ταν όλα ήταν ήρεμα κα γαλήνια... όταν ζωντανά πλάσματα, κτήνη και οι Θεοί τ' ουρανού απολάμβαναν τα πλούσια αγαθά του κόσμου αυτού, οι Γίγαντες βγήκαν απ' τις σπηλιές τους και ανέβηκαν στους ουρανούς, τους Θεούς να προκαλέσουν για τη Δύναμη του σύμπαντος...
Οι Θεοί εφόρμησαν ενάντια στους Γίγαντες σ' αυτή τη Μητέρα των Μαχών, που πυράκτωσε τα ουράνια...Κεφάλια, χέρια και πόδια από Θεούς και Γίγαντες γκρεμίστηκαν... και τα όπλα... τα σπαθιά των Θεών, άλλα αστράφτοντας έφτασαν στη γη και άλλα πάνω της καρφώθηκαν. Εκείνοι που τα βρήκαν δεν ήταν παρά άνθρωποι... 
Τώρα ο άνθρωπος, λύνοντας το γρίφο του ατσαλιού, με το Σπαθί στην κατοχή του, ήταν ο άρχοντας του κόσμου αυτού...
Τρία σπαθιά καρφωμένα στη γη του Βορρά - η μυστική τριάδα του ατσαλιού. Τρεις φορείς της Δύναμης των Θεών του ουρανού, της συμπαντικής Δύναμης, και ένα το χάλκινο της Κάλικουμ, η λόνχη της Δύναμης και της υπερηφάνειας θυμίζουν (σε όσους μπορούν να ανασύρουν τέτοιες μνήμες) το Μυστικό του Χαλκού, τη Δύναμη του Δημιουργού Νου, το Πνεύμα του σύμπαντος,το σπάθί του Πολέμαρχου 780.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου