέχτηκε τις μεγαλύτερες τιμές γι’ αυτό και μέχρι τα νεότερα χρόνια, οι Ρωμαίοι και οι Καρχηδόνιοι, όσο υπήρχε ακόμη η πόλη τους, αλλά και τα υπόλοιπα γειτονικά έθνη τελούσαν λαμπρές γιορτές και θυσίες προς τιμήν ετούτου του θεού και πολλοί τόποι πήραν το όνομά του. Λόγω της μεγάλης υπακοής στους νόμους δεν γινόταν κανένα αδίκημα, ποτέ και από κανέναν, με αποτέλεσμα όλοι οι υπήκολοι της εξουσίας του Κρόνου να ζήσουν ζωή μακάρια απολαμβάνοντας χωρίς εμπόδια κάθε ηδονή....

ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 67.

Για τον Υπερίωνα λένε την κίνηση του ήλιου, της σελήνης και των υπολοίπων αστεριών, καθώς και τις εποχές που προκαλούνται απ’ αυτά, πρώτος κατανόησε με την επιμέλεια και την παρατηρητικότητά του και τα δίδαξε στους άλλους να τα μάθουν και γι’ αυτό ονομάστηκε πατέρας τούτων των σωμάτων, ωσάν να γέννησε τη θεωρία περί αυτών και τη φύση τους. Από τον Κοίο και τη Φοίβη γεννήθηκε η ΛΗΤΩ, ενώ ο Ιαπετός απόκτησε τον ΠΡΟΜΗΘΕΑ, για τον οποίο παραδίδουν μερικοί μυθογράφοι ότι έκλεψε την φωτιά από τους θεούς και την έδωσε στους ανθρώπους, ενώ στην πραγματικότητα ήταν εκείνος που ανακάλυψε τα πυρεία από τα οποία ξεπηδάει η φωτιά.

Από τις Τιτανίδες, λένε πως η Μνημοσύνη εφεύρε τους συλλογισμούς και όρισε την τοποθέτηση ονόματος σε κάθε τι που μας περιβάλλει, όνομα με το οποίο δηλώνουμε το κάθε πράγμα και συνομιλούμε μεταξύ μας. Τούτα, όμως, μερικοί λένε πως τα εισηγήθηκε ο Ερμής. Σ’ ετούτη, επίσης, τη θεά αποδίδουν και την ανάκληση πραγμάτων στη μνήμη και την λειτουργία της ενθύμησης, ιδιότητες που έχουν οι άνθρωποι, εκ των οποίων, άλλωστε,  της δόθηκε κι ετούτο το όνομα.

Για την Θέμιδα, λένε οι μύθοι, πως ήταν η πρώτη που εισηγήθηκε τη μαντική, τις θυσίες και τους θεσμούς σχετικά με τους θεούς και δίδαξε την υπακοή στους νόμους και την ειρήνη. Γι’ αυτό το λόγο ονομάζονται θεσμοφύλακες και θεσμοθέτες οι άνθρωποι που διαφυλάσσουν τα ιερά και τα όσια των θεών και τους νόμους των ανθρώπων. Και ο Απόλλωνας, την ώρα που πρόκειται να δώσει χρησμούς, λέμε πως «θεμιστεύει», από το γεγονός ότι η Θέμις ανακάλυψε τους χρησμούς. Τούτο, λοιπόν, οι θεοί, έχοντας ευεργετήσει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή των ανθρώπων, δεν αξιώθηκαν μόνο να λάβουν αθάνατες τιμές, αλλά θεωρήθηκαν επίσης πως ήταν οι πρώτοι που κατοίκησαν στον Ολυμπο, μετά τη μετάστασή τους από τους ανθρώπους.

ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 68

Από τον Κρόνο και τη Ρέα λέγεται πως γεννήθηκαν η Εστία, η Δήμητρα και η Ήρα, καθώς και ο Δίας, ο Ποσειδώνας και ο Άιδης

Βλ. και  Παυσανίας, ΑΡΚΑΔΙΚΑ, 37,2.

Πρώτος παρουσίασε τους ΤΙΤΑΝΕΣ ο Ομηρος ως θεους που βρίσκονται κάτω από τον λεγόμενο ΤΑΡΤΑΡΟ, στον «Ορκο της Ηρας»

[Ιλιάδα, Ξ, 278]. Από τον Ομηρο πήρε το όνομα των ΤΙΤΑΝΩΝ  ο ΟΝΟΜΑΚΡΙΤΟΣ και οργάνωσε μυστικές ιεροπραξίες για τον Διόνυσο παρουσιάζοντας τους Τιτάνες ως αυτουργούς των παθημάτων του Διονύσου.

[ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Ο ΟΝΟΜΑΚΡΙΤΟΣ, που ζούσε στην αυλη των Πεισιστρατιδών και είχε εκδώσει τα Ομηρικα έπη, είχε διασκευάσει και το «Ορφικό» ποίημα για την κατακρεούργηση και το φάγωμα του ΔΙΟΝΥΣΟΥ Ζαγρέα, όταν ο θεός ήταν ακόμα νήπιο, από τους ΤΙΤΑΝΕΣ, τους οποίους κατοπιν κατακεραύνωσε ο ΔΙΑΣ, για το ανοσιούργημα. Από την στάχτη των κατακεραυνωθέντων Τιτάνων, έλεγε το "Ορφικό" ποίημα,  έκανε ο ΔΙΑΣ τους ανθρώπους, οι οποίοι μετέχουν της ΚΑΚΗΣ ή ΤΙΤΑΝΙΚΗΣ  φύσης, αλλά και της ΑΓΑΘΗΣ ή ΘΕΙΑΣ γιατί οι Τιτάνες είχαν φάει τον Διόνυσο. Σκοπός των Ορφικών ήταν να νεκρώσουν την Τιτανική φύση χάριν του αγαθού στοιχείου που υπήρχε μέσα τους. Σχετικά με τον Ονομάκριτο, ο Ηρόδοτος λέει πως είχε διασκευάσει και εκδωσει και τους χρησμούς του μαθητή του Ορφέα, ΜΟΥΣΑΙΟΥ, αλλά είχε παρεμβάλλει σε αυτούς έναν δικό του χρησμό πως τα παρά την Λήμνο νησιά θα καταποντίζονταν, και γι’ αυτό ο ΙΠΠΑΡΧΟΣ τον εξόρισε (Ηρόδ. 7, 6).].

[Όταν ο Διόνυσος ήταν νήπιο, οι Τιτάνες τον διαμέλησαν και τον έφαγαν εκτός από την καρδιά του [Κλήμ. Πατρ. κεφ. 2, 15]. ].