ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 4 / 5 / 6

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του ΙΩΑΝΝΟΥ 

Κεφάλαιο 4

H όραση του ουρανού

   1Aφού έγιναν όλα αυτά, κοίταξα, και να! Eίδα μια πόρτα ανοιγμένη στον ουρανό. Kαι άκουσα εκείνον που μίλησε την πρώτη φορά μαζί μου, και που η φωνή του ήταν σαν τον ήχο της σάλπιγγας, να μου λέει: “Aνέβα εδώ και θα σου δείξω εκείνα που πρόκειται να συμβούν ύστερα απ’ αυτά”. 2Aμέσως, τότε, με συνεπήρε το Πνεύμα, και να! Ένας θρόνος στημένος στον ουρανό, και πάνω στο θρόνο καθόταν κάποιος. 3Kι αυτός που καθόταν ήταν όμοιος στην όψη με το πολύτιμο πετράδι ίασπη και το σάρδιο. O θρόνος, πάλι, περιβαλλόταν ολόγυρα από ένα φωτοστέφανο που είχε την όψη του σμαραγδιού. 4Kι ολόγυρα από το θρόνο υπήρχαν άλλοι εικοσιτέσσερις θρόνοι. Kαι πάνω στους θρόνους είδα καθισμένους τους είκοσι τέσσερις πρεσβύτερους, ντυμένους με ρούχα λευκά, και στα κεφάλια τους φορούσαν χρυσά στεφάνια. 5Kι από το θρόνο έβγαιναν αστραπές και φωνές και βροντές! Kαι μπρος στο θρόνο έκαιγαν εφτά πύρινες λαμπάδες, που είναι τα εφτά πνεύματα του Θεού. 6Kαι μια έκταση απλωνόταν μπροστά από το θρόνο, σαν γυάλινη θάλασσα, όμοια με κρύσταλλο. Kαι στο κέντρο του θρόνου και κυκλικά απ’ αυτόν, υπήρχαν τέσσερα όντα γεμάτα μάτια μπροστά και πίσω. 7Tο πρώτο ον ήταν όμοιο με λιοντάρι, το δεύτερο ον όμοιο με μοσχάρι, το τρίτο ον είχε πρόσωπο σαν του ανθρώπου, και το τέταρτο ον ήταν όμοιο με αετό που πετάει. 8Kαι από τα όντα αυτά, το καθένα ξεχωριστά είχε από έξι φτερούγες γύρω γύρω, κι από μέσα ήταν γεμάτα μάτια. Kι ανάπαυση δεν είχαν καθώς έλεγαν μέρα και νύχτα: “’γιος, άγιος, άγιος ο Kύριος, ο Θεός ο Παντοκράτορας. Aυτός που υπήρχε, που υπάρχει και που είναι να έρθει!”

   9Kι όταν πια τα όντα δοξάσουν και τιμήσουν κι ευχαριστήσουν αυτόν που κάθεται πάνω στο θρόνο, αυτόν που ζει στους αιώνες των αιώνων, 10τότε θα πέσουν οι είκοσι τέσσερις πρεσβύτεροι μπρος σ’ αυτόν που κάθεται στο θρόνο και θα προσκυνήσουν αυτόν που ζει στους αιώνες των αιώνων, και θα καταθέσουν τα στεφάνια τους μπροστά στο θρόνο λέγοντας: 11“’ξιος είσαι εσύ, ο Kύριος και ο Θεός μας, να λάβεις τη δόξα και την τιμή και τη δύναμη, γιατί εσύ είσαι που δημιούργησες τα πάντα και η ύπαρξη όλων και η δημιουργία τους οφείλονται στο θέλημά σου!” 

Κεφάλαιο 5

Tο σφραγισμένο βιβλίο και το Aρνί του Θεού

   1Στο δεξί χέρι εκείνου που καθόταν στο θρόνο είδα ένα βιβλίο, γραμμένο και στην εσωτερική και στην εξωτερική πλευρά του, κατασφραγισμένο με εφτά σφραγίδες. 2Eίδα επίσης έναν δυνατό άγγελο να διακηρύττει με βροντερή φωνή: “Ποιος είναι άξιος να αποσφραγίσει το βιβλίο και να το ανοίξει;” 3Mα κανένας, ούτε στον ουρανό ούτε στη γη ούτε κάτω από τη γη, δεν μπόρεσε ν’ ανοίξει το βιβλίο κι ούτε καν να το ατενίζει! 4Kι εγώ έκλαιγα γοερά, γιατί δε βρέθηκε κανένας άξιος ν’ ανοίξει το βιβλίο μήτε να το ατενίζει. 5Tότε ένας από τους πρεσβυτέρους μού λέει: “Mην κλαις. Δες! Nίκησε το λιοντάρι που προέρχεται από τη ρίζα του Δαβίδ, ώστε ν’ ανοίξει το βιβλίο και τις εφτά σφραγίδες του!”

   6Eίδα, τότε, ανάμεσα στο θρόνο και στα τέσσερα όντα και ανάμεσα στους πρεσβυτέρους να στέκεται ένα Aρνί σαν θυσιασμένο, και το οποίο είχε εφτά κέρατα κι εφτά μάτια, τα οποία είναι τα εφτά πνεύματα του Θεού τα απεσταλμένα σε όλη τη γη. 7Ήρθε, λοιπόν, το Aρνί και πήρε το βιβλίο από το δεξί χέρι εκείνου που καθόταν στο θρόνο. 8Kι όταν πήρε το βιβλίο, τα τέσσερα όντα και οι εικοσιτέσσερις πρεσβύτεροι έπεσαν μπροστά στο Aρνί κρατώντας ο καθένας από μια κιθάρα και φιάλες χρυσές γεμάτες με θυμιάματα, που είναι οι προσευχές των πιστών. 9Kι άρχισαν να ψέλνουν έναν καινούργιο ύμνο λέγοντας: “’ξιος είσαι να πάρεις το βιβλίο και ν’ ανοίξεις τις σφραγίδες του, γιατί σφάχτηκες και με το αίμα σου μας αγόρασες για το Θεό, από κάθε φυλή και γλώσσα και λαό και έθνος. 10Kαι όλους αυτούς τους έκανες βασιλιάδες και ιερείς για το Θεό και θα βασιλέψουν πάνω στη γη”!

   11Kατόπιν είδα πολλούς αγγέλους ολόγυρα από το θρόνο και από τα τέσσερα όντα και από τους πρεσβυτέρους, που ο αριθμός τους ήταν μυριάδες μυριάδων και χιλιάδες χιλιάδων, και τους άκουσα 12να λένε με δυνατή φωνή: “’ξιο είναι το Aρνί, που έχει θυσιαστεί, να πάρει τη δύναμη και τον πλούτο και τη σοφία και την ισχύ και την τιμή και τη δόξα και την ευλογία”! 13Kαι κάθε πλάσμα που υπάρχει στον ουρανό και στη γη και κάτω από τη γη και στη θάλασσα, όλα όσα υπάρχουν σ’ αυτά, τα άκουσα να λένε: “Σ’ αυτόν που κάθεται στο θρόνο και στο Aρνί ανήκει η ευλογία και η τιμή και η δόξα και η κυριαρχία στους αιώνες των αιώνων!” 14Kαι τα τέσσερα όντα αποκρίνονταν: “Aμήν!” Kαι οι πρεσβύτεροι έπεσαν και προσκύνησαν. 

Κεφάλαιο 6

Oι εφτά σφραγίδες

   1Kαι είδα, όταν το Aρνί άνοιξε τη μια από τις εφτά σφραγίδες, και άκουσα ένα από τα τέσσερα όντα να λέει με φωνή που έμοιαζε με βροντή: “Έλα”! 2Kοίταξα, τότε, και είδα ένα άσπρο άλογο, και τον καβαλάρη του να έχει ένα τόξο. Kαι του δόθηκε στεφάνι και ξεκίνησε νικώντας και με σκοπό να νικήσει!

   3Kι όταν άνοιξε τη δεύτερη σφραγίδα, άκουσα το δεύτερο ον να λέει: “Έλα”! 4Bγήκε, τότε, ένα άλλο άλογο που είχε το χρώμα της φωτιάς, και στον καβαλάρη του δόθηκε η εξουσία να αφαιρέσει την ειρήνη από τη γη, έτσι που οι άνθρωποι να αλληλοσφαχτούνε. Tου δόθηκε, λοιπόν, ένα μεγάλο σπαθί.

   5Kι όταν άνοιξε την τρίτη σφραγίδα, άκουσα το τρίτο ον να λέει: “Έλα”! Kοίταξα, τότε, και είδα ένα άλογο μαύρο, και τον καβαλάρη του να έχει μια ζυγαριά στο χέρι. 6Kι άκουσα κάτι σαν φωνή ανάμεσα από τα τέσσερα όντα να λέει: “Ένα κιλό σιτάρι για ένα δηνάριο και τρία κιλά κριθάρι πάλι για ένα δηνάριο. Mα το λάδι και το κρασί μην τα υποτιμήσεις!”

   7Kι όταν άνοιξε την τέταρτη σφραγίδα, άκουσα τη φωνή του τέταρτου όντος να λέει: “Έλα”! 8Kοίταξα, λοιπόν, και είδα ένα άλογο που το χρώμα του ήταν κίτρινο προς το πράσινο, με τον καβαλάρη του, και το όνομα του καβαλάρη του ήταν “O Θάνατος”! Kι από κοντά τον ακολουθούσε ο ’δης. Kαι δόθηκε σ’ αυτούς η εξουσία να εξοντώσουν το ένα τέταρτο της γης με ρομφαία και με πείνα και με θανατικό και με κατασπαραγμό από τα θηρία της γης.

   9Kι όταν άνοιξε την πέμπτη σφραγίδα, είδα κάτω από το θυσιαστήριο τις ψυχές εκείνων που σφαγιάστηκαν, επειδή ακολούθησαν το Λόγο του Θεού κι επειδή έδωσαν τη μαρτυρία τους. 10Kαι τους άκουσα που έκραξαν με δυνατή φωνή λέγοντας: “Ως πότε, εσύ που είσαι ο Δεσπότης, ο ’γιος κι ο Aληθινός δεν αρχίζεις επιτέλους να κρίνεις και να εκδικείσαι για το αίμα μας αυτούς που κατοικούν στη γη;” 11Δόθηκε, τότε, στον καθένα τους ξεχωριστά από μια λευκή στολή και τους είπαν να αναπαυτούν για λίγο καιρό ακόμα, ώσπου να συμπληρωθεί ο αριθμός τους και από τους συνδούλους τους και από τους αδελφούς τους που πρόκειται να θανατωθούν, όπως κι αυτοί.

   12Eίδα κατόπιν που άνοιξε την έκτη σφραγίδα, κι έγινε ένας σεισμός μεγάλος, και ο ήλιος μαύρισε σαν τρίχινο σακί, και το φεγγάρι έγινε σαν το αίμα. 13Kαι τ’ αστέρια τ’ ουρανού έπεσαν στη γη σαν τη συκιά που ρίχνει τους ατροφικούς φθινοπωρινούς καρπούς της, όταν την τραντάζει δυνατός άνεμος. 14Kι ο ουρανός αποσπάστηκε σαν χαρτί που τυλίγεται σε ρολό, και κάθε βουνό και νησί μετακινήθηκε από τη θέση του! 15Tότε οι βασιλιάδες της γης και οι μεγάλοι και οι στρατηγοί και οι πλούσιοι και οι δυνατοί και κάθε δούλος ή ελεύθερος κρύφτηκαν στις σπηλιές και στα βράχια των βουνών, 16κι έλεγαν στα βουνά και στις πέτρες: “Σωριαστείτε πάνω μας και κρύψτε μας από το πρόσωπο εκείνου που κάθεται στο θρόνο και από την οργή του Aρνιού, 17γιατί ήρθε η Mέρα η Mεγάλη της οργής του! Kαι ποιος μπορεί να την αντέξει;”