Τί έγινε το 9,600 πΧ; Κατα Πλάτωνα, η βύθιση της Ατλαντίδας. Έγινε, βέβαια, κι ένας πόλεμος μεταξυ Ατλάντων και... λαων της ανατολικης Μεσογείου (προεξαρχόντων των Ελλήνων), αλλα ούτε ο Πλάτων δίνει συγκεκριμένες πληροφορίες για το πότε ακριβως, ούτ' εγω το έψαξα τόσο.
Συγκεκριμένα, το ερώτημα είναι αν οι Άτλαντες εξεστράτευσαν κατα της ανατολης πριν βυθιστει η χώρα τους (δηλ. τους βρήκε η καταστροφη "στο δρόμο"), ή μετα, εντελως απελπισμένοι "ντεσπεράντος" κι όσοι γλύτωσαν; Προσωπικα κλίνω προς την πρώτη εκδοχη, αν και -όπως σας είπα- δεν τό 'ψαξα.
Η οριστικη μάχη δόθηκε παρα την -τότε- λίμνη Τριτογένεια, ανάμεσα στη σημερινη Λιβύη και στο Τσάντ.
Απο τότε που ο άνθρωπος ήταν πιθηκοειδες, σε κάθε πόλεμο μπροστα-μπροστα πάνε δύο ειδων στρατιώτες: οι νέοι, συνήθως ελαφρα οπλισμένοι (για να "ψηθουν" στη μάχη και να μάθουν τα πολεμικα), και οι άχρηστοι. Αυτοι οι δεύτεροι είναι το "κρέας" για τα όπλα του εχθρου!
Κοινωνικα απόβλητοι, ανεπιθύμητοι, βλάκες, και...
...Κλώνοι!
Κυριολεκτικα κρέας, όμως άγριο κι ανελέητο -μέχρι να φονευθει το ίδιο-, σκέτη φονικη μηχανη, διότι στερείται ανθρώπινης φύσης και ψυχης. Γνωρίζω καλα ότι η εμπροσθοφυλακη των Ατλάντων χρησιμοποιούσε κλώνους... πολυ άγριους κι αιμοβόρους κλώνους, όπως εντονώτατες φήμες ψιθυρίζουν σήμερα και για τους νεο-Άτλαντες.
Στο σημείο αυτο σας χρωστάω φωτογραφία... Αρκει να τη βρω. (Πρόκειται για έκθεμα στο Μουσείο του Καΐρου - κι όταν ανεβάσω τη φωτογραφία, το συζητάμε τί απεικονίζει.)
Φυσικα, οι ανατολικοι λαοι δεν κάθησαν με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν ήταν, βλέπεις, "αντιρατσιστες", να πούνε: "- Σφάξτε, κλώνοι μας, ν' αγιάσουμε!"
Είχαν κι αυτοι τους καλους πολεμιστες τους, και μάλιστα πολεμιστες με "ψυχικα" όπλα.
Στο λογικο ερώτημά σας, τί μας νοιάζουν εμας όλ' αυτα, τί μας νοιάζουν ιστορίες δέκα χιλιετιων πριν... Η απάντηση είναι ότι εμας μεν δεν μας νοιάζουν, αλλα νοιάζουν τους νεο-Άτλαντες! ;-) Άρα, θέλουμε - δε θέλουμε, είμαστε μπλεγμένοι...
Η Ιστορία, τα γεγονότα του 9,600 πΧ, βαίνει προς επανάληψη, και δυστυχως όχι σαν φάρσα.
Σήμερα, οι νεο-Άτλαντες θέλουν και να τελειώνουν οριστικα με τους Έλληνες, μια που είναι πολυ κοντα στην πλήρη κατάκτηση και κυριαρχία του πλανήτη, και να πάρουν εκδίκηση για όσα έπαθαν τότε. Σήμερα, όμως, θέλουν να δώσουν τις μάχες τους όχι πια στα νότια της Σαχάρας, αλλα ακριβως επάνω στο σημερινο ελληνικο (Ελλαδικο) έδαφος.
Η πολεμικη τους τακτικη, λοιπον, είναι πάλι το "εν τώι πολλώι το εύ", η μαζικότητα, η γιούργια. Και οι εμπροσθοφυλακες τους είναι πάλι το ...κρέας!
Δέκα χιλιάδες χρόνια πέρασαν, αλλα οι Άτλαντες παρουσιάζουν πλήρη έλλειψη φαντασίας... :-) Επαναλαμβάνονται!
Όμως, σήμερα οι κλώνοι είναι ακόμη πρώϊμης τεχνολογίας, επομένως θα χρησιμοποιηθει το αμέσως πλησιέστερο υποκατάστατο: οι σπαρτοι! Κυρίως οι λαθρομετανάστες απο Σομαλία και Πακιστάν... χωρις να υπολογίζουμε τον ρόλο που θα παίξουν γύφτοι, Κοσσοβάροι, Χάζαροι (δήθεν "Ρωσσοπόντιοι", που μας κουβαλήθηκαν εδω με πλαστα πιστοποιητικα) και λοιποι δολοφόνοι απο παρακάσπιες χώρες, και οι εβραϊκης καταγωγης "εξεγερμένοι αναρχοαυτόνομοι νέοι" με τις βόμβες Μολότωφ.
Έλα, όμως, που ούτε κι εμεις παρουσιάζουμε τόση φαντασία! Οι "ψυχικοι" πολεμιστες μας υπάρχουν!!!... Απλως βρίσκονται ..."εν ύπνωι" (χίχίχί!!! ρε μασώνοι, εσεις τα παίρνετε όλα απ' την κοινωνία, να μη σας πάρω κι εγω τίποτε; :-) ), και περιμένουν το σύνθημα για να "ξυπνήσουν".
Να, λοιπον, η απάντηση και στο "πώς"! Πώς θ' απαλλαγούμε οριστικα απο εχθρους, προδότες, παλιανθρώπους, λαμόγια.
Καλες είναι οι πορείες στη Βουλη, καλες κι οι διαμαρτυρίες και τα κινήματα, αλλα η λύση δεν θα έρθει έτσι. Δεν θα έρθει, γενικα, απο οποιαδήποτε μορφη πολιτικης δραστηριότητας. Ούτε θα έρθει, αν περιμένουμε να εμφανιστει "Έλλην ηγέτης", ο Μεγαλέξαντρος (μετενσαρκωμένος, ή ...ορίτζιναλ), η οι "Έψιλον".
Εκεί, λοιπον, που όλοι περιμένουν κάτι, αλλα δεν βλέπουν και διέξοδο στις γνωστες, ορατες μορφες πάλης, εγω ένα έχω να πω:
Η λύση θα έρθει, όταν θα έρθει το σύνθημα "άνωθεν".
Ανάφλεξη του Δία; Ίσως και να μη χρειαστει, τελικα.
Υγ: Λίγα χρόνια πριν. Το "Αίαρμπας" των "Αιγυπτιακων Αερογραμμων" πλησιάζει το Λούξορ, προερχόμενο απο Κάϊρο. Λίαν πρωϊνη πτήση, "τί τηνικάδαι αφίξαι".
Οι περισσότεροι επιβάτες κοιμισμένοι, ροχαλίζουν... Μερικοι (ντιπ ξεχασμένοι, νομίζουν πως βρίσκονται σπίτι τους) ...κλάνουν κιόλας! :-) (Σε τέτοιον κλειστο χώρο, είναι μεσαιωνικο βασανιστήριο να τους υφίστασαι, τους αγενέστατους.)
Ένας μουρλος, όμως, έχει υπερνικήσει την υπνηλία, και χαζεύει απ' το παράθυρο το περήφανο γεράκι του Ώρου, σύμβολο των "Αιγυπτιακων Αερογραμμων", ζωγραφισμένο (το κεφάλι του) επάνω στο κάθετο φτεράκι, στην άκρη του κυρίως φτερου.
Κάποια στιγμη, το αεροπλάνο πλησιάζει το αεροδρόμιο του Λούξορ, και παίρνει απο τον πύργο ελέγχου ελεύθερο αεροδιάδρομο να κατεβει. Ο επιβάτης, που λέμε, θέλει ν' απολαύσει την ανατολη, που μόλις φάνηκε στον ορίζοντα, αλλα οι κοιμισμένοι έχουν κατεβάσει τα σκίαστρα στα παράθυρα. Τ' αεροπλάνο αρχίζει να κάνει συνεχεις μικρες αλλαγες πορείας αριστερα-δεξια. (Αργότερα έμαθα πως αυτο είναι συνηθισμένο για Αίγυπτο, ίσως επειδη ο αέρας είναι αραιος.)
Καποια στιγμη, οι ακτίνες του ήλιου μπαίνουν απο ένα ξεχασμένο ανοιχτο παράθυρο, και ...χαιρετουν τον επιβάτη μας κατα πρόσωπο.
Η μούρη του αεροπλάνου στρίβει.
Οι ηλιαχτίδες ξανα κατα πρόσωπο!... απο άλλο "ξεχασμένο" παράθυρο.
Ξανα στροφη.
Ξανα ηλιαχτίδες ακριβως στο πρόσωπο.
Ξανα στροφη.
Ξανα ηλιαχτίδες ακριβως στο πρόσωπο.
Τέσσερεις φορες! Σε κανέναν άλλον επιβάτη!
Και ο πλέον ηλίθιος, θα καταλάβαινε Ποιος τον χαιρετούσε!
Ναι, Ώρε!... Ο ασήμαντος ιερέας Σου θυμήθηκε!...
...Και Σε περιμένει πάλι σήμερα!
Υγ 2: Θαρρείτε ότι τα δύο παιδια της "Δίας" ("Δίας"!) χάθηκαν σε "άσχετη" μάχη; Ή θαρρείτε ότι στον Κάτω Κόσμο κατέβηκαν μόνα τους;
Λίγο τη Γουϊκιπήντια να διαβάζατε, θα ξέρατε Ποιος τους συνόδευσε.
Σήμερα καταλαβαίνετε και ποιος είπε σε Ποιον ...κάποια λόγια... γι' αυτους.
Στην τελικη, οριστικη μάχη που έρχεται, θα υλοποιηθει με τους νεο-Άτλαντες στην κυριολεξία της η νεοελληνικη παροιμία:
"Θα τους πει ο Θεος στ' αυτι".
Η οριστικη μάχη δόθηκε παρα την -τότε- λίμνη Τριτογένεια, ανάμεσα στη σημερινη Λιβύη και στο Τσάντ.
Απο τότε που ο άνθρωπος ήταν πιθηκοειδες, σε κάθε πόλεμο μπροστα-μπροστα πάνε δύο ειδων στρατιώτες: οι νέοι, συνήθως ελαφρα οπλισμένοι (για να "ψηθουν" στη μάχη και να μάθουν τα πολεμικα), και οι άχρηστοι. Αυτοι οι δεύτεροι είναι το "κρέας" για τα όπλα του εχθρου!
Κοινωνικα απόβλητοι, ανεπιθύμητοι, βλάκες, και...
...Κλώνοι!
Κυριολεκτικα κρέας, όμως άγριο κι ανελέητο -μέχρι να φονευθει το ίδιο-, σκέτη φονικη μηχανη, διότι στερείται ανθρώπινης φύσης και ψυχης. Γνωρίζω καλα ότι η εμπροσθοφυλακη των Ατλάντων χρησιμοποιούσε κλώνους... πολυ άγριους κι αιμοβόρους κλώνους, όπως εντονώτατες φήμες ψιθυρίζουν σήμερα και για τους νεο-Άτλαντες.
Στο σημείο αυτο σας χρωστάω φωτογραφία... Αρκει να τη βρω. (Πρόκειται για έκθεμα στο Μουσείο του Καΐρου - κι όταν ανεβάσω τη φωτογραφία, το συζητάμε τί απεικονίζει.)
Φυσικα, οι ανατολικοι λαοι δεν κάθησαν με σταυρωμένα τα χέρια. Δεν ήταν, βλέπεις, "αντιρατσιστες", να πούνε: "- Σφάξτε, κλώνοι μας, ν' αγιάσουμε!"
Είχαν κι αυτοι τους καλους πολεμιστες τους, και μάλιστα πολεμιστες με "ψυχικα" όπλα.
Στο λογικο ερώτημά σας, τί μας νοιάζουν εμας όλ' αυτα, τί μας νοιάζουν ιστορίες δέκα χιλιετιων πριν... Η απάντηση είναι ότι εμας μεν δεν μας νοιάζουν, αλλα νοιάζουν τους νεο-Άτλαντες! ;-) Άρα, θέλουμε - δε θέλουμε, είμαστε μπλεγμένοι...
Η Ιστορία, τα γεγονότα του 9,600 πΧ, βαίνει προς επανάληψη, και δυστυχως όχι σαν φάρσα.
Σήμερα, οι νεο-Άτλαντες θέλουν και να τελειώνουν οριστικα με τους Έλληνες, μια που είναι πολυ κοντα στην πλήρη κατάκτηση και κυριαρχία του πλανήτη, και να πάρουν εκδίκηση για όσα έπαθαν τότε. Σήμερα, όμως, θέλουν να δώσουν τις μάχες τους όχι πια στα νότια της Σαχάρας, αλλα ακριβως επάνω στο σημερινο ελληνικο (Ελλαδικο) έδαφος.
Η πολεμικη τους τακτικη, λοιπον, είναι πάλι το "εν τώι πολλώι το εύ", η μαζικότητα, η γιούργια. Και οι εμπροσθοφυλακες τους είναι πάλι το ...κρέας!
Δέκα χιλιάδες χρόνια πέρασαν, αλλα οι Άτλαντες παρουσιάζουν πλήρη έλλειψη φαντασίας... :-) Επαναλαμβάνονται!
Όμως, σήμερα οι κλώνοι είναι ακόμη πρώϊμης τεχνολογίας, επομένως θα χρησιμοποιηθει το αμέσως πλησιέστερο υποκατάστατο: οι σπαρτοι! Κυρίως οι λαθρομετανάστες απο Σομαλία και Πακιστάν... χωρις να υπολογίζουμε τον ρόλο που θα παίξουν γύφτοι, Κοσσοβάροι, Χάζαροι (δήθεν "Ρωσσοπόντιοι", που μας κουβαλήθηκαν εδω με πλαστα πιστοποιητικα) και λοιποι δολοφόνοι απο παρακάσπιες χώρες, και οι εβραϊκης καταγωγης "εξεγερμένοι αναρχοαυτόνομοι νέοι" με τις βόμβες Μολότωφ.
Έλα, όμως, που ούτε κι εμεις παρουσιάζουμε τόση φαντασία! Οι "ψυχικοι" πολεμιστες μας υπάρχουν!!!... Απλως βρίσκονται ..."εν ύπνωι" (χίχίχί!!! ρε μασώνοι, εσεις τα παίρνετε όλα απ' την κοινωνία, να μη σας πάρω κι εγω τίποτε; :-) ), και περιμένουν το σύνθημα για να "ξυπνήσουν".
Να, λοιπον, η απάντηση και στο "πώς"! Πώς θ' απαλλαγούμε οριστικα απο εχθρους, προδότες, παλιανθρώπους, λαμόγια.
Καλες είναι οι πορείες στη Βουλη, καλες κι οι διαμαρτυρίες και τα κινήματα, αλλα η λύση δεν θα έρθει έτσι. Δεν θα έρθει, γενικα, απο οποιαδήποτε μορφη πολιτικης δραστηριότητας. Ούτε θα έρθει, αν περιμένουμε να εμφανιστει "Έλλην ηγέτης", ο Μεγαλέξαντρος (μετενσαρκωμένος, ή ...ορίτζιναλ), η οι "Έψιλον".
Εκεί, λοιπον, που όλοι περιμένουν κάτι, αλλα δεν βλέπουν και διέξοδο στις γνωστες, ορατες μορφες πάλης, εγω ένα έχω να πω:
Η λύση θα έρθει, όταν θα έρθει το σύνθημα "άνωθεν".
Ανάφλεξη του Δία; Ίσως και να μη χρειαστει, τελικα.
Υγ: Λίγα χρόνια πριν. Το "Αίαρμπας" των "Αιγυπτιακων Αερογραμμων" πλησιάζει το Λούξορ, προερχόμενο απο Κάϊρο. Λίαν πρωϊνη πτήση, "τί τηνικάδαι αφίξαι".
Οι περισσότεροι επιβάτες κοιμισμένοι, ροχαλίζουν... Μερικοι (ντιπ ξεχασμένοι, νομίζουν πως βρίσκονται σπίτι τους) ...κλάνουν κιόλας! :-) (Σε τέτοιον κλειστο χώρο, είναι μεσαιωνικο βασανιστήριο να τους υφίστασαι, τους αγενέστατους.)
Ένας μουρλος, όμως, έχει υπερνικήσει την υπνηλία, και χαζεύει απ' το παράθυρο το περήφανο γεράκι του Ώρου, σύμβολο των "Αιγυπτιακων Αερογραμμων", ζωγραφισμένο (το κεφάλι του) επάνω στο κάθετο φτεράκι, στην άκρη του κυρίως φτερου.
Κάποια στιγμη, το αεροπλάνο πλησιάζει το αεροδρόμιο του Λούξορ, και παίρνει απο τον πύργο ελέγχου ελεύθερο αεροδιάδρομο να κατεβει. Ο επιβάτης, που λέμε, θέλει ν' απολαύσει την ανατολη, που μόλις φάνηκε στον ορίζοντα, αλλα οι κοιμισμένοι έχουν κατεβάσει τα σκίαστρα στα παράθυρα. Τ' αεροπλάνο αρχίζει να κάνει συνεχεις μικρες αλλαγες πορείας αριστερα-δεξια. (Αργότερα έμαθα πως αυτο είναι συνηθισμένο για Αίγυπτο, ίσως επειδη ο αέρας είναι αραιος.)
Καποια στιγμη, οι ακτίνες του ήλιου μπαίνουν απο ένα ξεχασμένο ανοιχτο παράθυρο, και ...χαιρετουν τον επιβάτη μας κατα πρόσωπο.
Η μούρη του αεροπλάνου στρίβει.
Οι ηλιαχτίδες ξανα κατα πρόσωπο!... απο άλλο "ξεχασμένο" παράθυρο.
Ξανα στροφη.
Ξανα ηλιαχτίδες ακριβως στο πρόσωπο.
Ξανα στροφη.
Ξανα ηλιαχτίδες ακριβως στο πρόσωπο.
Τέσσερεις φορες! Σε κανέναν άλλον επιβάτη!
Και ο πλέον ηλίθιος, θα καταλάβαινε Ποιος τον χαιρετούσε!
Ναι, Ώρε!... Ο ασήμαντος ιερέας Σου θυμήθηκε!...
...Και Σε περιμένει πάλι σήμερα!
Υγ 2: Θαρρείτε ότι τα δύο παιδια της "Δίας" ("Δίας"!) χάθηκαν σε "άσχετη" μάχη; Ή θαρρείτε ότι στον Κάτω Κόσμο κατέβηκαν μόνα τους;
Λίγο τη Γουϊκιπήντια να διαβάζατε, θα ξέρατε Ποιος τους συνόδευσε.
Σήμερα καταλαβαίνετε και ποιος είπε σε Ποιον ...κάποια λόγια... γι' αυτους.
Στην τελικη, οριστικη μάχη που έρχεται, θα υλοποιηθει με τους νεο-Άτλαντες στην κυριολεξία της η νεοελληνικη παροιμία:
"Θα τους πει ο Θεος στ' αυτι".
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου