N E W E R A O F 
T E R R O R I S T
T E R R O R I S T
Τι λέει ο Τζον Ντάγκλας, κορυφαίος profiler του FBI, για τον τρόπο που σκέφτονται οι τρομοκράτες όταν δεν δραστηριοποιούνται ως… εποχιακοί υπάλληλοι, όπως συνέβη στην Ελλάδα…
ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ…
…εξαφανίστηκε η Τρομοκρατία μέσης και μεγάλης έντασης εδώ και τρίατέσσερα χρόνια. Και τώρα οι υπηρεσίες Ασφαλείας προφήτευσαν ότι θα ξαναεμφανισθεί. Τέτοιες «προφητείες» μας… μυγιάζουν, παρότι δεν έχουμε εμείς τη μύγα.
Η «ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΔΡΑΣΗΣ»…
…των τρομοκρατών που έχουν τα πλέον εξελιγμένα μέσα και προχωρημένες τεχνικές, τακτικές και στόχους προβλημάτισε πολλούς, από τους επιτελείς της ΕΛ.ΑΣ. έως πολίτες που αναρωτιούνταν γιατί οι τρομοκρατικές οργανώσεις αντιδρούσαν με στρακαστρούκες σε ΙΧ και ΑΤΜ ακριβώς στα χρόνια της Τρόικα και του ΔΝΤ, αφού (και μόνο λόγω αντιδράσεων που σχετίζονται με το θυμικό) οι τρομοκρατικές ενέργειες θα μπορούσαν να έχουν μια απήχηση! Φυσικά οι πολίτες βρήκαν πολλές απαντήσεις, καθώς διατηρούν το προνόμιο της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης.
Η ΕΛ.ΑΣ. ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΕΙ ΟΤΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ «ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ» ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΡΟΑΣΤΙΟ (ΑΝΕΥ ΑΛΛΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ)...
Ας δούμε σχετικό αποκαλυπτικό δημοσίευμα από «ΤΟ ΒΗΜΑ», από το οποίο για λόγους δικής μας πολιτικής στο PRESSing έχουν αφαιρεθεί τα ονόματα (τα οποία, άλλωστε, δεν έχουν καμία σημασία όταν δραστηριοποιούνται παραπολιτικά λόμπι και εξουσιαστικοί παραμηχανισμοί υπέρ και εναντίον τέτοιων πρακτικών): «Ανώτατοι αξιωματούχοι εκτιμούν ότι ο … … μαζί με άγνωστους συνεργάτες τους έχουν ήδη δημιουργήσει τους τελευταίους μήνες μια νέα ένοπλη οργάνωση και πιθανόν να χρησιμοποιήσουν σε πρώτη φάση οπλοστάσιο της εξαρθρωθείσας ομάδας “Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς”, που δεν έχει εντοπιστεί από τις ελληνικές διωκτικές υπηρεσίες. Μάλιστα από αξιωματούχους εκφράζεται φόβος ότι “η νέα οργάνωση του … … μπορεί να προχωρήσει σε απαγωγή επιχειρηματία, πολιτικού ή υπηρεσιακού παράγοντα, παρότι μια τέτοια τακτική δεν εφαρμοζόταν ως τώρα από το ελληνικό αντάρτικο πόλης”. Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. εκτιμούν ότι «το πιθανότερο είναι να βρίσκονται σε άγνωστο κατάλυμα σε προάστια…»
ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ «ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ» ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ
Το 2002, μέσα στη θύελλα των κειμένων κατά αλλά και… φυσικά υπέρ της Τρομοκρατίας, γράφτηκε ότι πρόκειται για εκδηλώσεις «εναντιωτικέςπροκλητικές», με εμφανή αντικοινωνικότητα, όπου υπαρξιακές και άλλες ματαιώσεις ή μειονεξίες παροχετεύονται σε πρακτικές εσωστρεφείς που μέσω μυστικοπαθών μιλιταριστικών οργανώσεων μιμούνται τις ακραίες εκδηλώσεις του κράτους. Ο Τζον Ντάγκλας, γνωστός ως μορφή από το ρόλο του προϊσταμένου της Τζόντι Φόστερ στο φιλμ «Σιωπή των Αμνών» και ιδρυτής της Μονάδας Ανάλυσης Συμπεριφοράς, αλλά και εμπνευστής της επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς «Criminal Minds», εξηγεί πώς γίνεται κάποιος «Τρομοκράτης»: «Οι περιπτώσεις παρακολουθήσεων που έχουν μετατραπεί σε δολοφονίες είναι ανησυχητικά πολλές. Όταν έχουμε να κάνουμε με πολιτικά πρόσωπα, υπάρχει ένα ιδεολόγημα που “δικαιολογεί” τη δολοφονία, αν και πρόκειται σχεδόν πάντα για προκάλυμμα μιας βαθιά ανεπαρκούς προσωπικότητας που θέλει να πάρει αξία με την πράξη της...» Ο Τζον Ντάγκλας αντιμετωπίστηκε στις απαρχές της καριέρας του ως γραφικός ή περίπου σαν… μέντιουμ! Τα ψυχολογικάεγκληματολογικά προφίλ του, όπως έγραψε ο Τύπος (Ντεμπ Πράϊς, «The Detroit News») αντιπροσωπεύουν πείρα πολλών χρόνων και οι λεπτομέρειες πάνε σε τέτοιο βάθος ώστε μοιάζουν αλλόκοτα. Όταν έφτανε να δηλώνει ότι «ο δράστης θα είναι ψευδός» ή «ο δράστης θα φοράει τουΐντ σακάκι» ή θα «οδηγεί καφέ σεντάν» στην αρχή τον ειρωνεύονταν, ενώ κάθε φορά που δικαιωνόταν αποκτούσε φήμη μάντη ή πνευματιστικού διάμεσου. «Αν λάβουμε μια απειλή για βόμβα, πάντοτε την παίρνουμε στα σοβαρά. Όμως, για να μη σταματήσει η ζωή στην πόλη, οι Αρχές πρέπει να αποφασίσουν γρήγορα αν η απειλή είναι αληθινή. Οι βομβιστές και οι εκβιαστές χρησιμοποιούν συνήθως τον πληθυντικό στην επικοινωνία τους προκειμένου να υποδηλώσουν ότι αποτελούν μια μεγάλη ομάδα. Όμως στην πλειονότητά τους πρόκειται για μοναχικά, καχύποπτα άτομα, που δεν εμπιστεύονται κανέναν»… Όπως αναφέρεται στο βιβλίο των Τζον Ντάγκλας και Μαρκ Ολσέϊκερ με τίτλο «Στο μυαλό των ΣίριαλΚίλερς» (Η Ψυχολογία στην υπηρεσία της Δίωξης Εγκλήματος), μετάφραση Έφης Φρυδά, εκδόσεις Μελάνι, σχετικά με τους χρήστες εκρηκτικών μηχανισμών «οι βομβιστές κατατάσσονται σε τρειςκατηγορίες: εκείνους που υποκινούνται από τη λαχτάρα για δύναμη και έλκονται από την καταστροφή. Εκείνους που πιστεύουν ότι έχουν μια αποστολή και επιδιώκουν τη συγκίνηση του σχεδιασμού, της κατασκευής και της τοποθέτησης συσκευών. Και τέλος τους “τεχνικούς”, που αντλούν ικανοποίηση από τη σύλληψη και την κατασκευή ενός έξυπνου σχεδίου. Όσο για τα κίνητρα, ποικίλλουν: εκβιασμός, εργατικές αντιπαραθέσεις, εκδίκηση, ακόμα και αυτοκτονία». Οι βομβιστές είναι «το λιγότερο μέτριας ευφυΐας, συχνά πολύ παραπάνω, αν και βάζουν μικρότερους της ευφυΐας τους στόχους. Είναι τακτικοί, οργανωμένοι, σχολαστικοί, σχεδιάζουν προσεκτικά, δεν έρχονται σε απευθείας αντιπαράθεση, δεν είναι αθλητικοί, είναι δειλοί, με ανεπαρκή προσωπικότητα. Το προφίλ τους προκύπτει από την αποτίμηση του στόχου ή του θύματος και απότο είδος των υλών που χρησιμοποιούν (αν είναι, για παράδειγμα, εκρηκτικές ύλες ή εμπρηστικό υλικό) με τον ίδιο περίπου τρόπο που από τη σκηνή του εγκλήματος καταλήγουμε στο προφίλ του κατά συρροή δολοφόνου. Επίσης παίρνουμε υπόψη τον παράγοντα ρίσκου που σχετίζεται με το θύμα αλλά και με το δράστη, είτε το θύμα είναι τυχαίο είτε επιλεγμένο. Ακόμα παίρνουμε υπόψη πόσο ευπρόσιτο ήταν το θύμα, τι ώρα έγινε η επίθεση, με ποια μέθοδο (για παράδειγμα ταχυδρομικώς), όπως και οποιεσδήποτε ξεχωριστές ιδιότητες και ιδιομορφίες στα συστατικά και την κατασκευή της βόμβας».
Η ΑΛΛΗ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ» ΠΡΑΚΤΙΚΗ…
Ομάδα φοιτητών του καθηγητή Φράνκο Φέρι ανέλυσε με πιο εξειδικευμένη μέθοδο τη «γένεση» και την εξέλιξη του αυτοπροσδιοριζόμενου ως «τρομοκράτη», δηλαδή «ένοπλου αγωνιστή» ή «εκδικητή» κατά τα αμερικανικά πρότυπα. «Πρόκειται», εξηγούσε ο Κονσταντίν Σάρο, «για άτομα έντονα εσωστρεφή, με προβεβλημένο το μηχανισμό αντιστάθμησης σε “καλοσύνη” της κακότητας που βιώνουν απέναντι στο αρχικό περιβάλλον τους και απέναντι στην κοινωνία, της οποίας αυτοβούλως αναγορεύονται σε ηγήτορες. Άτομα πολύ υπάκουα και πειθαρχικά στην παιδική ηλικία, συχνά με μια σκέψη προσιδιάζουσα στο σύνδρομο του Κάϊν απέναντι στους συνομήλικούς τους “που δεν τους καταλαβαίνουν” ή με έμμονες ιδέες ζηλοτυπίας, στη μετεφηβική ηλικία διαμορφώνουν μια συνωμοτικού τύπου αντικοινωνική συμπεριφορά… Συχνά εμφανίζονται πολύ συνεσταλμένα, αυτοπεριορισμένα, αυτοπειθαρχημένα πριν και μετά την εκδήλωση της δράσης τους. Ενώ δεν παρουσιάζουν τυπικά σημεία ψυχικής διαταραχής, πρόκειται για άτομα με χαρακτηριολογικό χαρακτηριστικό τον κρυφό ανταγωνισμό με το οικογενειακό ή κοινωνικό πλαίσιο αναφοράς». Σχετικά με τους εμπρηστές και άλλους, ο καθηγητής υποστήριζε ότι «και εδώ έχουμε να κάνουμε με εξαρτημένες προσωπικότητες, που όμως αντιδρούν συμβολικά και “μαγικά” απέναντι σε μια πρωτοπαθή οικογενειακή κυριαρχία που οφείλεται σε καταπίεση από αποδεκτά στην κοινωνική ιεραρχία πρότυπα, όπου τη θέση του πατέρα παίρνει ο πολιτικός, ο δικαστής, ο εκφραστής κάθε διαφορετικής γνώμης. Εκεί έχουμε πυροδότηση προσωπικών μειονεξιών του δράστη ή της συντονισμένης με αυτόν ψυχολογικά ομάδας και των ομολόγων προσωπικοτήτων… Εδώ υπάρχει προσωπική συμμετοχή και απόλαυση, με ύβρεις, φωνές ή μανιερικά, επαναλαμβανόμενα στερεότυπα του δράστη που εκφράζονται με προσωπικές εκδηλώσεις και δήθεν πολιτικού χαρακτήρα ύβρεις, χαρακτηρισμούς και συνθήματα. Δεν λείπει και η ανάγκη για απόκτηση επαφής με τους “διώκτες” που γίνεται μέσω προκηρύξεων, τηλεφωνημάτων, κρυφών παρακολουθήσεων των εμπρησμών κ.ά.»...
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΟΥΡ ΜΠΡΕΜΕΡ
Ο Τζον Ντάγκλας ανέκρινε κάποτε τον Άρθουρ Μπρέμερ, που ήθελε να σκοτώσει τον Νίξον αλλά επειδή δεν μπόρεσε στράφηκε κατά του κυβερνήτη της Αλαμπάμα Τζορτζ Ουάλας και αποπειράθηκε να τον δολοφονήσει χωρίς να έχει τίποτε εναντίον του, αφήνοντάς τον τελικώς ανάπηρο με πόνους για όλη του τη ζωή. Ήταν η απεγνωσμένη ανάγκη του «να αποδείξει στον κόσμο ότι κάτι άξιζε», τόνισε ο Τζον Ντάγκλας. Εξάλλου, ο Δρ Παρκ Ντίετζ εξηγούσε: «Κανένας από τους εγκληματίες που κλήθηκα να εξετάσω ή να μελετήσω δεν ήταν ψυχικά ασθενής σύμφωνα με το νόμο, αλλά ούτε φυσιολογικός ήταν. Όλοι τους ήταν άνθρωποι με ψυχικές διαταραχές, ήξεραν τι έκαναν, ήξεραν ότι αυτό που έκαναν ήταν λάθος, ωστόσο επέλεγαν να το κάνουν».
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Όπως επισημαίνουν οι αναλυτές της «Psychopolitical Analysis of Terrorist Leaders and Followers» (Ψυχοπολιτική Ανάλυση Ηγετών και Οπαδών της Τρομοκρατίας), το προφίλ μιας τρομοκρατικής δραστηριότητας, πέρα από τις πληροφορίες και τα προειδοποιητικά σημεία ή την εξέταση των χαρακτηριστικών του παρελθόντος για χώρες, κοινωνίες, ομάδες και πρόσωπα, σχηματίζεται βέλτιστα με τη… σκέψη! «Η νοημοσύνη», αναφέρεται χαρακτηριστικά, «είναι το μοναδικό που ξεχωρίζει τα παράσιτα από τα αληθινά σήματα κινδύνου. Δεν είναι απλώς μελέτη αυτού που θα συμβεί στο μέλλον με βάση το παρελθόν, είναι η προστιθέμενη “υπεραξία” της σκέψης! Για όλα τα γεγονότα υπάρχουν δείκτες, προειδοποιήσεις, διακριτά γεγονότα που εξυφαίνουν το όριο όπου η κρίσιμη μάζα είναι έτοιμη να προκαλέσει αλυσιδωτή αντίδραση. Τα πρόδρομα γεγονότα (όπως συμβαίνει π.χ. στους σεισμούς), μας δείχνουν το δρόμο για ό,τι θα ακολουθήσει. Έτσι κατανοείς τη μέθοδο δράσης, τα μοτίβα με ό,τι στην εγκληματολογία είναι γνωστό ως “modus operandi” και η κατανόηση του προφίλ της κοινωνίας οδηγεί στην αξιολόγηση όσων θα επακολουθήσουν»… Οι αρμόδιοι της μελέτης παρόμοιων συμβάντων επισημαίνουν ότι πρέπει «να αρχίσεις να αναρωτιέσαι αν υπάρχει απλώς ρητορική, αν υπάρχει πρόθεση, αν υπάρχει καθορισμός στόχων και αν έχει αξιολογηθεί το μέγεθος της απειλής από απρόβλεπτες δράσεις από άγνωστους δράστες για “άγνωστο αντικείμενο απειλής” που να μην μπλέκεται με τα λάθη της συνηθισμένης πόλωσης και του “κυνηγιού μαγισσών” σε έναν πόλεμο ασύμμετρων απειλών, όπου συχνά διεξάγονται πόλεμοι με “ψεύτικες σημαίες” (False flag Operation) και πρέπει κανείς να έχει καθαρό νου και ψύχραιμη κρίση για τα γεγονότα ή τις πραγματικές και υποθετικές απειλές». Άντε, βέβαια, να εξηγήσεις τι σημαίνει «Ψυχοπολιτική Ανάλυση» σε χώρες όπως η Ελλάδα…. Και να ορίσεις πού τελειώνει η ανάλυση μιας πολιτικής ή έστω «τρομοκρατικής» δράσης και πού αρχίζει η εξέταση παραγόντων όπως οι ψυχολογικές έννοιες του τι σημαίνει «παραλήρημα» στην πολιτική, «ναρκισσισμός» στον ακτιβισμό και «παρανοϊκότητα» στην αντισυστημική δράση. Δράσεις που έπρεπε να μελετώνται από την Ποινική Ψυχολογία, έννοια ανύπαρκτη στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες, αντιμετωπίζονται συχνά σαν μια εξηγήσιμη, αποδεκτή συμπεριφορά. «Οι τρομοκράτες», αναφέρουν οι ειδικοί, «είναι ασυνήθιστο είδος εγκληματία. Εκείνοι που συντάσσονται με μια τέτοια πρακτική αντικαθιστούν την ντροπή, την ενοχή, τις τύψεις και τη λύπη ή τον οίκτο με τις “πεποιθήσεις”. Και πολλοί εντάσσονται σε τέτοιες δραστηριότητες ως “παρθένοι” ή ύστερα από θυμό ή επειδή σπάνε κατά τη διάρκεια κάποιας φάσης της ζωής τους».
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
Η Τρομοκρατία είναι πολιτικό φαινόμενο και συνδέεται πάντοτε με επιχειρηματικά, εθνοτικά και διεθνή ή κοινωνικά ζητήματα. Εκεί υπεισέρχονται προσωπικού τύπου ματαιώσεις και αναδεικνύονται εγκληματικές συμπεριφορές που σχετίζονται με βιώματα απέναντι στη μέσηςανώτερης τάξης οικογένεια που τους ανέθρεψε, οι οποίες μεταβάλλονται σε επιθετική συμπεριφορά απέναντι σε ό,τι θυμίζει το κοινωνικό περιβάλλον όπου μεγάλωσαν και σε όσους παραπέμπουν σε ό,τι μίσησαν, κυρίως στην εφηβεία. Άρα, η Τρομοκρατία αντιμετωπίζεται μόνο αν εξηγηθεί στον κόσμο ότι η παρανοϊκού τύπου «έντονη ηθικολογία» των προκηρύξεων και των τρομοκρατών καλλιεργείται με ανήθικες μεθοδεύσεις και διασυνδέσεις. Και όχι με αμφισβητούμενες αστυνομικές ασκήσεις επί χάρτου… Και στην Τρομοκρατία ισχύει το γνωστό από τη «Σιωπή των Αμνών» απόφθεγμα, δηλαδή ότι «μισείς αυτό που ζηλεύεις, ζηλεύεις αυτό που θαυμάζεις και θαυμάζεις αυτό που βλέπεις ή παρατηρείςκαθημερινά». Ακόμη, πάντοτε κάποιος από τους δρώντες προσπαθεί να συμμετάσχει στις έρευνες και κάποιος από τους δράστες είναι παρών και παρακολουθεί το χώρο όπου γίνεται κάποιο «κτύπημα». Τέλος, ο τρομοκράτης, όπως αποφαίνεται ο Τζον Ντάγκλας, επαναδραστηριοποιείται «όταν οι πιέσεις στην ζωή του γίνονται ανυπόφορες» ή μόλις λάβει την εντολή «τώρα πρέπει να διακινδυνέψεις». Ο Ντάγκλας υπογραμμίζει ότι «τα άτομα που διακινδυνεύουν είναι επικίνδυνα», άσχετα από τις ιδεοληψίες με τις οποίες καλύπτουν προσωπικές ματαιώσεις και οικογενειακά τραύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου