Τι σχέση θα μπορούσε να έχει η οικονομική εξαθλίωση και η υποτέλεια της Ελλάδας με μια ενδεχομένη επίθεση στην Συριά και το Ιράν;Γιατί υπάρχει αυτή η εμμονή από Ευρωπαίους και Αμερικανούς της παραμονής της Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ με κάθε κόστος, παρά την πασιφανή αδυναμία της χωράς να παραμείνει;
Γιατί οι Δυτικοί και ιδιαιτέρα οι Ευρωπαίοι ξορκίζουν τις εκλογές βλέποντας την άνοδο της αριστεράς -που εχει στην ιδεολογικη της πλατφόρμα την έξοδο της χωράς τουλάχιστον απο το ενιαίο νόμισμα- και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν στον πρωθυπουργικό θώκο τον Λ.Παπαδημο, εξέχων μέλος της τριήμερους επιτροπής;
Θα μπορούσε η οικονομική εξαθλίωση ενός λαού να γίνεται συνειδητά για να εξυπηρετήσει μια ενδεχομένη επίθεση;
Οι παραπάνω ερωτήσεις θα μπορούσαν να δώσουν μια σύνδεση της Ελλάδας με μια ενδεχομένη επίθεση σε Συριά και Ιράν;
Τον τελευταίο καιρό ταξιδεύοντας στις χιλιάδες πληροφορίες και στους ωκεανούς ειδήσεων που προσφέρει το διαδίκτυο προσπαθώ να βρω ενδείξεις για την σχέση που έχει μια επικείμενη επίθεση της δύσης στο Ιράν και την Συριά με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.
Προσπαθώ, έχοντας την αίσθηση της σύνδεσης των δυο ξεχωριστών φαινομενικά θεμάτων, να βρω ενα σενάριο που θα μπορούσε να γίνει η "γέφυρα", στο πως η υποτέλεια της Ελλάδας θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη μιας ενδεχόμενης επίθεσης σύντομα.
Διαβάζοντας το πρόσφατο άρθρο του Paul Krugman στους New York Times με τίτλο"Πόλεμος και ανάπτυξη"(http://krugman.blogs.nytimes.com/2012/02/19/wars-and-growth/?smid=tw-NytimesKrugman&seid=auto)μου γεννήθηκε η παρακάτω σκέψη.
Η πρώτη σοβαρή υποψηφία χωρά στις νέες συνθήκες που θα δημιουργούσε αυτή η αναζήτηση νέων συμμαχιών θα ήταν η Ρωσία, η οποία είναι γνωστό οτι επιδιώκει μια σύγκληση με την Ελλάδα για εμπορικούς διπλωματικούς αλλά κυρίως για στρατιωτικούς λογούς,αφου η έξοδος της στην Μεσόγειο θα ήταν πολύ πιο εύκολη δημιουργώντας στρατιωτικές βάσεις στο Αιγαίο.
Η Ρωσία μαζί με την Κίνα έχουν είδη πάρει μια ξεκάθαρη θέση υψώνοντας τείχος προστασίας σε Συριά και Ιράν σε μια ενδεχομένη επίθεση απο την Δύση,με πρόσφατο παράδειγμα την άσκηση βέτο στις κυρώσεις κατά τις Συρίας που πρόσφατα ήρθε σαν θέμα στον ΟΗΕ και με στεντόρειες δηλώσεις στήριξης του Ιράν που ούτε λίγο ούτε πολύ ανέφεραν πως μια ενδεχομένη επίθεση στο Ιράν θα ισοδυναμεί με επίθεση σε Ρωσία και Κίνα αντίστοιχα και θα είχε ως συνεπεία την έναρξη του 3ου παγκοσμίου πολέμου ακόμα και ενος πυρηνικού ολοκαυτώματος!!!
Με τις παραπάνω σκέψεις και αναφορές οδηγούμαστε εύκολα στο συμπέρασμα οτι η Ε.Ε και οι ΗΠΑ σε καμιά περίπτωση, έχοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο επίθεσης σε Συριά και Ιράν,δεν θα μπορούσαν να αφήσουν την Ελλάδα να αλλάξει στρατόπεδο και να δώσουν έτσι την χρυσή ευκαιρία στην Ρωσία να δημιουργήσει βάσεις στο Αιγαίο που αυτό θα απέκλειε και θα απομάκρυνε οριστικά την επίθεση σε Συριά και Ιράν.
Γιατί όμως η οικονομική εξαθλίωση ενος λαού βοηθά στην αποτελεσματικότερη προετοιμασία μιας ενδεχομένης επίθεσης;
Αν γυρίσουμε λίγο πίσω την χρονομηχανή της μνήμης μας,θα θυμηθούμε πως την περίοδο των επιθέσεων απο την Δύση σε Σερβία και Ιράκ η Ελλάδα ευρισκομένη σε μια καλή οικονομική περίοδο, είχε την δυνατότητα πολλαπλών πιέσεων και διαπραγματεύσεων με τις άλλες χώρες μέλη της ευρωπαϊκής ένωσης και του ΝΑΤΟ και κατόπιν πολλών πιέσεων και εν μεσώ καθημερινών διαμαρτυριών απο τον λαό παραχώρησε ελάχιστα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες σύμμαχους.
Κάποια λιμάνια για ανεφοδιασμό και κάποιες μονάδες διατήρησης της ειρήνης μετά τις επίθεσης και αυτά μεσώ τρομερών πιέσεων και μεγάλων αντινατοϊκών διαδηλώσεων
Σήμερα με έναν λαό εξαθλιωμένο που πρώτο του μέλημα είναι ο αγώνας για επιβίωση ποσό μεγάλη αντισταση θα έβρισκαν τα σχεδία παραχωρήσεων στρατιωτικών βάσεων μέχρι και στρατιωτικών μονάδων;
Η κυβέρνηση της τριήμερους επιτροπής με την υποτέλεια που την διακρίνει και τις κόκκινες γραμμές που γίνονται ροζ σε όλα τα θέματα, πόσες αντιστάσεις θα μπορούσε να προβάλει στις απαιτήσεις των δυτικών δυνάμεων ώστε η Ελλάδα να γίνει το κύριο εφαλτήριο των επιθέσεων σε Συριά και Ιράν;
Οι ερωτήσεις ειναι καθαρά ρητορικές, αφού ξέρουμε οτι την δεδομένη στιγμή ουτε ο λαός έχει το απαιτούμενο κουράγιο να αντισταθεί και σίγουρα η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν δείχνει διατεθειμένη να αρνηθεί την χρήση της χωράς ως ενα αναλώσιμο όχημα επίθεσης που οι δυτικές δυνάμεις θα χρησιμοποιήσουν και στην αναμενόμενη στρατιωτική απάντηση που θα δεχτούν το μόνο που θα χάσουν είναι ενα είδη ρημαγμένο κράτος.
Τελικά μήπως η εξαθλίωση της χωράς και η εμμονή των "εταίρων" στην παραμονή, με κάθε κόστος, στην ζώνη του ευρώ είναι ενα ξεκάθαρο σημάδι για την επικείμενη, νέα επίθεση στην Μ. Ανατολή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου